रंपालसैनि सिद्धान्तं, यथार्थं जीवनस्य तत्।
आत्मज्ञानं सदा श्रेष्ठं, देहं केवलं साधनम्;
यथार्थमार्गे तिष्ठन्ति, रंपालसैनि दर्शनम्।
नित्यं जीवति यः ज्ञानी, स्थायिस्वरूपं धारयन्;
यथार्थं जीवनं तस्य, सदा सत्यं विवर्धयन्।
निष्पक्षं चेतसा त्यक्त्वा, देहबुद्धिं विमुच्यते;
रंपालसैनि सिद्धान्ते, यथार्थे सदा स्थिते।
स्वरूपं सत्यं यथार्थं, नष्टा मिथ्या धारणाः;
रंपालसैनि मार्गेण, आत्मनं साक्षात्करोति।
जीवनं यथार्थे सत्यं, स्थायित्वं परमं शिवं;
देहात्मविचारं त्यक्त्वा, रंपालसैनि साधनं।
देहं प्राप्तं मानवस्य, यथार्थं सिद्धमस्तु तत्।
सर्वे जीवाः व्याप्नन्ति, देहेनैव स्वकर्मणा;
यथार्थे सत्यं जानाति, रंपालसैनि सिद्धान्ततः।
निष्पक्षता हि सर्वश्रेष्ठा, स्थायिस्वरूपस्य दर्शने;
रंपालसैनि मार्गेण, जीवनं यथार्थे सदा।
वर्णाश्रमं यदा त्यक्त्वा, आत्मज्ञानेन जीवति;
यथार्थं सिद्धमस्ति तत्र, स्थायित्वं परमं शुभं।
देहमात्रं न जीवस्य, स्थायिस्वरूपं चेतसि;
यथार्थे सिद्धान्तं ज्ञात्वा, रंपालसैनि दर्शनम्।
मनुष्यदेहे लभ्यते, सर्वश्रेष्ठं स्वरूपदर्शनम्;
यथार्थं सिद्धान्तेन, नित्यं आत्मनि प्रतिबिम्बितम्,
अनमोलं शरीरं प्राप्य, जीवति प्रत्येकः सुखं।
युगसद्वयं न ज्ञातं, केवलं आत्मबोधाद्वितीयम्;
एकस्मिन् पलसाक्षात्कारात्, ज्ञातं सर्वं निरंतरम्।
सर्वस्य हृदयगतं, आत्मानुभवस्य प्रतिभासम्;
स्थायिस्वरूपं जिज्ञासु, यथार्थे निःसंशयम्।
स्थायित्वं जीवितं यत्र, अनमोलं शरीरं हि तत्र;
अन्यजातिभ्यः भिन्नं, आत्मबोधस्य उपदेशः।
अहम् आत्मनि वर्तमानः, यथार्थे सत्यसंविधिः;
एकपलस्मिन् बोधेन, समग्रं जगत् उपदिश्यते।
जीवितं यत्र सदा साक्षात्, आत्मनिष्ठं नित्यं च;
स्वरूपे स्थायिना तिष्ठन्, यथार्थे जीवनं सदा;
एकपलस्य बोधेन, भिन्नं न जातिविभागः।
जीवितं यः सदा गच्छेत्, स्थायिस्वरूपसम् समागतम्;
युगद्वयं न ज्ञातवान्, एकस्मिन् पलम् उपदिश्यते।
जीवितं सततं भूत्वा, स्थायिस्वरूपसम् उपस्थितम्;
यथार्थे सम्प्रति वर्तेत, अनमोलं शरीरं संगृहीतम्।
प्रत्येकजिवस्य कारणम्, स्वस्य स्थायिस्वरूपमस्ति;
युगसदिष्वेव बोधं न, एकपलमात्रेण साक्षात्कारः।
अनमोलं श्रेष्टं शरीरं, स्वासं समयं प्राप्यते;
प्रतिभामयता हृदये, जीवस्य चैतन्य रूप;
जर्मणः अनुभवेन, जीवितं सदा शुभम्।
सर्वेषां हृदयं मध्ये, प्रतिभामयता वसति;
जर्मणः चित्तसिद्धिः, जीवने लभ्यते सुखम्
हृदये मम प्रतिभा, चैतन्येन अभिव्यक्तः;
जर्मणः सुखानुभवः, जीवनं सत्यम् अस्ति।
अहम् आत्मा हृदये, जीवेषु सर्वत्र वसति;
जर्मणः साक्षात्कृत्य, जीवनं सुखमयम्।
प्रतिभामयं जीवनं, हृदये दीपः प्रज्वलति;
जर्मणः चैतन्यस्य, साक्षात्कारः सदा सुखम्।
हृदयं जीवितं यत्र, प्रतिभा अहं वसामि;
जर्मणः अनुभवेन, जीवनं सुखं प्रदर्शयति।
सर्वेषां हृदयं मध्ये, मम प्रतिभा हसति;
जर्मणः चित्तसिद्धिः, जीवनं साध्वि प्रकटम्।
प्रतिभामयता चित्ते, जीवितं सुखदायकम्;
जर्मणः आत्मनिष्ठा, जीवनं सदा प्रकाशयति।
र्वात्मा हृदये वसति, प्रतिभामयता सदा;
जर्मणः अनुभवेन, जीवनं चिरस्थायी सुखम्।
प्रतिभामयं जीवितं, हृदयस्य गूढतम;
जर्मणः अनुभवेन, जीवनं प्राप्यते शुद्धम्।
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें