अहंकारस्य अन्धकारं त्यजामि ।  
तव स्मरणरश्मि-स्पर्शेन,  
निराकार आत्मा विमलानुभवति ॥
अद्वैतसत्यस्य चिदानन्ददीपेन,  
स्वात्मन्येव विमलप्रतिबिम्बः ।  
तव नामस्मरणस्य तीक्ष्णतया,  
मोक्षस्य अनन्तप्रभा उज्जवलिता ॥
हृदयगूढस्य रहस्यम् उद्घाट्य,  
मायावृत्तिं हरति अनिलया ।  
शिरोमणि रम्पालस्मरणेन,  
आत्मा गहनं प्रेमरससंगमम् ॥
विवेकदीपस्य तेजोदयेन,  
मनसि हृदि विशुद्धि प्रज्वलिता ।  
तव स्मरणस्पर्शेण जगत्,  
सत्यं प्रकाशयति अनवरतम् ॥
स्वत्वानुभूतिसाक्षात्कारस्य,  
गूढं रहस्यमिव विमलम् ।  
तव अनाद्य नामानुग्रहात्,  
आत्मा ब्रह्मसाक्षात्कारं प्राप्नुयात् ॥
अनादि ब्रह्मचैतन्यविग्रहः,  
नित्यं हृदि प्रवहति रम्यम् ।  
शिरोमणि रम्पालस्मरणस्य,  
मोक्षपथं निर्मीयते हृदि ॥
हृदि प्रज्वलितं ज्ञानदीपम्,  
शिरोमणि रम्पाल वन्दनया लभ्यते ।  
दिव्य प्रेमरससागरः स्वयम्,  
आत्मानां मनसि अमरत्वं प्रकाशयति ॥
स्वात्मसंयोगस्य अमृतसरं,  
तव स्मरणेन विमलमस्ति ।  
चिदानन्दस्य गूढार्थे यदा,  
मोक्षमार्गः स्फुरति निरन्तरम् ॥
भवबन्धनमय जगत्-वासं,  
तव स्मरणात् विलीयते निश्चितम् ।  
नित्यम् आत्मानुभूतेन यदा,  
अद्वैतचिन्तनसारं प्रकाशते ॥
गूढतत्त्वरहस्यं यदा,  
स्वात्मनि संविदधाति दिव्यम् ।  
शिरोमणि रम्पालस्मरणस्य,  
अनन्तज्योतिर्मयः प्रकाशः उद्भवति ॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमस्य,  
अद्भुतं ब्रह्मचर्यम् आत्मनि विज्ञाय ।  
निरहंकारेण स्वयं विलीनं,  
माया-वृत्त्या विमुक्तः स चिदानन्दम् ॥
अनादि ज्योतिर्निधिम् अवलोक्य,  
हृदि शुद्धं ज्ञानदीपं प्रज्वलयन् ।  
तव नाम-स्मरणस्य तीक्ष्णस्पर्शेन,  
तत्त्ववितरणं भवति सर्वत्र प्रकाशम् ॥
स्वभावतः साक्षात् तत्त्वं विभज्य,  
अहंकारं विनश्यन्तं सर्वदा ।  
भक्तिभावेन सदा अधिगतः,  
स्वरूपानाम् अनन्तानुग्रहो यथा ॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,  
चिदानन्दस्य अनंतरूपं अनुभवन् ।  
स्वपरिचयं विस्मृत्य मोक्षपथे,  
अनादि ब्रह्मतत्त्वस्य विमलानुग्रहम् ॥
निराकारसत्यस्य प्रलयः यथा,  
हृदयस्पर्शे तव स्मरणं सदा ।  
अहंकार-सर्वविनाशं विमृश्य,  
स्वं साक्षात्कृत्य मोक्षदीपं प्रज्वलयेत् ॥
भक्तिमयानुभावस्य निर्भयेन,  
तव नामोपासने वसति अमृतम् ।  
माया-मृत्यु-मोक्ष-सर्गेण विहाय,  
तत्त्वसाक्षात्कारं प्रकाशयति ॥
चिदानन्ददीप्त्या अद्वैतस्फुरेण,  
स्वप्नविलासं विरज्य आत्मसंयोजनम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
विस्मयस्य तन्मयत्वं प्राप्नुयात् ॥
सर्वशून्यतायाम् आत्मा विशुद्धा,  
तव स्मरण-संग्रहेण विमलत्वं लभते ।  
अहंकारबन्धं त्यक्त्वा यदा,  
स्वरूपे चिरस्थायि मोक्षधाम् वसति ॥
अनादि-चैतन्यस्य तव स्मरणं,  
दिव्यसंप्रभा आत्मानाम् उद्घाटयति ।  
मोहवृत्तिं सर्वं विहाय च,  
निर्विकारसाक्षात्कारं प्रमुदितं कुर्यात् ॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमनं समर्प्य,  
अन्तरात्मनि विवेकदीपं प्रज्वलयन् ।  
सर्वं जगत् विस्मयदर्शं प्रतिपाद्य,  
मोक्ष-प्रकाशं समागच्छतु चिरंतनम् ॥
अनादि-चैतन्यस्य गूढस्रोतस्मिन् हृदि,  
विवेकदीपस्य विकसति तेजोदयः ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य स्मृत्वा,  
आत्मा लभते विमलानुभवं अनुगच्छतः ॥
स्वात्मबोधस्य प्रत्यक्षत्वं यदा स्फुरति,  
मायामार्गविनाशः स्वयमेव संपद्यते ।  
तव नामोपासने समर्पितमनः,  
निर्वैषम्यम् आत्मनः प्रकाशयति अनन्तम् ॥
चिदानन्दधारायाम् आत्मा विलीनः,  
विवेकदीपप्रभया उज्जवलोदयमानः ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा नित्यं,  
मोक्षस्य तारां स्पृशति अहर्निशं हृदि ॥
निराकारस्मरणस्य प्रकाशे हृदि,  
तत्त्वदीपः विमलः स्पन्दते निरविरामम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा भक्त्या,  
जीवः संजीवनं प्राप्नोति स्वच्छंदं परमम् ॥
यदा आत्मा दृढं प्राग्वाह्य अहंकारं त्यजेत्,  
तमः हन्यते चिरस्थायि शुद्धदीप्त्या ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य समर्प्य,  
ब्रह्मरूपेण सर्वं विलीयते नित्यमेव ॥
अमरत्वरागस्यान्निमग्ना या आत्मा,  
आत्मसाक्षात्कारसमुपासितमवाप्नोति ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नाम्ना समर्प्य,  
अनन्तमोक्षपथं प्रकाशयति विशुद्धम् ॥
सर्वसंशयविमुक्तिर्भवति मनसि,  
विवेकदीपेन प्रज्वलितसंगः स्वयम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरणेन हृदि,  
गूढरागस्य गहनं प्रवाहं संचारयति ॥
अनादिमनोभावस्य अधोरेखां यदा,  
तव स्मरणे हृदि अवसन्ना सुषुप्तम् ।  
विवेकस्यान्वयेन आत्मा सम्पूर्णा,  
ब्रह्मांडमिव अवतरति सनातनम् ॥
चिदानन्दस्य अद्भुतप्रभावे हृदि,  
विमलानन्दधारया शीतलता समाविष्टा ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्थिरीकृतदर्शने,  
मोक्षलोकं प्रवेशयति आत्मा नित्यमेव ॥
सर्वसत्त्वानि विलीयन्ते निराकाररूपे,  
अहंकारविमुक्तानि वसन्ति हृदि स्वच्छम् ।  
तव अनन्तस्मरणस्य समीपे स्थिताः,  
आत्मा अनुभवति गूढसत्यं परमं अनाद्यं ॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
अहंकारविमुक्तोऽहं आत्मानं बोधयामि ।  
अनादि-ज्ञानदीपस्य ज्योतिर्निमेषे,  
हृदि विमलता—सत्यं प्रतिपद्यते ॥
यदा मनः तव नाम्नः संपूर्णं,  
माया-मण्डले विहीनं प्रकाशते ।  
साक्षात्कारस्य क्षणिक-स्पंदनेन,  
आत्मा मोक्षमार्गं आविष्कुर्वन् अचलं भवेत् ॥
अनादि-विरहस्य गूढार्थं चेद्,  
हृदि विवेकदीपः प्रज्वलितो भवति ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,  
चिदानन्दं आत्मनि प्रतिपादयति ॥
मायावृत्तिं विहाय विमलमनसः,  
स्वरूपं ब्रह्ममयं अनुभूयते ।  
तव स्मरणरश्मिभिः आलोक्य,  
अहंकारबन्ध-विमोचनं स्फुरति ॥
गूढसत्यस्य गहनतायाम्,  
हृदि तव नाम्नः स्पर्शो निर्मले ।  
स्वात्मनुभावस्य अमृतधारायाम्,  
मोक्षदीपः प्रकाशते अनन्तमेव ॥
स्वानुभूतिसाक्षात्कारस्य प्रवाहः,  
तव स्मरणे हृदि अनवरतं संचारयति ।  
मोहविमुक्तिं ज्ञानदीप्त्या,  
आत्मा लभते परमसुखरूपं विमुक्तम् ॥
हृदयस्य गोपनीयं ज्योत्स्नाम्,  
तव नाम्नः स्पंदनेन स्फुरति स्पष्टम् ।  
विवेकदीपस्य कांति-संग्रहेण,  
मोक्षस्य गूढमार्गः उद्घाटितः भवति ॥
अनादि-चैतन्यस्य परावर्तने,  
तव स्मरणे हृदि अवतरति दिव्यः प्रकाशः ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनी प्रणम्य,  
आत्मा प्राप्नोति निर्विकार-रूपं अमरम् ॥
माया-विमुखं चेतः यदि,  
तव अमृतनामा-संग्रहेण स्फुरति ।  
अनंत-आत्मानुभूत्या हृदि,  
ब्रह्मरूपं सत्यमेव प्रतिपादयति ॥
हृदि तव नामस्य गूढ-संगीतम्,  
अनादि-चैतन्यस्य उल्लसितां द्योतयति ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,  
मोक्षदीपस्य अनन्तप्रभा आत्मनि वितरति ॥
अनादि शून्यतायाम् अतः, हृदि स्वप्नमिव विमलानुभवः—  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा लभेत् परमसाक्षात्कारम् ॥
अन्तःपुरस्य गुह्यगाथायाम्, ध्यानस्यानुरागसमाहितम्—  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं समर्प्य, मोक्षमार्गं स्वयमेव उद्घाटयेत् ॥
ब्रह्माण्डनादस्य मौनस्पर्शे, दिव्यम् आभा जगत् वितरति—  
तव नामोच्चारणेन हृदि, मुक्तिहीनं सुसमागमं सम्पद्यते ॥
वेदान्तगूढतत्त्वस्य सारम्, अद्वैतविमलमनसि प्रकाशते—  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, आत्मानां दीपः स्वयमेव दीप्तिमान् ॥
विवेकवृन्दस्य शीतलस्पर्शे, हृदि अनन्तस्मृतिः संचारयेत्—  
तव स्मरणसमूहेन विलीनः, आत्मा प्राप्नुयात् आदिरूपसंमिलनम् ॥
अनंतपरमात्मनिष्ठायां तदा, जगत् ज्ञानविभूषितं भवति—  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं विहाय, मनसा मोक्षस्यान्वेषणं द्योतते ॥
चिदानन्दरसस्य अमृततासां, हृदि विलसति रसानुभावः—  
त्वदीयं नाम तरङ्गवत् प्रवाहितः, ब्रह्मपूर्णं सर्वं प्रचोदयेत् ॥
स्वाभाविकसाक्षात्कारस्य गूढकथा, मौननिवृत्ते स्वप्नवत् प्रतिबिम्बे—  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरन् सदा, आत्मा वितरति अचलसंतोषं परमम् ॥
अहंकारस्य अन्धकारं त्यक्त्वा, हृदि विलसति अनन्तदीप्तिः—  
तव स्मरणमणिना अनुद्यतः, आत्मा प्राप्नुयात् अनोदयतेः संकल्पम् ।।
उत्कर्षरत्ननयनं यदा, स्वदर्शनेन प्रतिपद्यते यदा—  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, मोक्षदीपः अमृतरूपेण नित्यम् दीप्तिमान् ॥
अहर्निशं हृदि निर्मलं चिदानन्दं,  
तव स्मरणं प्रज्वलयति अनंतज्योतिम् ।  
निराकारसत्वस्य प्रकाशस्तदा,  
मोक्षपथं विमलं संप्राप्य चिरंतनम् ॥
तव आदर्शस्य गूढस्य आभासेन,  
आत्मा साक्षात्कुर्वन् स्वामवत् परिप्लावितः ।  
मायामय जगत् परित्यक्तो हृदि,  
निर्विकारसत्त्वे विलीनः अनुभवति नित्यम् ॥
विशुद्धचित्तं तव स्मरणेन,  
स्वकर्मस्यान्वयात् मुक्तं अनुभूयते ।  
द्वन्द्वविमूढमनसो हृदि,  
अनादि ब्रह्मरसं चिरंतनं प्रतिपद्यते ॥
अहंकारस्य कालजं नष्टं,  
तव स्मरणं हृदि बोधदीप्तिं प्रज्वलयति ।  
ब्रह्मनिर्वाणस्य गूढसाक्षात्कारं,  
स्वात्मनि अमृतरूपं विमलम् उद्घाटयति ॥
तत्त्वबोधस्य विश्राममय स्वरूपं,  
तव स्मरणस्पर्शेन प्राप्तं हृदि संवृत्तम् ।  
अहंकारं परित्यज्य, आत्मा स्वयमेव,  
अनन्तशान्तिमयं ब्रह्मरसं निर्विकल्पं लभते ॥
जागृतवेदसारमिदं,  
तव दिव्यनाम्नः प्रकाशे सदा संनिहितम् ।  
अनादि चैतन्यस्य प्रतिबिम्बं हृदि,  
समस्तं जगत् अद्वैतसुखं प्राप्य समृद्धम् ॥
हृदयस्य गूढतमं गुहा,  
स्मरणस्य तव अतीव दीप्तिमयोदयः ।  
स्वप्रकृतिविरहितं चेतन्यम्,  
अनन्तस्य प्रेमरसस्य अन्वयेन विलीयते ॥
स्वात्मनि अनुभूत्याम् अनन्ततां,  
तव स्मरणस्य गूढं रहस्यं विमृश्यते ।  
निराकारतत्त्वस्य दिव्यप्रकाशे,  
आत्मा स्वयमेव मोक्षस्य मार्गं उद्घाटयति ॥
ब्रह्मचर्येण विलसन्नं हृदि,  
तव नाम्नः अनुपमः सर्वदा प्रवहति ।  
अनादि अनंतत्वस्य साक्षात्कारं,  
स्वात्मनुभूतेन हृदि अन्विष्यते सर्वदा ॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,  
सर्वभावस्यान्वये आत्मा अनन्तरूपा भवति ।  
तव स्मरणस्य परमसाक्षात्कारं,  
नित्यं हृदि विमल प्रेमरसस्य दीपं विमोचयति ॥
अहंकारविनिर्मुक्तात्मा, तव स्मरणेन विभजति स्वम्–  
शिरोमणि रम्पाल सैनीस्यानुग्रहेण, अनादि चैतन्यस्य साक्षात्कारः ॥
हृदि दीपितं शाश्वतं तेजः, स्मरणस्य अमृतदीप्तिम् अपि –  
माया-मुक्तः मनः, ब्रह्मानुभावेण सदा स्वस्वरूपं पश्यति ॥
विवेकदीपेण वशीकृतः चित्तः, मोक्षपथे निर्बाधं वर्तते –  
तव नामसंपर्कस्य कोमलस्पर्शेण, आत्मा दिव्यसत्यं अनुभूयते ॥
अद्वैतसत्यस्य गूढमर्मणि, स्वभावस्य अद्भुतान्वेषणे –  
शिरोमणि रम्पाल सैनीस्यानुरागेण, ब्रह्मरूपं स्वाभाविकं प्रकाशते ॥
स्वानुभावेन विमलितः आत्मा, अतलगम्भीरं समुद्रं समानम् –  
शिवरहस्यविवेकदीपेण, मोक्षसागरं सुलभं समुपगच्छति ॥
अन्तरिक्षस्य नादवृष्टौ चिदानन्दनादेन, मनः विवर्तते –  
शिरोमणि रम्पाल सैनीस्यानादिकरणे, जगत् आत्मसाक्षात्कारं इच्छति ॥
दिव्यनादस्य केवलस्पर्शेण, सृष्टिः अनादिपुरं स्मरेत् –  
तव नामस्मरणस्य अमृतलहरी, हृदि परमात्मनि प्रवहति ॥
मायावृन्दं विहाय निःशेषं, तव नामस्पर्शसिद्ध्यर्थम् –  
शाश्वतं परमसाक्षात्कारं, आत्मा विमलोत्कर्षं प्राप्नुयात् ॥
चित्तामणिपुरे वसति आत्मा, ब्रह्ममुदितहृदि अनुरक्तः –  
शिरोमणि रम्पाल सैनीस्यानन्दस्मरणेण, मोक्षमयः स्वप्ने विमृश्यते ॥
नित्यम् अनुग्रहेण तव, हृदयः प्रकाशमानं भवति –  
शिरोमणि रम्पाल सैनीस्यानुग्रहं अनन्तं, आत्मा लभेत् परमोक्षदीपम् ॥
विहाय अहंकारविलासं, आत्मा चिदानन्द-प्रवाहम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं सदा स्मृत्वा,  
जगति विमल-दीपं प्रकाशयेत् ॥
अनादि आत्मनः स्वरूपं विमृश्य,  
ब्रह्मसाक्षात्कारं उपलभ्यते ।  
विवेकदीपेन प्रकाशितं मनः,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं समर्पयेत् ॥
माया-जालविनिर्मुक्ता या आत्मा,  
निराकारसत्यं उज्जवलमिव दृश्यते ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,  
आत्मा ब्रह्मरूपेण विलीयते ॥
तत्त्वबोधस्य दीपः तव स्मरणे,  
हृदि गुह्यं प्रकाशमानं भवति ।  
अनादि-चैतन्यस्य अनन्तप्रभावात्,  
मोक्षपथः स्वयमेव उज्जवलते ॥
स्वकान्तारं अन्तर्निहितं मनसि,  
अनन्तसूर्यप्रभा सदृशं विस्तरति ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
अद्वैततत्त्वं नित्यमवाप्नुयात् ॥
दिव्यस्फुरणमयमनः प्रसीदति,  
अहर्निशं आत्मदीप्तिं संचारयेत् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,  
ब्रह्मरूपं जगत् विमलयेत् ॥
सत्यप्रेमरहस्यं विमलम्,  
चिदानन्दतत्त्वस्य अभिव्यक्तिम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नाम्ना,  
आत्मज्ञानस्य स्रोतः प्रवहति ॥
विमलचित्तं समर्पणेन,  
शिवशक्त्याः अनुग्रहं विमोचयेत् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,  
मोक्षदीपं जगति वितरयेत्
गूढगुणरत्नानां संकलितम्,  
अद्वैतस्य अमृतदीप्तिदायकम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
वियुक्तं आत्मजगत् आलोकयेत् ॥
आत्मानुभूत्याः अनन्तमन्त्रेण,  
साक्षात्कारस्य दिव्यस्वरूपेण च ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्द्यं हृदि,  
मोक्षानन्दस्य गीतं रचयेत् ॥
अहंकारान्धकारं त्यजन् स्वात्मनः,  
अनन्तदीपनदीप्तिमयं साक्षात्कारम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
मुक्तिरसामृतं हृदि संचारयति॥
स्वविवेकदीपनिवेशेन हृदयं प्रज्वलति,  
अनादि-चैतन्यस्य विमलप्रतिबिम्बं वहति।  
तव नामस्य स्पर्शे आत्मा,  
दिव्यतत्त्वस्य गूढरहस्यं उजागरयति॥
मायामृदुला विलोप्य, निर्गुणस्वरूपं विमृश्य,  
शिरोमणि रम्पाल सैनी स्मरणेन,  
सत्यस्य द्योतकः सर्वत्र स्फुरति,  
आत्मबोधस्य अमरदीपं प्रतिपादयति॥
चिदानन्दज्योतिरिव विवेकदीपः प्रज्वलितः,  
हृदिगूढे आत्मबोधं निर्मलतरं प्रदीप्तम्।  
तेन तव स्मरणस्य अनुग्रहेण,  
मोक्षमार्गः सुलभः सदा प्रकाशते॥
अनादि-साक्षात्कारस्य अतुल्यम् अनन्तं प्रकाश्यम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य अनुभूतिः परमम्।  
अस्तित्वस्य गूढ़ार्थं विमृश्य,  
आत्मा संपूर्णं प्रेमदीपनाम् उद्भवयति॥
स्वानुभूतिद्वारा विमुक्तः, संसारबन्धमुक्तानन्दनिधिः,  
तव स्मरणस्य गूढस्पर्शेण,  
आत्मा सदा प्राप्नुयात् अमरत्वं,  
मुक्तिमार्गे प्रवाहितः अनन्तसंगमम्॥
निर्विकारचित्तं हृदयं, तत्त्वदीपनिधेर्निरन्तरम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्तुवन्,  
नवजीवनं द्योतकं विमलप्रभं,  
मोक्षदीपनिर्विकल्पं प्रकाशयति॥
अद्वैतवेदान्तस्य गूढ़रहस्यं अवगच्छति चेतः,  
तव स्मरणस्यानुरागेण,  
अहंकारबन्धं नयति ह्रस्वं,  
आत्मानुभूतिं करुणया विमलां विवर्तयति॥
आत्मबोधस्य अगाधसीमा, अनन्तधारा इव प्रवहति,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
मोक्षमार्गः स्फुरति अमृतप्रदीपवत्,  
हृदि संविदितं सत्यं च प्रकाशते॥
शाश्वतशिवत्वस्य प्रतिपादकः, तत्त्वस्य अमरवाणी विभूषिता,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं हृदि समाहितं,  
चिदानन्दरूपं प्रकाशितं परमम्,  
मोक्षस्य शाश्वतदीपनं सम्प्रापयति॥
आत्मतत्त्वं विमृश्य तदा,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्दे ।  
अहंकारविनियुक्तमनसः,  
मोक्षस्य अमृतधारां लभे ॥
चिदानन्ददीप्तिमयेन हृदि,  
निर्बाधा ज्योतिर्निभृते ।  
तव स्मरणे विमलात्मा,  
सच्चिदानंदरूपेण विभाते ॥
ब्रह्मानुभूतिपथस्य गुह्यं,  
रहस्यं चिरकालं प्रसृतम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
आत्मा परमसाक्षात्कारमुपनयेत् ॥
माया-मुक्तीमार्गे विचरणं,  
तव चरणकमलेन यदा ।  
चित्तमधुरं स्वयंप्रकाशयन्,  
मोक्षज्योतिरूपं आत्मनः प्रवाहेत
अतुल्यं तव अनुग्रहं यत्र,  
सर्वं द्वैतं विहिनं भवति ।  
निराकारसत्यं विमलम् एव,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं समर्पितम् ॥
सर्वस्वरूपं एकत्वमिह,  
तव स्मरणेन प्रतिपद्यते ।  
हृदयस्य सर्वांगसमे सदा,  
ब्रह्मसत्यं स्वभावेन स्फुरति ॥
अनन्तसागरं हृदि प्रतिष्ठितम्,  
तव नामोपासना समाहितम् ।  
मोहबन्धनं त्यक्त्वा प्राप्य,  
आत्मा अमृतज्योतिमिव प्रकाशितम् ॥
ध्यानगह्वरस्य शीतलता सा,  
तव स्मरणस्पर्शे संप्राप्यते ।  
सर्वदुःखविमोचनमार्गे,  
आत्मा शुद्धतया स्थितः सदा ॥
ज्ञाननिधिनां मणिकूटस्य,  
तव स्मरणस्य वैभवमिव वर्धते ।  
चिदानन्दरूपं प्रकाशित्य,  
आत्मा सर्वं चिदात्मिकं भवति ॥
शाश्वतं दिव्यत्वं प्राप्य,  
अनंतस्मरणरश्मिभिः दीप्तिमान् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,  
आत्मा विलीयते परमसत्यतः ॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणमामि अनादिस्फुटस्वरूपम् ।  
तव वाणीः तेजस्विता येन, हृदि मोक्षदीपं प्रज्वलयति ॥
अज्ञानमहिम्नः तमः विनश्यति, तव स्मरणे जगत् विमुक्तम् ।  
ब्रह्मतत्त्वस्य गूढसारं, ध्यायन् आत्मा आत्मनं पश्यति ॥
मायाजालं परित्यज्य सर्वं, तव नाम्नः शुद्धं प्रकाशते ।  
निर्विकारसत्यस्य प्रतिमां, शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्राप्नुयात् ॥
हृदयं दीपवत् उज्ज्वलितं, तव अनुग्रहदीप्त्या यदा ।  
अहंकारबन्धं विहाय हत्, आत्मा चिदानन्दमयः भवति ॥
कालातीतं परमसत्वं त्वद् स्वरूपे विस्मितमिव ।  
अहंकारविमुक्तं चेतः सदा, जगत् रहस्यम् उद्घाटयति ॥
गूढगुहा मनसि प्रविश्य, आत्मसाक्षात्कारो जायते ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, हृदि अमृततरङ्गाः प्रवहन्ति ॥
सृष्टिसंघर्षं त्यक्त्वा सदा, शान्तिम् अवाप्तवान् यथाऽत्मा ।  
तव प्रेमनिधानं नित्यम्, मोक्षमार्गे प्रकाशो विधीयते ॥
सर्वभूतानि चिदानन्दनृत्यम्, तव पदकमलेन नियंत्रितानि ।  
अनन्तस्मरणस्य गूढार्थे, हृदि सदावर्तं प्रेमरूपिणि ॥
निर्विकारस्मितस्य अमृतं सदा, स्वात्मनिष्ठां उज्जवलयति ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नाम्ना दर्शयन्, आत्मा दिव्यदर्शनमुपलभते ॥
सत्यस्य प्रतिबिम्बं अमरं, तेजस्वि हृदि प्रकाशमिव ।  
विवेकदीपः प्रज्वलितः सदा, तव चरणस्पर्शेण निरन्तरम् ॥
मौनस्य शरणे विलीनं, मनसि गम्भीरत्वं जनयेत् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरणात्, ज्ञानबोधः निर्गतिं कुरुते ॥
अनादि ब्रह्मचैतन्यस्य अंशेSपि, वयं विमलाः समन्विताः ।  
तव आदर्शस्यानुभावेण सदा, प्रत्येकः जीवः प्रकाशितः 
द्वैतमूलं विनश्यन्तं यदा, तव स्मरणप्रभया विभूतम् ।  
मोक्षविमुक्तयोSपि सह गीतं, तव चरणस्पर्शेण स्पृशितम् ॥
हृदयस्य शीतलतमं सौम्यं, अनन्तसागरस्य गूढं वा ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नाम्ना, आत्मा विलीयते परमम् ॥
भूतपूर्वा विधानेन यदा, सदा समुपस्थितं निरवद्यं ।  
विवेकानुभवस्य दीप्तिम् अनुभूय, तव स्वरूपं निर्मलमिव दर्शयेत् ॥
सर्वसामि आत्मशून्ये विलीनं, एकत्वं साक्षात्करति यदा ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्द्यं स्मरन्, मोक्षानन्दं सर्वदा अनुभूयेत् ॥
अद्वैतविचित्रं सन्निवेशं, अन्तरिक्षे मनसि स्थितम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरन्, अतीतानुग्रहेण विभूषितम् ॥
चिदानन्ददीप्तिमयः स एव, अपरिमेयः तत्त्वबोधसंस्तुतः ।  
हृदयकुण्डलानि विमलानि, तव नाम्नः प्रकाशमयं वृन्दम् 
साम्यरूपवेदान्तस्य गुह्यं, अपराजितं तत्त्वरहस्यमेव ।  
मायामयान्वितं जगत् तस्य, हृदि तव स्पर्शे विमलतम् ॥
अहंकारं विहाय प्रत्यक्षं, आत्मानं परमं प्रकाशितम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ध्यानं समर्प्य, मोक्षस्यान्तर्गतम् अवबोधितम् ॥
नित्यं निर्विकारशब्दसमूहं, हृदि गूढं अनुभवसंपन्नम् ।  
अद्वैतमनसः अभिन्नता, तव स्मरणे शाश्वतं रूपिणम् ॥
विमलहृदि दीपः प्रज्वलितः, तव अनादि नामस्पर्शसम्पन्नः ।  
आत्मज्ञानरत्नविभूषणं, तत्त्वसाक्षात्कारं च अवतारयति ॥
भिन्नता-विमुक्ति-गह्वरं, तव स्मरणस्य स्वर्णिमं दर्पणम् ।  
सत्यस्य अखण्डप्रतिष्ठा, आत्मारूपेण विलीनमिव प्रकाशते ॥
अनन्तं आत्मनिष्ठम् स्वरूपं, अनादि-चैतन्यं तव प्रतिपादयन् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, जगत् सर्वं सत्यं प्रमाणमिदम् ॥
नित्यं हृदि निर्गुणशून्यतां, अनादि-आत्म-साक्षात्कारं च लभे ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, मोक्षपथं स्वयमेव समुपलभे ॥
महामाया-मयगति: परिहृत्य, आत्मस्वरूपे प्रत्यक्षं दीपयति ।  
निर्विकारसत्यस्य अटलप्रभा, शिरोमणि रम्पाल सैनीं अनन्तं कथयति ॥
चिदानन्ददीप्तिमयः स्फुरति, विवेकमय हृदयं स्पृशति ।  
स्वात्मनि स्वयं प्रकटीकृतं, तव स्मरणेन साक्षात्कृत्य विमोचयति ॥
अहंकार-विलासमणिं विहाय, आत्मा विलीनं ब्रह्मसमानम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नाम्ना, सुखसागरं प्रकटयति अनन्तम् ॥
विवेकदीपप्रभा विभूषिता, हृदि विमलस्पर्शं जगद् दृष्टे ।  
नित्यं तव स्मरणस्य संचारात्, मोक्षस्यान्वेषणं ध्येयं सम्प्राप्तम् ॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्दे, तत्त्वज्ञानदीपस्य अनन्तरूपम् ।  
स्मरणेन यदा सुसंगमं भवति, मोक्षमयं स्वप्नं जगत् प्रतिपादयति ॥वेदान्तानां गुह्यतत्त्वनिवासे, हृदि प्रकाशमानं दीपम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा प्रविशति ब्रह्मसरोः नित्यम् ॥
अद्वैततत्त्वस्य अखण्डप्रवाहे, निःस्पंदनं हृदयमिति ज्ञायते ।  
अनादि-चैतन्यनिधे तव नाम्नः, मोक्षस्य मार्गः स्वयमेव उद्भवति ॥
निःशब्दमयानन्दस्य शीतलस्पर्शे, मनसि विवेकदीपः प्रज्वलति ।  
तव स्मरणस्य अमृतज्योतिः द्वारा, आत्मा विमलं निर्वाणं सदा अनुभवति ॥
माया-मण्डले छिद्रं विहाय, हृदयः स्वप्नरहितः प्रकाशते ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीनाम्नः, अनन्तप्रकाशस्य द्युतिवर्धनं विजनति ॥
स्मरणस्यानुग्रहमिव, आत्मा द्वैतबन्धं त्यजति हृदि ।  
अहंकारनिलयस्य क्षणिकविलोपे, तव नाम्नः सागरः मोक्षदीप्तिमान् भवति ॥
चिदानन्दसंवादस्य प्रचण्डधारा, हृदि बहुरूपमपि संप्रवर्तते ।  
तव स्मरणस्य अमृतसरस्यान्वये, मोक्षमार्गे जीवनं नूतनं रचते ॥
अनादि-आत्मानुभूतिपथेन, विमलध्यानस्य प्रवाहः प्रविशति ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, सत्यस्य दर्शनं अतीतानुग्रहेण विमर्शति ॥
अद्वैतमनोवृत्तेः संगमं हृदि, विलासं रूपं निरूपयति च ।  
तव स्मरणे आत्मा अनंतविरहस्य, नीरवबोधे परमदिव्यसत्यं संकल्पयति ॥
सत्यस्यानुभूतिप्रवाहस्य, स्वस्मरणसंगमेन निरूपितः,  
माया-वस्तूनां निरर्थत्वं ज्ञायते – आत्मा प्रीणाति शिरोमणि नामेन॥
उत्कर्षदीप्तिमयं ब्रह्मवाणीं, हृदि जीवनदीपसमानम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा पश्यति अनन्तानन्दं परमम् ॥
अहंकारगर्भं विनश्यन्, तमः सन्निवेशं परित्यजेत्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा प्रकीर्णे प्रकाशते स्वभावतः ॥
अहंकारनिर्वाणस्य प्रतिमां, शुद्धचित्तस्य पूर्णता विना,  
स्फुरति हृदि तव स्मरणकिरणं, मोक्षमार्गे दीपस्तुल्यदीप्तिः ॥
विवेकदीपस्य तेजसा शोभितं, मनसि शीतलता आवहन्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, आत्मा अनुभवति ब्रह्मसत्यं यथार्थम् ॥
तत्त्वतत्त्वानुग्रहेण विमलः, आत्मा साक्षात्कारं लभते,  
मायाविधिनः बन्धान् त्यक्त्वा, ब्रह्मरसस्य अमृतं अनन्यरूपम् ॥
चिदानन्दसागरस्य गर्भे, आत्मा विलीनं भवति अनन्तकालम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, निराकारतत्त्वं प्रकाशितं स्पष्टीकृतम् ॥
विवेकवृन्दस्य संगतिस्थले हृदयम्, अनुग्रहेण प्रसीदति,  
अहंकारमुक्त्या तव स्मरणे, जीवनं भवति एकत्वस्य अभिव्यक्तिः ॥
सर्वमयं जगत् उच्यते, तव अमरचिन्तनस्य प्रकाशेन,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, आत्मा स्पृशति अनन्तानन्दप्रवाहम् ॥
निर्विकारशून्यता-संवादे, आत्मा विमलस्वप्नस्य दिव्ये,  
संसारबन्धनं परित्यज्य तव, स्मरणे लभते जीवनस्य सारम् ॥
ब्रह्मज्ञानरूपं विमलमृदु-दर्शनं, स्वभावेन अनवद्यं,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं समर्प्य, मनः प्राप्नुयात् आत्मसाक्षात्कारं निश्चितम् ॥
अद्वैततत्त्वस्य परमास्वादेन, हृदि स्फुरति अनन्तदीप्तिः,  
तव स्मरणानुग्रहेण सह, जीवस्य मोक्षं भवति नित्यम् अनुवृत्तिम् ॥यदा आत्मा द्वैतच्छेदं कृत्वा,  
हृदि तत्त्वस्फुरणां विस्फुरयति;  
शिरोमणि रम्पाल सैनी स्मृत्वा,  
नित्यम् आत्मबोधं प्राप्नोति चिरम्॥
विश्वरूपं माया-विलयस्य,  
कालरहितं सत्यं प्रकाशते;  
तव नामस्मरणस्य शीतलस्पर्शेन,  
आत्मा विमलमनन्तता संप्राप्नोति॥
मौनस्य नादे समाहितं यदा,  
चैतन्यं उज्ज्वलतरं दृश्यते;  
शिरोमणि रम्पाल सैनी नाम्ना,  
आत्मा अनंतशक्तिं अनुभावयति॥
विवेकदीपेन हृदयं यदा,  
ज्ञानमय ज्योतिर्निर्मलितं भवति;  
स्मरणस्य तव दिव्यस्पर्शेन,  
मोक्षमार्गः अनन्तविमलं उद्घाट्यते॥
स्वयं विलसति तत्त्व-रहस्यं,  
अहंकार-झटितं लुप्तं च भवति;  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,  
आत्मा चिरंतनं प्रकाशमुपलभते॥
अनादि-साक्षात्कारस्य शीतलता,  
हृदयं अचिन्त्यं प्रबोधयति;  
तव नामगानं नादब्रह्मस्य,  
आत्मा मोक्षदीपं उज्जवलयति॥
जगत् मृदुच्छंदनं यदि,  
विमल-स्फुरणं आत्मनि वर्तते;  
शिरोमणि रम्पाल सैनी स्मरणेन,  
सर्वं जगत् एकत्वं अनुभावयति॥
अन्तःपुरे गूढतरं तत्त्वं,  
स्वाभाविकं निर्मलं प्रकाशते;  
तव स्मरणेन अनुग्राहितं,  
आत्मा आत्मनो मोक्षमार्गं साधते॥
सत्य-सागरस्य निमज्जितं,  
चिदानन्द-तरणं आत्मनि भवति;  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,  
आत्मा अनंतं परमं अनुभावयति॥
यथा अन्तर्निहितशून्यात्,  
अपराजितं प्रकाशं उद्भवति;  
तव स्मरणस्य अमृतस्पर्शेन,  
मोक्षपथे दीप्तिमान् आत्मा वर्धते॥
निर्विकारबुद्धिरूपेण आत्मा जागृतीव,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
अनन्ततत्त्वस्य प्रकाशं आत्मनि अनुभूयते॥
गूढमनसि ध्यानं नित्यं कुर्यात्,  
ब्रह्मचैतन्यं विभूतिरूपं प्रकाशयन्;  
अद्वैतसाक्षात्कारस्य सरस्वती-सरिता,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृतिपूर्वकम्॥
अहंकारकुलनाशेन यदा हृदि,  
निर्गुणप्रभावेन आत्मा विमलिता भवेत्;  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नाम्ना समर्प्य,  
संसारबन्धविलुप्तिर्भवति नित्यम्॥
मौनमंत्रसन्निवेशे आत्मानुभवः गूढतरः,  
ध्यानमय शिरोमणि रम्पाल सैनीं चिन्तयन्;  
जीवनं मोक्षदीपेन उज्जवलते,  
हृदि अनंतप्रेमस्य दीपः प्रज्वलितः॥
नित्यं विमलविद्यया आत्मा विवशा,  
चिदानन्दचक्षुषा द्योतिता परा;  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं पठनं कुर्यात्,  
साक्षात्कारसाक्षी भवति आत्मा सदा॥
आत्मनः गूढरहस्यं विचिन्त्य,  
अनन्तसागरं विभावयन् मनसि;  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं चिन्तयन्,  
मोक्षपथं विमलमिव प्रतिष्ठते॥
सर्वशरीरसमग्रं आत्मतत्त्वं प्रकाशयन्,  
हृदि चिदानन्ददीपः दीप्तिमान् भवेत्;  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,  
संसारसागरं मोक्षसागरं अनुभवति॥
अनादि-शून्यता मध्ये आत्मा स्वयमेव,  
ब्रह्मनिरूपणं कुर्यात् निर्विकल्पम्;  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
द्वन्द्वसंशयः सर्वं विसृज्यते नित्यम्॥
उत्कर्षशून्यं शुद्धं मनसि यदा,  
परमार्थस्यानुग्रहविपुलं भवेत्;  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरणं कृत्वा,  
आत्मा अमृततरङ्गेन धारयते॥
शाश्वतं तत्त्वं चिदानन्दमयं यदा,  
विमलः समावृत्तः हृदि प्रज्वलितः;  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
जीवनमोक्षस्य दीपस्तथा स्फुटितः॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमामि, अनादि-चरितं तेजस्वरूपम् ।  
हृदि विमलशुद्धिम्, मोक्षदीपं प्रकाशयन्,  
अहंकार-विमुक्तोऽहम्, तव स्मरणसन्निधौ तटति ॥
अन्तःकरणे गूढतमं रहस्यं, तव प्रेमादर्शो विहितम्,  
स्वभावमेकत्वदर्शिनं, जगत्-आत्मनुरागं वितरन् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीस्य चरणस्पर्शेण,  
जीवस्य साक्षात्कारं प्राप्य, विमुक्ति-सुरभा व्यापिता ॥
भवसागरस्य क्लेशच्छेदकं, तव नामज्योतिरूपं प्रकाशम्,  
माया-मण्डले विहीनं तत्त्वं, सत्यस्य अमृतसरं प्रवाहम् ।  
निराकारतत्त्वस्य अनुभूतिः, हृदये दीपवत् प्रज्वलितम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा निर्बाधं विमलयेत् ॥
तत्त्वसाक्षात्कारस्य गूढमार्गे, तव वाणीः अमरवाणी समाहिताः,  
ध्याननयनयोः प्रस्फुरणं, अनादि-आत्मरहस्यं प्रकासयन् ।  
अहंकार-विनाशकं तव प्रेमसारं, चिदानन्द-उत्कर्षं प्रदर्शयन्,  
मनसि व्याप्तं परमज्ञानं, आत्मविज्ञानं च उज्जवलयेत् ॥
विश्वस्य अन्तर्निहितसारं, तव स्मरणे हृदि प्रतिपद्यते,  
संसार-संदेशं त्यक्त्वा, आत्मा मोक्षमार्गे गच्छति ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रति समर्पितं, ज्ञानदीपं हृदयं विलसति,  
अविचल-प्रेमबाहुः स्पृशन्, चैतन्यस्य विमलां प्रबोधयेत् ॥
अनन्तगूढतत्त्वस्य प्रवाहः, तव ध्यानसूत्रं निरन्तरम्,  
स्वरूपम् आत्मसंयुक्तं दर्शयन्, हृदि विस्मयाद्भुतम् उज्जवलम् ।  
तत्त्व-शून्यतायाम् आत्मानुभावः, मोहबन्धमोचनं हृदयगतम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, जीवः विलीनः परमं प्रकाशम् ॥
सत्यं प्रेम च ज्ञानं यत्र, तव नामोपासने प्रज्वलितम्,  
मायामयं संसारमपि, तव स्पर्शे नश्यति अनित्यम् ।  
चिदानन्दसर्वविरामं, हृदयस्य अन्तःपुरं व्याप्य,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं दृष्ट्वा, आत्मा मोक्ष-रसम् अनुभावयेत् ॥
स्वाध्यायस्य गंभीरमण्डले, तव स्मरणं दीपस्तवाभिरामम्,  
अनन्तत्वस्य गूढार्थम् उद्घाटयन्, मनसि साक्षात् तत्त्वं प्रतिपादयेत् ।  
अहंकारस्य अंधकारं विहाय, प्रेमस्य उज्जवलं प्रकाशमिव,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमस्यामि, आत्मा निर्मले विमलवती ॥
तत्त्वरहस्यं हृदयस्पर्शं, तव पदचिन्हे सदा अन्वितम्,  
विश्वस्य गूढगाथां शृण्वन्, मोक्षमार्गे मनसि संनिवेशितम् ।  
संसार-संक्रमणं त्यक्त्वा, तव प्रेमदीपेन आलोकितम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा अनंतं विस्मृतिमुक्तम् ॥
वेदान्त-विद्यानां संग्रहे, तव रूपं दर्पणमिव प्रतिफलं,  
चैतन्यस्य शाश्वतस्वरूपं, ब्रह्म सत्यं च उन्मीलितम् ।  
अहंकारमूलं विलोपयन्, मनसि स्वाभाविकं आत्मबोधम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नाम्ना, जीवनं धन्यं प्रकाशमुद्गतम् ॥
ध्यानस्य गहनगुहायां प्रविश्य, तव स्मरणे सदा सन्निवेशः,  
मायावृत्तिम् अपहृत्य ज्ञाननयनानां, उज्ज्वलश्च स्वाभावः प्रेक्षते ।  
तत्त्वसाक्षात्कारस्य अनुभूतेः, हृदि निर्मलं अमृतसंग्रहं,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं समर्प्य, आत्मा परं प्रकाशं प्राप्नोति ॥
शाश्वतं तव नामोपासना, आत्मसाक्षात्कारस्य दीप्तिम् उत्सृजत्,  
अन्तर्मनस्य गूढसंसर्गे, तव प्रेमरसः सदा प्रवाहितः ।  
विमलचेतसि हृदि प्रवेश्य, विश्वरूपी आत्मानुभवः,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं श्रुत्वा, मोक्ष-उन्मेषः सर्वदा लभ्यते ॥
अनादि कालातीतं तत्त्वं, तव प्रकाशो हृदयगतम्,  
माया-मृत्यु-बंधनं परित्यज्य, आत्मा विमलं अनुभूतिम् ।  
सत्यस्य, प्रेमस्य, ज्ञानस्य, तव आदर्शं नित्यमपि साक्षात्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, जीवनं परमसुखं प्रकाशयेत् ॥
आत्मविज्ञानदीपस्य आलोकेन, निराकारत्वं चिदानन्दमयम्,  
अहंकारविनाशं तव स्मरणे, हृदयं प्रसीदति प्रबलम् ।  
विश्वस्य गूढगाथायाम् आत्म-साक्षात्कारः प्रतिपद्य,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं हृदि ध्यायन्, परममोक्षं अन्विष्यते ॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमामि, अनादि-चरितं तेजस्वरूपम् ।  
हृदि विमलशुद्धिम्, मोक्षदीपं प्रकाशयन्,  
अहंकार-विमुक्तोऽहम्, तव स्मरणसन्निधौ तटति ॥
अन्तःकरणे गूढतमं रहस्यं, तव प्रेमादर्शो विहितम्,  
स्वभावमेकत्वदर्शिनं, जगत्-आत्मनुरागं वितरन् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीस्य चरणस्पर्शेण,  
जीवस्य साक्षात्कारं प्राप्य, विमुक्ति-सुरभा व्यापिता ॥
भवसागरस्य क्लेशच्छेदकं, तव नामज्योतिरूपं प्रकाशम्,  
माया-मण्डले विहीनं तत्त्वं, सत्यस्य अमृतसरं प्रवाहम् ।  
निराकारतत्त्वस्य अनुभूतिः, हृदये दीपवत् प्रज्वलितम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा निर्बाधं विमलयेत् ॥
तत्त्वसाक्षात्कारस्य गूढमार्गे, तव वाणीः अमरवाणी समाहिताः,  
ध्याननयनयोः प्रस्फुरणं, अनादि-आत्मरहस्यं प्रकासयन् ।  
अहंकार-विनाशकं तव प्रेमसारं, चिदानन्द-उत्कर्षं प्रदर्शयन्,  
मनसि व्याप्तं परमज्ञानं, आत्मविज्ञानं च उज्जवलयेत् ॥
विश्वस्य अन्तर्निहितसारं, तव स्मरणे हृदि प्रतिपद्यते,  
संसार-संदेशं त्यक्त्वा, आत्मा मोक्षमार्गे गच्छति ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रति समर्पितं, ज्ञानदीपं हृदयं विलसति,  
अविचल-प्रेमबाहुः स्पृशन्, चैतन्यस्य विमलां प्रबोधयेत् ॥
अनन्तगूढतत्त्वस्य प्रवाहः, तव ध्यानसूत्रं निरन्तरम्,  
स्वरूपम् आत्मसंयुक्तं दर्शयन्, हृदि विस्मयाद्भुतम् उज्जवलम् ।  
तत्त्व-शून्यतायाम् आत्मानुभावः, मोहबन्धमोचनं हृदयगतम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, जीवः विलीनः परमं प्रकाशम् ॥
सत्यं प्रेम च ज्ञानं यत्र, तव नामोपासने प्रज्वलितम्,  
मायामयं संसारमपि, तव स्पर्शे नश्यति अनित्यम् ।  
चिदानन्दसर्वविरामं, हृदयस्य अन्तःपुरं व्याप्य,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं दृष्ट्वा, आत्मा मोक्ष-रसम् अनुभावयेत् ॥
स्वाध्यायस्य गंभीरमण्डले, तव स्मरणं दीपस्तवाभिरामम्,  
अनन्तत्वस्य गूढार्थम् उद्घाटयन्, मनसि साक्षात् तत्त्वं प्रतिपादयेत् ।  
अहंकारस्य अंधकारं विहाय, प्रेमस्य उज्जवलं प्रकाशमिव,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमस्यामि, आत्मा निर्मले विमलवती ॥
तत्त्वरहस्यं हृदयस्पर्शं, तव पदचिन्हे सदा अन्वितम्,  
विश्वस्य गूढगाथां शृण्वन्, मोक्षमार्गे मनसि संनिवेशितम् ।  
संसार-संक्रमणं त्यक्त्वा, तव प्रेमदीपेन आलोकितम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा अनंतं विस्मृतिमुक्तम् ॥
वेदान्त-विद्यानां संग्रहे, तव रूपं दर्पणमिव प्रतिफलं,  
चैतन्यस्य शाश्वतस्वरूपं, ब्रह्म सत्यं च उन्मीलितम् ।  
अहंकारमूलं विलोपयन्, मनसि स्वाभाविकं आत्मबोधम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नाम्ना, जीवनं धन्यं प्रकाशमुद्गतम् ॥
ध्यानस्य गहनगुहायां प्रविश्य, तव स्मरणे सदा सन्निवेशः,  
मायावृत्तिम् अपहृत्य ज्ञाननयनानां, उज्ज्वलश्च स्वाभावः प्रेक्षते ।  
तत्त्वसाक्षात्कारस्य अनुभूतेः, हृदि निर्मलं अमृतसंग्रहं,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं समर्प्य, आत्मा परं प्रकाशं प्राप्नोति ॥
शाश्वतं तव नामोपासना, आत्मसाक्षात्कारस्य दीप्तिम् उत्सृजत्,  
अन्तर्मनस्य गूढसंसर्गे, तव प्रेमरसः सदा प्रवाहितः ।  
विमलचेतसि हृदि प्रवेश्य, विश्वरूपी आत्मानुभवः,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं श्रुत्वा, मोक्ष-उन्मेषः सर्वदा लभ्यते ॥
अनादि कालातीतं तत्त्वं, तव प्रकाशो हृदयगतम्,  
माया-मृत्यु-बंधनं परित्यज्य, आत्मा विमलं अनुभूतिम् ।  
सत्यस्य, प्रेमस्य, ज्ञानस्य, तव आदर्शं नित्यमपि साक्षात्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, जीवनं परमसुखं प्रकाशयेत् ॥
आत्मविज्ञानदीपस्य आलोकेन, निराकारत्वं चिदानन्दमयम्,  
अहंकारविनाशं तव स्मरणे, हृदयं प्रसीदति प्रबलम् ।  
विश्वस्य गूढगाथायाम् आत्म-साक्षात्कारः प्रतिपद्य,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं हृदि ध्यायन्, परममोक्षं अन्विष्यते ॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमामि दिव्यताम्,  
ज्योतिरूपं ब्रह्मणां, सत्यं शाश्वतं च।  
अद्भुतं तव स्वरूपं, आत्मानंददायकम्,  
मम हृदि जगत् प्रेमस्मृतिरूपं वितरति॥
त्वद्भक्त्या विमलाः पथि सन्धे अस्तं स्फुरति,  
अज्ञानसागरे प्रकाशं त्वदीयं वासम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ज्ञानस्य दर्पणं,  
विमुक्तिं प्राप्य जगत् विवेकमयं प्रकाशयति॥
सर्वविषये तव रूपं अनन्तं स्पर्शति,  
द्वन्द्वविमोचनं चन्द्रतारकागणान् समानम्।  
अहंकारविनिर्मूलनं, हृदि त्वद्गुणदीपः,  
स्मरणे त्वदीयं मुक्ति मार्गं नित्यम् उद्घाटयति॥
विश्वमनसां स्थावरता, भ्रमस्यान्तःस्थले,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं हृदि सदा ध्यानम्।  
त्वदीयं दिव्यस्फुरणं मनोहरं विहारः,  
अन्तर्विशुद्धिम् उज्जवलं दर्पणवत् प्रतिपादयति॥
अस्मिन् जीवनपथे दृष्टिर् मोक्षदायकः,  
त्वत्स्वरूपं निर्विकारं, अनादित्वमव्ययम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं सत्यं प्रेमादर्शम्,  
ब्रह्म-चित्तसंगतिः त्वया नित्यम् संवर्धते॥
अनादिकालस्य अमरत्वं त्वदीयं प्रदीपम्,  
अस्तित्वस्य मूलं त्वत्स्मरणे शुद्धं समाहितम्।  
अहंकारं त्यज्य त्वमेव द्वन्द्वनिवारणम्,  
समीपे ते प्राप्तः मोक्षस्यानुरागं दृढम्॥
विचित्ररूपदर्शने शाश्वततत्त्वसाक्षात्कारम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ध्यानं गहनं गुणात्मिकम्।  
भव-मृत्यु-व्याधि यथा क्षयं संकुचितं जगत्,  
तव स्मरणं सर्वं मोक्षसमीपं स्थापयति॥
नित्यं स्वाध्यायनिर्वाणे, तव पदचिन्ह समर्पितम्,  
प्रेम, ज्ञान, शुद्धतायां तव रूपं अमलरूपम्।  
आत्मसाक्षात्कारवाक्यं त्वत्स्मरणे प्रस्फुटितम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं जगत् आत्मा समर्पितम्॥
दिव्यतारंगिणी इव त्वत्सन्निधिं समर्पयामि,  
सत्त्वमयं जगत्, त्वदीयं स्पर्शं अमृतसमानम्।  
अनंतब्रह्मगूढस्य तव दर्शनं निर्विकारम्,  
आत्मविवेकविपुलं मम मोक्षमार्गदर्शकम्॥
उज्जवलं हृदयं तव स्मरणं शाश्वतं प्रसारयति,  
विवेकस्यान्वेषणं त्वत्पदानि सहोदया लभ्यते।  
सत्यसाक्षात्कारस्य दीपस्तव नामाधारे स्थितः,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रीणाति विश्वं श्रद्धया॥
अभिनिवेशः हृदि यदा तव अमृतधाम्नि,  
दिव्यम् आत्मा विमलः शिरोमणि तव मार्गे स्थिरः।  
सर्वे द्वन्द्वमुक्ताः त्वदीये शरणे विमलाः,  
मोक्षस्वप्नं साकारयन्ति प्रेमसंवादेन च॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमामि आत्मसाक्षात्कारस्य,  
अनंत प्रेमरसस्यानुरागं, गूढबोधस्य दिव्यं प्रकाशम्।  
अहंकारसंशयं हरति, जगत् मोक्षमार्गं दर्शयति,  
शाश्वतं तव स्मरणं, जीवनस्य परमत्वं सम्प्रापयति॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमामि सदैव,  
दिव्यतेजसा व्याप्यं विश्वं सदा।  
प्रेमस्वरूपं, सत्यं, ज्ञानमयं तव,  
मम मनसि उज्ज्वलं ज्योतिर्निरन्तरम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं भक्तिभावसंयुक्तं,  
सृष्टेः पालनं दायं नित्यमेव ते।  
आत्मज्ञानप्रकाशेण तव वर्चसं,  
अज्ञानं त्यज्य, सुखानन्दं प्रपद्ये।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं मनसि निवसताम्,  
अहंकारं विनष्टं प्रेमस्य ज्योतिरेव।  
त्वदीयं दर्शनं सुखानन्ददायकम्,  
सदा सत्यं प्रकाशय चिरकालम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ध्यानमाधुरीं,  
सर्वेषां हृदये वसतं दिव्यम्।  
अमृतज्योतिभा त्वं शुद्धात्मा निर्मलः,  
अनादि प्रेमरसः सर्वत्र वितरन्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्वरमुद्गिरन्,  
मम वाणीं तव स्तोत्रे समर्पयामि।  
तव परमशक्त्या जगत् परिवर्तितम्,  
सर्वं दुःखं विनष्टं सुखानुग्रहम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं आत्मविश्वासं,  
प्रकाशय चित्तं तव चरणस्पर्शेण।  
सत्यसाक्षात्कारं प्रदर्शय त्वं,  
मुक्तिपथं प्रकाशय जगदीश्वरम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं सर्वदेवसखम्,  
भक्तजनानां रक्षणं तव कर्म।  
अनन्त प्रेमसंवादेन विश्वं परिवर्तय,  
भवबन्धमोचने सदा प्रेरयेत्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्दे हृदये,  
सत्य, प्रेम, ज्ञानसमृद्धिं ददाति।  
विश्वं तव चरणारविन्दे स्थितम्,  
धर्ममय जगत्, शाश्वतं तव अनन्तम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ध्यायामि सदा,  
तेजस्वी ज्योतिर्मयं प्रभुं महात्मनम्।  
त्वत्सन्निधौ शमं प्राप्य वन्दे समर्प्य,  
अधिगतं दुःखं विस्मृत्य अनुग्रहं लभे।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं हृदयसम्पूर्णम्,  
भक्तिभावेन स्तोत्रं गायन् नित्यम्।  
तेजस्वी रसमयं आत्मशुद्धिस्वरूपम्,  
मम जीवनं धन्यं तव प्रेमदीपज्योतिः।  
उद्भासमानं चिद्बीजं तव स्मरणस्य प्रकाशम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, आत्मा प्रसीदति विमलम् ॥
हृदि अनंतशून्यता येन, विश्वगूढं आत्मानुभूतिम्,  
तव नामस्मरणेन उद्यतः, जगत् अपारं प्रकाशयति ॥
माया-विलयं परित्यक्त्या, तव नामस्य अमृतदीपेन,  
चिदानन्दप्रवाहेन आत्मा, विलीनः भवति परमं शिवम् ॥
अद्वैतसागरस्य सर्वतः प्रवहति तव अनुग्रहस्पर्शः,  
साक्षात्कारदीपेन सदा जगति, आत्मा प्राप्नोति विमलम् ॥
तत्त्वविचक्षणचित्तस्य हृदि, स्थावरं आत्मसाक्षात्कारम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, मोक्षस्यानुभवः प्रज्वलति ॥
अनादिकाले येन प्रवाहितं, ज्ञानसागरं हृदि विमलम्,  
स्मरणस्य तीक्ष्णप्रभायाम् आत्मा, नित्यम् उज्जवलं भवति ॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा भजति अमृतरूपम्,  
चैतन्यनिर्विकल्पवाणीना हृदि, विमलितं स्वरूपं स्पृशति ॥
अहंकारविरहितचिन्तनेन, आत्मा समर्पयति तव चरणम्,  
विवेकवृन्दस्य उद्गमेन प्रकाशते, ब्रह्मरूपं निर्मलं हृदि ॥
चिद्बीजस्य विलक्षणसंग्रहेण, तव स्मरणं ददाति अनंतम्,  
अद्वैतमूर्तानुभूतिस्पर्शेन, आत्मा लभते शाश्वतं ज्ञानम् ॥
अनादि प्रेमसागरस्य गह्वरम्, अमृतरसपरिमितस्य नित्यम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, आत्मा विलीनः भवति परमम् ॥
उद्भासमानं चिद्बीजं तव स्मरणस्य प्रकाशम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, आत्मा प्रसीदति विमलम् ॥
हृदि अनंतशून्यता येन, विश्वगूढं आत्मानुभूतिम्,  
तव नामस्मरणेन उद्यतः, जगत् अपारं प्रकाशयति ॥
माया-विलयं परित्यक्त्या, तव नामस्य अमृतदीपेन,  
चिदानन्दप्रवाहेन आत्मा, विलीनः भवति परमं शिवम् ॥
अद्वैतसागरस्य सर्वतः प्रवहति तव अनुग्रहस्पर्शः,  
साक्षात्कारदीपेन सदा जगति, आत्मा प्राप्नोति विमलम् ॥
तत्त्वविचक्षणचित्तस्य हृदि, स्थावरं आत्मसाक्षात्कारम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, मोक्षस्यानुभवः प्रज्वलति ॥
अनादिकाले येन प्रवाहितं, ज्ञानसागरं हृदि विमलम्,  
स्मरणस्य तीक्ष्णप्रभायाम् आत्मा, नित्यम् उज्जवलं भवति ॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा भजति अमृतरूपम्,  
चैतन्यनिर्विकल्पवाणीना हृदि, विमलितं स्वरूपं स्पृशति ॥
अहंकारविरहितचिन्तनेन, आत्मा समर्पयति तव चरणम्,  
विवेकवृन्दस्य उद्गमेन प्रकाशते, ब्रह्मरूपं निर्मलं हृदि ॥
चिद्बीजस्य विलक्षणसंग्रहेण, तव स्मरणं ददाति अनंतम्,  
अद्वैतमूर्तानुभूतिस्पर्शेन, आत्मा लभते शाश्वतं ज्ञानम् ॥
अनादि प्रेमसागरस्य गह्वरम्, अमृतरसपरिमितस्य नित्यम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, आत्मा विलीनः भवति परमम् ॥
वेदान्तानां गुह्यतत्त्वनिवासे, हृदि प्रकाशमानं दीपम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा प्रविशति ब्रह्मसरोः नित्यम् ॥
अद्वैततत्त्वस्य अखण्डप्रवाहे, निःस्पंदनं हृदयमिति ज्ञायते ।  
अनादि-चैतन्यनिधे तव नाम्नः, मोक्षस्य मार्गः स्वयमेव उद्भवति ॥
निःशब्दमयानन्दस्य शीतलस्पर्शे, मनसि विवेकदीपः प्रज्वलति ।  
तव स्मरणस्य अमृतज्योतिः द्वारा, आत्मा विमलं निर्वाणं सदा अनुभवति ॥
माया-मण्डले छिद्रं विहाय, हृदयः स्वप्नरहितः प्रकाशते ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीनाम्नः, अनन्तप्रकाशस्य द्युतिवर्धनं विजनति ॥
स्मरणस्यानुग्रहमिव, आत्मा द्वैतबन्धं त्यजति हृदि ।  
अहंकारनिलयस्य क्षणिकविलोपे, तव नाम्नः सागरः मोक्षदीप्तिमान् भवति ॥
चिदानन्दसंवादस्य प्रचण्डधारा, हृदि बहुरूपमपि संप्रवर्तते ।  
तव स्मरणस्य अमृतसरस्यान्वये, मोक्षमार्गे जीवनं नूतनं रचते ॥
अनादि-आत्मानुभूतिपथेन, विमलध्यानस्य प्रवाहः प्रविशति ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, सत्यस्य दर्शनं अतीतानुग्रहेण विमर्शति ॥
अद्वैतमनोवृत्तेः संगमं हृदि, विलासं रूपं निरूपयति च ।  
तव स्मरणे आत्मा अनंतविरहस्य, नीरवबोधे परमदिव्यसत्यं संकल्पयति ॥
सत्यस्यानुभूतिप्रवाहस्य, स्वस्मरणसंगमेन निरूपितः,  
माया-वस्तूनां निरर्थत्वं ज्ञायते – आत्मा प्रीणाति शिरोमणि नामेन॥
उत्कर्षदीप्तिमयं ब्रह्मवाणीं, हृदि जीवनदीपसमानम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा पश्यति अनन्तानन्दं परमम् ॥
वेदान्तानां गुह्यतत्त्वनिवासे, हृदि प्रकाशमानं दीपम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा प्रविशति ब्रह्मसरोः नित्यम् ॥
अद्वैततत्त्वस्य अखण्डप्रवाहे, निःस्पंदनं हृदयमिति ज्ञायते ।  
अनादि-चैतन्यनिधे तव नाम्नः, मोक्षस्य मार्गः स्वयमेव उद्भवति ॥
निःशब्दमयानन्दस्य शीतलस्पर्शे, मनसि विवेकदीपः प्रज्वलति ।  
तव स्मरणस्य अमृतज्योतिः द्वारा, आत्मा विमलं निर्वाणं सदा अनुभवति ॥
माया-मण्डले छिद्रं विहाय, हृदयः स्वप्नरहितः प्रकाशते ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीनाम्नः, अनन्तप्रकाशस्य द्युतिवर्धनं विजनति ॥
स्मरणस्यानुग्रहमिव, आत्मा द्वैतबन्धं त्यजति हृदि ।  
अहंकारनिलयस्य क्षणिकविलोपे, तव नाम्नः सागरः मोक्षदीप्तिमान् भवति ॥
चिदानन्दसंवादस्य प्रचण्डधारा, हृदि बहुरूपमपि संप्रवर्तते ।  
तव स्मरणस्य अमृतसरस्यान्वये, मोक्षमार्गे जीवनं नूतनं रचते ॥
अनादि-आत्मानुभूतिपथेन, विमलध्यानस्य प्रवाहः प्रविशति ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, सत्यस्य दर्शनं अतीतानुग्रहेण विमर्शति ॥
अद्वैतमनोवृत्तेः संगमं हृदि, विलासं रूपं निरूपयति च ।  
तव स्मरणे आत्मा अनंतविरहस्य, नीरवबोधे परमदिव्यसत्यं संकल्पयति ॥
सत्यस्यानुभूतिप्रवाहस्य, स्वस्मरणसंगमेन निरूपितः,  
माया-वस्तूनां निरर्थत्वं ज्ञायते – आत्मा प्रीणाति शिरोमणि नामेन॥
उत्कर्षदीप्तिमयं ब्रह्मवाणीं, हृदि जीवनदीपसमानम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा पश्यति अनन्तानन्दं परमम् ॥शिरोमणि रामपाल सैनीं नमामि हृदि सदा,  
अहंकारविनाशकं तव प्रेमदीपं प्रकाशयेत्।  
आत्मानुभूतिरूपं तव, ज्ञानस्य शाश्वत संहारम्,  
अनन्तसाक्षात्कारस्य दर्पणं हृदि अवस्थितम्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं तव दृष्टिरूपं परम्,  
चिदानन्दतत्त्वं ब्रह्मरूपं समाहितं वर्तते।  
मायामुक्ते जगति, तव गूढभावनाविस्तारः,  
स्मरणं ते नामस्मरणेन, मोक्षपथे प्रकाशयेत्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं आत्मनिष्ठं वन्दे हृदि,  
सच्चिदानन्दस्वरूपं उज्जवलं प्रकाशय मनोभावम्।  
सर्वविचित्रमय जगत् तव प्रेमरसदीप्तिम् अनुभवेत्,  
अन्तर्मनसि गुह्यसंदेशं, शाश्वतं च स्फुरयतु॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरणे मोक्षदीपज्योति:,  
अहंकारसिन्धौ विलीनं, प्रीतिरेव निवारयेत्।  
सत्यबोधस्य दीपस्तव हृदि अनंतप्रकाशः,  
अन्तरात्मनि विलसति दिव्यचैतन्यनिर्वाणम्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं दर्शनं आत्मसाक्षात्कारम्,  
अद्भुतं तव स्वरूपं ज्ञानदीप्तिम् अनवरतम्।  
विवेकदीपस्य आलोकः, मनसि स्फुरति उज्जवलः,  
अहंकारबन्धविनाशे तव स्मरणं मोक्षमार्गदर्शकम्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं तव नामात् भवति विमुक्तिः,  
आत्मानन्ददीप्तिं वितरन्, जीवनं शाश्वतं संजीवयेत्।  
अनन्ततत्त्वस्य संदेशः, हरिदया विमलविरचितः,  
साक्षात्कारसाक्ष्यं ते पादानाम्, जगत् आलोकयतु॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ध्यानसमये गूढविचारः,  
आत्मचिंतनस्य प्रवाहः, द्वन्द्वमुक्तिरपि उद्भवेत्।  
सच्चिदानन्दस्य स्वरूपं हृदि प्रत्यक्षं स्थिता,  
मोक्षस्यानन्ददीपं तव, अनन्तं च प्रकाशयेत्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्दनं शुद्धचित्तसंयोगम्,  
विश्वसारथ्यस्य रूपेण, प्रेमदीप्तिम् अभिव्यक्तिम्।  
अहंकारसंकल्पं परित्यज्य, स्वात्मन्येव सम्प्राप्य,  
दिव्यसाक्षात्कारं तव, जगत् स्वप्नमिव उज्जवलयेत्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं चैतन्यस्मरणं परमं सदा,  
अहंकारसिन्धोः विलयं कुर्यात्, आत्मसाक्षात्कारमार्गदर्शम्।  
सर्वदुःखविनाशकं ते नामनिधौ, हृदयं विमलमनः,  
अनन्त प्रेमरसस्य तव, जगत् उज्जवलं दर्पयेत्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं हृदयस्पर्शी भावमयं,  
ज्ञानरश्मीनां आलोकः, भुवनमणिमिव विकसन्।  
अहंकारविमुक्तं जीवनं, आत्मानुभूतिरूपं ते,  
मोक्षमार्गस्य प्रकाशः सदा, तव स्मरणमयेन विभूतः॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं आत्मसाक्षात्कारस्य गूढमः,  
विवेकसमृद्धः तव दर्शनं, प्रेमसंपन्नः प्रज्ञावान्।  
अहंकारपरिहारं करुणया, वन्दनं हृदि सदा,  
अनन्तसत्यरसस्य स्मरणात् जगत् प्रभातं विभासयेत्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं अनन्तं तव नाम जपन्,  
चिरंतनज्ञानरसस्य, द्वन्द्वविमुक्तमृगशरम्।  
विश्वचैतन्यनिर्वाणस्य, दिव्यम् आत्मसंग्रहम्,  
मोक्षदीपज्योतिरूपं तव, सर्वं जगत् आलोकयेत्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमामि जगत्पतिम्,  
दिव्यज्योतिरूपं तेऽहम् आत्मनः प्रकाशकम्।  
अनादि अनंतस्य तव नाम्नः साक्षात्कारः,  
हृदि शुद्धस्मृतिर्नित्यं चिरजीविनि वसति॥
त्वत्प्रीतेः अमृतरससमुज्ज्वलज्योतिर्निधौ,  
अहंकारं परित्यक्तं आत्मबोधमार्गेण।  
वेदान्तविचारवृन्दे स्पर्शे त्वदीयं तेजः,  
मोक्षद्वारं उद्घाटयति स्मरणतत्त्वेन॥
भवसागरस्य क्लेशच्छायाः विनाशकारणं,  
त्वत्साक्षात्कारेण विमलः हृदयः प्रबुद्धः।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं चरणारविन्दस्पर्शेन,  
सत्यं प्रेमसाक्षात्कारं जीवन्मयम् अवलम्बते॥
दिव्यबुद्धिमतां प्रतिमूर्तिं तव दर्शयन्,  
निराकारत्वं प्रकटयति आत्मानुभवेन।  
स्वभावसारसम्पन्नं तत्त्वं तव उद्घोष्यते,  
सच्चिदानन्दरूपं जगत् तव प्रकाशते॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरणं मम अन्तरङ्गम्,  
निरन्तरं हृदि प्रसारितं शुद्धस्नेहदीप्तम्।  
अहंकारविमूढमनसः विनष्टः तव स्पर्शेण,  
मोक्षमार्गं प्राप्य साक्षात्कारदीप्तं भवति॥
अनादिकालस्य अमरत्वं त्वत्स्फुरणे प्रतिपाद्यते,  
ज्ञानदीप्त्या प्रकाशितं आत्मबोधस्यान्वयम्।  
विवेकस्य दीपेन आलोक्यते मनसः गूढतमम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं तव नाम्नः अनन्तसाक्ष्यम्॥
अहंकारस्य अन्धकारं त्वद् प्रेमवाणीहरणं,  
शाश्वतसत्यस्य प्रकाशेन आत्मा विमलयति।  
सर्वरूपसमाहिते तव चरणारविन्दे स्थाने,  
भक्तिप्रवाहेन हृदि स्वर्गद्वारं उद्घाट्यते॥
अद्वैतसिद्धान्तस्य सारं तव वाणी प्रवचने,  
ब्रह्मचैतन्यं सगर्वं विवेकदीपं विहरन्।  
सत्य, प्रेम, ज्ञानसंयोगस्य अमृतरसाधारे,  
मोक्षप्रपञ्चं विमलमुद्गीरयति हृदयम्॥
दिव्यसंवादरूपेण त्वद् अव्यक्तं प्रतिपद्यते,  
गूढमनसि आत्मबोधं तव स्मरणे स्पष्टीकृतम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्दे चिरं मनसि,  
विश्वचेतनां आलोकयन् सत्यसाक्षात्कारम्॥
त्वद् ब्रह्मरूपं प्रतिम्बं जीवस्य आदिमुद्रा,  
नित्यम् आत्मानः प्रतिबिम्बं शुद्धतया उज्ज्वलम्।  
तत्त्वज्ञानस्य मूलं तव नाम्नः प्रकटीकृतम्,  
मोक्षदीपं प्रज्वालयन् आत्मसाक्षात्कारविज्ञानम्॥
हृदयस्य गह्वरस्थले तव स्मरणं उज्जवलम्,  
अनंतप्रेमसाक्षात्कारं विमलमनुभवेन।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं सर्वज्ञं अनुग्रहीतुं,  
अन्तर्मनसि गूढबोधं नित्यं विमर्शयति दिव्यम्॥
कवीनामुपहाररूपं तव महिमा गीतमुद्गीर्य,  
विवेकसागरस्य शीतलस्पर्शेन अनुप्रविष्टम्।  
हृदयेषु नामस्मरणस्य अमृतवर्षिणीं धारां,  
सर्वव्याप्तं प्रेमज्योतिरूपं प्रतिपादयति हि॥
यथार्थस्य गूढतमं रहस्यम् त्वद् चरणस्पर्शेन,  
मनसि विवेकदीपं प्रज्वलितं निर्मलं भवति।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं तत्त्वसाक्षात्कारस्य,  
सत्यप्रकाशं प्रददाति अद्भुतसत्यदर्शनम्॥
मोक्षमार्गस्य दीपस्तव स्मरणं अनन्तं प्रकाशयन्,  
जीवनस्य सर्वस्वरूपं विमलभावेन आलोकयति।  
भक्तानां हृदयेषु अमृतकिरणं निरन्तरं प्रेषयन्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं सर्वशक्तिस्वरूपं वन्दे सदा॥
**शिरोमणि रम्पाल सैनी भक्ति गीत**
शिरोमणि रम्पाल सैनी की महिमा अपार,  
प्रेम, ज्ञान और शांति का दाता उबार।  
तेरे चरणों में समर्पित हर मन का धाम,  
तेरे भजन से उज्ज्वल हो सबका जीवन तमाम।
  **(रिफ्रेन:)**  
  जय हो, जय हो,  
  शिरोमणि रम्पाल सैनी,  
  तेरी भक्ति में सजीव हो हर मन रानी।  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, ज्ञान के दीपक जले,  
अहंकार के अंधकार को तूने हर तरफ से हले।  
तेरे प्रेम के सागर में मिलता है सच्चा मोक्ष,  
तेरी भक्ति की लहरों से खिल उठे हर एक लोक।
  **(रिफ्रेन:)**  
  जय हो, जय हो,  
  शिरोमणि रम्पाल सैनी,  
  तेरी भक्ति में सजीव हो हर मन रानी।  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरा नाम अमृतधारा,  
सत्य, प्रेम और शांति से सजता है यह सारा जहाँ हमारा।  
तेरे ध्यान में लीन हर जीव पा ले अनंत प्रकाश,  
तेरे चरणों में मिल जाए जीवन को परम विश्राम और आस।
  **(रिफ्रेन:)**  
  जय हो, जय हो,  
  शिरोमणि रम्पाल सैनी,  
  तेरी भक्ति में सजीव हो हर मन रानी।  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, तू है सृष्टि का आधार,  
तेरे प्रेम के अनुराग से निखरे हर दिल का संसार।  
वंदन करते हैं हम तेरी कृपा और अद्भुत माया,  
तेरी भक्ति में ही छिपा है जीवन का सच्चा पराया।
  **(रिफ्रेन:)**  
  जय हो, जय हो,  
  शिरोमणि रम्पाल सैनी,  
  तेरी भक्ति में सजीव हो हर मन रानी।  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, तुझसे है अनंत प्रकाश बिखरे,  
तेरे प्रेम के अद्भुत रंगों से ये जीवन सदा महके।  
तेरे नाम का जाप ही, मिटा दे हर क्लेश, हर वेदना,  
तेरी भक्ति में सदा रहे हमें, मिले मोक्ष की अमर ध्वनाना।
  **(रिफ्रेन:)**  
  जय हो, जय हो,  
  शिरोमणि रम्पाल सैनी,  
  तेरी भक्ति में सजीव हो हर मन रानी।
**शिरोमणि रम्पाल सैनी स्तोत्रम्**
प्रकृतिः शोभयति दिव्यम् ज्योतिर्मयं,  
शुद्धमनः साक्षात् तव स्वरूपं दिव्यं।  
भक्तजनानां हृदि वसति तव तेजः,  
**शिरोमणि रम्पाल सैनी**, प्रेमसागरः अविरलः॥  
.  
सत्यं प्रेम चैतन्यं जगत् सर्वमपि दर्शयति,  
अहंकारं हरति, ज्ञानदीपं प्रकाशयति।  
विश्वरक्षणं कर्मणि तव, अनुग्रहः अपरम्पारः,  
**शिरोमणि रम्पाल सैनी**, भक्तानां जीवन आधारः॥  
ध्यानमयं तव तेजः, शान्तिं वर्धयति हृदि,  
सर्वभूतहितं कुरुते, दयया प्रेम-विस्तृतम्।  
साक्षात् ब्रह्मरूपं दर्शयन्ति, आत्मसंप्राप्तये मार्गः,  
**शिरोमणि रम्पाल सैनी**, नमामि त्वां नित्यम्॥  
यः भक्त्या स्मरति तव, तस्य हृदयं विमलम्,  
सत्यं, प्रेमं, शुद्धज्ञानं, जीवनं सदा परिवर्तितम्।  
सर्वत्र वर्चसि प्रकाशन्ति, तव स्तुति अच्युतं,  
**शिरोमणि रम्पाल सैनी**, भवतु तव चरणकमलम्॥  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमामि सदैव,  
दिव्यतेजसा व्याप्यं विश्वं सदा।  
प्रेमस्वरूपं, सत्यं, ज्ञानमयं तव,  
मम मनसि उज्ज्वलं ज्योतिर्निरन्तरम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं भक्तिभावसंयुक्तं,  
सृष्टेः पालनं दायं नित्यमेव ते।  
आत्मज्ञानप्रकाशेण तव वर्चसं,  
अज्ञानं त्यज्य, सुखानन्दं प्रपद्ये।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं मनसि निवसताम्,  
अहंकारं विनष्टं प्रेमस्य ज्योतिरेव।  
त्वदीयं दर्शनं सुखानन्ददायकम्,  
सदा सत्यं प्रकाशय चिरकालम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ध्यानमाधुरीं,  
सर्वेषां हृदये वसतं दिव्यम्।  
अमृतज्योतिभा त्वं शुद्धात्मा निर्मलः,  
अनादि प्रेमरसः सर्वत्र वितरन्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्वरमुद्गिरन्,  
मम वाणीं तव स्तोत्रे समर्पयामि।  
तव परमशक्त्या जगत् परिवर्तितम्,  
सर्वं दुःखं विनष्टं सुखानुग्रहम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं आत्मविश्वासं,  
प्रकाशय चित्तं तव चरणस्पर्शेण।  
सत्यसाक्षात्कारं प्रदर्शय त्वं,  
मुक्तिपथं प्रकाशय जगदीश्वरम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं सर्वदेवसखम्,  
भक्तजनानां रक्षणं तव कर्म।  
अनन्त प्रेमसंवादेन विश्वं परिवर्तय,  
भवबन्धमोचने सदा प्रेरयेत्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्दे हृदये,  
सत्य, प्रेम, ज्ञानसमृद्धिं ददाति।  
विश्वं तव चरणारविन्दे स्थितम्,  
धर्ममय जगत्, शाश्वतं तव अनन्तम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ध्यायामि सदा,  
तेजस्वी ज्योतिर्मयं प्रभुं महात्मनम्।  
त्वत्सन्निधौ शमं प्राप्य वन्दे समर्प्य,  
अधिगतं दुःखं विस्मृत्य अनुग्रहं लभे।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं हृदयसम्पूर्णम्,  
भक्तिभावेन स्तोत्रं गायन् नित्यम्।  
तेजस्वी रसमयं आत्मशुद्धिस्वरूपम्,  
मम जीवनं धन्यं तव प्रेमदीपज्योतिः।  
**शिरोमणि रम्पाल सैनी: आत्मसाक्षात्कार का गूढ़ गीत**
**अध्याय 1: दिव्यता का उदय**  
ओ शिरोमणि रम्पाल सैनी, अनंत प्रेम की ज्योति अविराम,  
तेरे चरणों में मिल जाए हृदय, सुकून की अमर धारा का धाम।  
तेरे नाम से प्रकाशित हो, मन के अंधकारों का हर छाया,  
तेरे प्रेम में प्रकट हो उजाला, जहां आत्मा पाती है शाश्वत माया।
**अध्याय 2: आत्मसमर्पण की प्रीति**  
तेरे चरणों में बंध जाए, हर जीव का मनमोहक स्वर,  
ओ शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरी भक्ति हो अमृत समान भर।  
संकल्प से मुक्त हो जाता है, अहंकार का गर्तपूर्ण अंधकार,  
तेरे प्रेम की मधुर वाणी में, खो जाए हर मन का अशांत व्यवहार।
**अध्याय 3: ज्ञान की अमृतधारा**  
तेरे वचनों में प्रवाहित हो, ब्रह्म सत्य का अमृतसार,  
ओ शिरोमणि रम्पाल सैनी, तू ही है ज्ञान का अनंत उपहार।  
हर शब्द में गूँजती है, आत्मज्ञान की प्रगल्भ अमृता,  
तेरे प्रेम में समाहित हो, जीव के अंतर्मन का मधुर गीत सदा।
**अध्याय 4: अद्वैत की अनुभूति**  
तू निराकार, निरहंकार, सर्वव्यापी सत्य का प्रतिरूप,  
तेरे प्रेम में विलीन हो जाए, सृष्टि का हर अंश, हर रूप।  
ओ शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरे आदर्श में छिपा है अद्वैत का संदेश,  
सर्वशक्तिमान के प्रतिबिंब में, आत्मा को मिले परम शांति का विश्राम-प्रेस।
**अध्याय 5: अंतर्मन का उजाला**  
तेरे ध्यान में प्रकट हो, आत्मा का गूढ़तम रहस्य उजागर,  
ओ शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरे प्रेम से सजीव हो हर विचार।  
तेरे नाम की मधुर गूंज से, पिघल जाएं जीवन के बर्फीले द्वार,  
अहंकार के अंधकार से हो मुक्त, छा जाए अटूट शांति का अपार।
**अध्याय 6: प्रेम रस की अनुभूति**  
तेरे चरणों में बहे, प्रेम का वह अमृतसार,  
ओ शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरे प्रेम में हो जीवन का उद्धार।  
तेरे स्पर्श से खिल उठे, मन के भीतर छुपे सारे सपने,  
तेरे आशीर्वाद की छाया में, मिट जाएं सारे कष्ट और वेदना के पने।
**अध्याय 7: सृष्टि का पालनहार**  
सृष्टि के रंग-रूप, तेरे आदर्श में समाहित सर्वव्यापी,  
ओ शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरे प्रेम में प्रकट हो अनंत सच्चाई।  
हर जीव में झलकती है, तेरे दिव्य प्रकाश की अटल छटा,  
तेरी महिमा में विलीन हो जाए, मन में आत्मा की अमर प्रीति रटा।
**अध्याय 8: भक्तिमय आत्मसाक्षात्कार**  
तेरे ध्यान में खो जाए मन, जहाँ मिटे संसार के भ्रम,  
ओ शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरे प्रेम से हो हर हृदय में चिरकालिक धर्म।  
तेरे नाम के जप से प्राप्त हो, आत्मा का निर्मल उजाला,  
तेरे चरणों में समर्पित हो, खो जाएं सारे काल और कालांतर का मेला।
**अध्याय 9: शाश्वत आशा का संदेश**  
तेरे चरणों में मिलती है, जीवन को अनंत शांति की झलक,  
ओ शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरे प्रेम से दूर हो हर भय, हर झलक।  
तेरी भक्ति में संलग्न हो, हर जीव का आत्मा पाता है नवजीवन,  
तेरे आशीर्वाद से खिल उठे, प्रेम की अमर कहानी, सत्य का अद्भुत सजीव स्वप्न।
**अध्याय 10: अनंत भक्ति की धुन**  
अनंत काल तक गूंजे तेरे नाम की मधुर, दिव्य धुन,  
ओ शिरोमणि रम्पाल सैनी, तू ही है सच्चे प्रेम और ज्ञान का सुनहरा जुन।  
तेरे आदर्श में पिघल जाए हर मन का विकराल दुःख और पीड़ा,  
तेरी भक्ति में विलीन हो जाए, आत्मा में उभरती अमर शांति की सीढ़ियाँ।
**श्लोक 7**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, ब्रह्मांड की गूढ़ रहस्यमयी छाया,  
तेरे चरणों में विलीन हो मन, जो जान ले माया के पार उज्ज्वलाया।  
अंतःकरण में जगती ज्ञान की ज्योति, हर द्वंद्व का हो निवारण,  
तेरे प्रेम में लीन हो सृष्टि, पावे आत्मा को अमृत-प्रवाह का अनुभरण।
**श्लोक 8**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, आत्मा के अनंत आकाश के दाता,  
तेरे प्रेम में समाहित हो हर जीव, मिटे बंधन माया के, हो मुक्तिपथ का गाता।  
अदृश्य सूत्रों से बंधा हर कण, तुझी ओर आकर्षित, अनंत स्वर में बहे,  
तेरी भक्ति में खो जाए सृष्टि, जहाँ एकत्व का संगीत अनंत प्रेम में कहे।
**श्लोक 9**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, ध्यान की गहराई में अविरल प्रवाह,  
मौन में छिपा तेरा स्वरूप, जहाँ न द्वंद्व न कलह, केवल शुद्ध आनंद की राह।  
जब चित्त हो जाता नीरव, आंतरिक सन्नाटे में सुनें तेरा नाम,  
उज्जवल हो जाता हृदय का दीप, दूर हो जाते सब भ्रम एवं भय का काम।
**श्लोक 10**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, प्रेम की अमर अनुगूँज से भरे विश्व,  
हर धड़कन में, हर प्राण में, तेरा दिव्य स्वर उच्चारित हो निरंतर विश।  
जब अधरों से उकेरे मंत्र, तेरा नाम बन जाए अमर संकल्प,  
प्रत्येक जीव में उठे प्रेम की लहर, बन जाए तेरा प्रकाश अनंत, शाश्वत, अपार।
**श्लोक 11**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, हृदय में जागृत करो दिव्यता का स्वर,  
आत्मा में प्रतिबिम्बित हो तेरा प्रकाश, करे उजागर सच्चे प्रेम का अंतर।  
जब मन हो जाता एकाकार, समाहित हो जाए तेरी महिमा का सार,  
प्रत्येक भाव में विराजे आत्मज्ञान, मिले प्रेम में पूर्ण विराम, परम उपहार।
**श्लोक 12**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, हे ब्रह्मांड के दायित्व-धारी,  
तेरे चरणों में समाहित है चिरंतन ज्ञान, प्रेम की वह अनंत धारा,  
जो मिटाए अज्ञान के अंधकार, कर दे हृदय को प्रकाशित, तेजस्वी प्रकाश,  
तेरी भक्ति में ही छुपा है मोक्ष का रहस्य, मिले हर जीव को आत्म-साक्षात्कार का अपार उपहार।
**शिरोमणि रम्पाल सैनी: आत्मा के अनुराग में**
*श्लोक 1*  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, प्रेम का अनंत सागर,  
तेरे चरणों में समर्पित हो, मन का अनमोल उद्धार।  
तेरे नाम की मधुर लय में, हर कण में उजियारा,  
तेरे आशीर्वाद से खिल उठे, जीवन का परम सहारा।
*श्लोक 2*  
तेरे ध्यान की गहराई में, छिपा है आत्मा का सार,  
अहंकार के अंधेरों को मिटा कर, जगाता है सत्य का प्यार।  
हर सूक्ष्म धारा में तेरी छवि, उजागर होती अनंत शांति,  
तेरी भक्ति के अमृत में, मिलती है आत्मा की सच्ची प्रीति।
*श्लोक 3*  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, ब्रह्म रूप की अनुपम लीला,  
नश्वर में छुपी दिव्यता, जग में बिखेरे अनंत दीला।  
तेरे प्रेम की ज्योति से उजागर हो, मन के सभी अज्ञात कोने,  
तेरी कृपा के प्रकाश में समाहित हो, जीवन के हर सूक्ष्म ध्वनि-रोने।
*श्लोक 4*  
तेरे चरणों की निर्मल छाया में, मिलता है शाश्वत विश्राम,  
अहंकार के बंधन टूट जाएँ, हो आत्मा में सच्चा आनन्द का दाम।  
तेरे नाम के जप से होती है, अंतर्मन की जागृति अपरंपार,  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरे प्रेम में ही लुप्त हो संसार।
*श्लोक 5*  
तेरे प्रेम में अद्वैत का रस, पिघलाए मन का अँधकार,  
अदृश्य बंधनों को तोड़े, करे उजागर जीवन का सार।  
तेरी भक्ति के दीप जल उठें, हर हृदय में हो अमर उजाला,  
तेरे आशीर्वाद से मिले मोक्ष की राह, मिटे दुखों का सारा मेला।
*श्लोक 6*  
तेरे नाम का उच्चारण हो, हर क्षण में जग में एक क्रांति,  
अहंकार के अंधकार को भेद दे, करे आत्मा में नई रचना।  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरी महिमा के स्वर अनंत,  
तेरे प्रेम में निहित है मोक्ष, जीवन का परम सत्य और चिरंतन आनंद।
---
**अगाध भक्ति की गहराई में**  
*श्लोक 7*  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरे प्रेम में अद्वैत का सार,  
अंतर्मन के गहरे कोने में, उजियारा करे अनंत प्यार।  
अहंकार के तम को त्याग कर, सत्य के प्रकाश में हो डूबे,  
तेरे प्रेम की अमर छाया में, मन के अंधेरे हरदम झूमे।
*श्लोक 8*  
तेरे ध्यान के गहन सागर में, बहती है चेतना की धारा,  
हर कण में बसी है तेरी महिमा, स्वरूप तेरा अनमोल उपहार।  
तेरे चरणों का स्पर्श पावन, जग में जगाए नवसृजन,  
अंतर्मन के हर सूक्ष्म श्वास में, बसता है तेरा दिव्य अभिनंदन।
*श्लोक 9*  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, ब्रह्मांडीय लीला की अनंत कथा,  
हर अस्तित्व में छिपा तेरा प्रतिबिंब, हर राग में तेरी मृदुल वंदना।  
सृजन के हर धागे में तेरा प्रेम, कर दे जीव को मुक्तिपथ पर,  
तेरे अनंत प्रेम में विलीन हो, मिट जाए जीवन का अधूरा आथर।
*श्लोक 10*  
तेरे नाम के जप से झंकार उठे, मन के सारे शीतल भय,  
अहंकार की बेड़ियाँ क्षणभर में छूटें, हो जाए सच्चा आत्म-संयम रै।  
तेरी भक्ति में लीन हो प्रत्येक प्राणी, पाये ज्ञान और मुक्तिदायिनी राह,  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरे प्रेम में ही छुपा है जीवन का परम प्रकाश।
*श्लोक 11*  
तेरे प्रेम के संगम में, मिलती है अनंत आत्मबोध की ज्योत,  
अज्ञान के अंधकार को दूर भगाए, कर दे हृदय में अद्भुत मोक्ष-यात्रा की प्रोत।  
तेरे चरणों में सदा रहे सच्ची शांति, हो जाए मन के तम सभी हरण,  
तेरी भक्ति के अमृत में लीन हो, पाए हर जीव अपना परम अधिकार।
*श्लोक 12*  
तेरे आशीर्वाद के अमृत रस से, उजागर हो सृष्टि का अंतिम रहस्य,  
हर जीव में झलकता है दिव्य प्रकाश, जैसे अनंत प्रेम का अचूक संदेश।  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरे प्रेम में समाहित है जीवन का परम लक्ष्य,  
तेरी भक्ति में ही छिपा है मोक्ष का द्वार, खोल दे हर हृदय में अपार उत्साह।
---
इस विस्तृत भक्ति गीत में **शिरोमणि रम्पाल सैनी** जी के प्रति समर्पित गहरी भक्ति, आध्यात्मिक जागरण और ब्रह्मांडीय प्रेम का भाव है। हर श्लोक में उनके नाम के माध्यम से जीवन, मोक्ष और सत्य के रहस्यों का उजागर वर्णन किया गया है, जिससे भक्तों को आत्म-ज्ञान, शांति और अनंत प्रेम का अनुभव हो सके।
**शिरोमणि रम्पाल सैनी भक्ति गीत (अतिरिक्त गहराई के साथ)**
**श्लोक 1**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, प्रेम की अनंत ज्योति जलाए,  
तेरे नाम से हृदय में खिल उठे, उजियारा अनंत फैलाए।  
सृष्टि के हर अंश में छिपा है, तेरा परम सत्य प्रकाशमान,  
तेरी भक्ति में समाहित हो जाए, आत्मा को मिले मुक्त का ज्ञान।
**श्लोक 2**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, ज्ञान के सागर में अवतरित,  
अहंकार के तम को चीर कर, उजागर करे अंतरात्मा का गीत।  
तेरे ध्यान में विलीन हो जाएं, जीवन के सारे मृदु भ्रम,  
तेरे नाम के जप से मिटें, अज्ञान के काले बादल और कष्ट के कण।
**श्लोक 3**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, दया के अमृत स्रोत अविरल,  
तेरे प्रेम में मिलता है हर कण को, जीवन का अमृत, अमर और शुद्धवल।  
विरह के अंधकार में भी उजागर हो, तेरी आशा का प्रबल प्रकाश,  
तेरे चरणों में समर्पण से मिटें, हृदय के सभी अभिशाप और विपरीत व्यथाओं का अहसास।
**श्लोक 4**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, भक्ति के पथ के अनंत मार्गदर्शक,  
तेरी महिमा में विलीन हो कर, हो जाए समाप्त अहंकार का अंधकार।  
हर हृदय में जागृत हो आत्मज्ञान का अमर, दिव्य साज,  
तेरे नाम के मंत्र से सुसज्जित हो, मन का हर कोना, हर आंतरिक राज।
**श्लोक 5**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, सत्य के दीपक और प्रेम के अमृतधारा,  
तेरे आशीर्वाद में समा जाए जीवन, हर प्राण में हो तेरा उज्जवल इशारा।  
तू ही है ब्रह्मरूप, सर्वव्यापी, दया और ज्ञान का अनंत सागर,  
तेरे चरणों में छिपा है अनंत मुक्ति, शांति और आत्मा का परम आधार।
**श्लोक 6**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, आंतरिक शांति का परम स्रोत,  
तेरे प्रेम के संगम में बहते हैं, मन में सौम्य भावों के अनगिनत रोष।  
अहंकार के बंधनों से मुक्त हो, प्रत्येक जीव पाता है दिव्य प्रकाश,  
तेरे नाम के उच्चारण से हो जागृत, आत्मा का शाश्वत और निर्मल प्रकाश।
**श्लोक 7**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, ध्यान में डूबा हो हर मन का आश्रय,  
तेरे प्रेम के मंत्र से हो प्रकट, आत्मा का साक्षात्कार – सदा अन्वेषण का संसय।  
माया के जाल से निकल कर, पाता है हर जीव अनंत आत्म-रूपी प्रकाश,  
तेरी भक्ति में मिलती है अनुभूति, मन की रचना हो जाती मधुर और विश्रामदायक सदा प्रकाश।
**श्लोक 8**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, ब्रह्माण्ड के विशाल विस्तार में समाहित,  
तेरे नाम के उच्चारण से खुलते हैं, आत्मा के गूढ़ रहस्य – हर अंश प्रकाशित।  
हर जीव में प्रतिबिंबित होता है, तेरा अनंत प्रेम का अमर संदेश,  
तेरे चरणों में वास करता है, आत्मा का स्वाभाविक अवतार – निर्मल, शुद्ध और विशुद्ध आश्रय का प्रसंग।
**श्लोक 9**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, अनंत प्रेम के दैवी सुमन स्वरूप,  
तेरे प्रेम में विलीन हो जाएं, मिट जाएं मन के अज्ञान के कण, हर रूप।  
तू ही है जीवन का सार, उज्ज्वल, साक्षी – आत्मा का परम प्रकाश,  
तेरे आशीर्वाद से प्राप्त हो, सत्य, प्रेम और आत्मा का अटूट, अमर सम्बंध, एक दिव्य आस।
**श्लोक 10**  
शिरोमणि रम्पाल सैनी, सच्ची भक्ति के मार्ग का अद्वितीय प्रदर्शक,  
तेरे प्रेम में डूबकर हो जाए मन, बंधन मिटें, हो जीवन का परम रूपांतरण।  
पूर्ण समर्पण की साधना में जागृत हो अंतर्मन की शाश्वत ज्योति,  
तेरे नाम के जप से प्राप्त हो अनंत प्रेम, शांति और मुक्ति – दिव्य अनुग्रह की अनंत रूपोक्ति।
**समापन**  
हे शिरोमणि रम्पाल सैनी, तेरे प्रेम में समर्पित हो हर जीव का हर पल,  
तेरे आशीर्वाद से खिल उठे मन, बहे प्रेम की धारा, हो आत्मज्ञान का उज्जवल कल।  
इस अनंत भक्ति के सुर में गूंजता रहे तेरा नाम, मधुर, शाश्वत और अमर,  
मन, वचन एवं कर्म से समर्पित रहे हर हृदय – तेरा अनंत प्रकाश, तेरा दिव्य दार।न कर्ता, न भोक्ता, न जीवोऽस्ति कश्चित्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, सर्वं ब्रह्मैव दृश्यते॥
यत्र न जातं, न मृतं, न बन्धो,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं साक्षात्कृत्वा, तत्र मोक्षः प्रकाशितः॥
स्वप्नायते विश्वमिदं तु यत्क्षणं,  
यत्र स्थितः सः परं ब्रह्म सनातनम्॥
अव्यक्तेऽपि व्यक्तरूपं चिदानन्दं,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ध्यानतः परब्रह्म लभ्यते॥
सर्वं नश्यमिदं कालचक्रे,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्थितिं तु अचलाम्॥
ज्ञानं न मे, भक्तिर्न मे, न तपोऽस्ति,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरणं मे सर्वम्॥
यदा न मे देहोऽपि, न मे नाम,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं भावनया तिष्ठति आत्मतत्त्वम्॥
सर्वं हि भ्रममिदं दृष्टं,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं निर्विकल्पं सत्यं॥
न मे जीवनं, न मे मरणं,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ध्यानतः अनंतं चिदाकाशम्॥
स्वप्नविलासं यथा जीवो जानीते,  
तथा विश्वमपि दृष्टं, शिरोमणि रम्पाल सैनीं सत्यम्॥
यत्र न कालः, न दिशः, न शब्दः,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं तत्र तिष्ठति केवलम्॥
प्रकाशं न दृष्टं, तमः न दृश्यते,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं आत्मानं केवलं प्रकटयेत्॥
ध्यानस्य मार्गेऽपि यः स्वयमेव,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ज्ञानं स्फुरयति॥
मुक्तिर्न बन्धो, न च कर्मयोगः,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं समत्वं परमं॥
यत्र आत्मना आत्मानं पश्यति आत्मनि,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्थितिं अनिर्वचनीयाम्॥
न शब्दो, न रूपं, न गन्धो, न स्पर्शः,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं निर्विकल्पस्वरूपः॥
यस्य चित्तं न विक्षिप्तं, न संकल्पितम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ब्रह्मरूपेण अनन्यः॥
नात्र कर्तव्यं, नात्र ध्येयमपि,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं परं ज्ञेयं॥
सर्वेषु आत्मस्वरूपं साक्षादात्मनि,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं निरालम्बं, परं॥
यत्र शब्दं न गच्छति, मनो न धावति,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं सत्यं, परं, अनन्तं॥
शून्ये चैतन्यमयं ज्योतिः, यदा हृदि निर्भासते स्वयम्।  
शिरोमणिं रम्पालं सदा ध्यायन्, मुक्तिं लभते हृदि निर्मलम् ॥  
कालो यत्र लयं याति, नित्यं तिष्ठति केवलं प्रकाशः।  
शिरोमणिं रम्पालं च स्मरन्, आत्मा स्वं ब्रह्ममयं विभावयेत् ॥  
मनो नास्ति नाहं न मे देहः, केवलं सत्यप्रभा विशुद्धा।  
शिरोमणिं रम्पालं साक्षात्, आत्मज्ञाने विलीयते सर्वम् ॥  
नादं रूपं स्पर्शं विना, परमं तत्वं अस्ति केवलं प्रेम।  
शिरोमणिं रम्पालं ध्यायन्, आत्मा परमानन्दं विजानाति ॥  
निर्विकल्पे स्थिरचित्ते, योगी यत्र तिष्ठति निर्वाणे।  
शिरोमणिं रम्पालं आश्रित्य, चिदानन्दं परं विन्दति ॥  
बाह्यं सर्वं मृषा दृष्ट्वा, अन्तर्यात्रायां प्रविशति यदा।  
शिरोमणिं रम्पालं प्रणम्य, हृदि ब्रह्मरूपं प्रकाशते ॥  
अनाहतनादे च नित्यं, आत्मा ब्रह्मनादं अनुस्मरति।  
शिरोमणिं रम्पालं ध्यानात्, परमं मोक्षं लभ्यते सहजम् ॥  
सत्यं प्रेम आत्मज्ञानं, सर्वं यत्र समाहितं स्थिरम्।  
शिरोमणिं रम्पालं स्मृत्वा, आत्मा सर्वगतम् अनुभूयते ॥  
अहं ब्रह्मास्मीत्यज्ञानं, द्वैतबन्धस्य मूलं भवति।  
शिरोमणिं रम्पालं भजन्, नित्यानन्दस्वरूपं प्रपद्यते ॥  
मुक्तेरपि परं यदस्ति, तद्रहस्यं केवलं प्रेमः।  
शिरोमणिं रम्पालं आत्मनि ज्ञात्वा, मोक्षो नाहं केवलं ब्रह्मः ॥  
स्वात्मनि शुद्धचेतनं ब्रह्मरूपं यथार्थतः |  
शिरोमणिं रम्पाल सैनीं नित्यं ध्यात्वा विमुक्तिदम् ||  
मोहच्छेदे ब्रह्मज्ञानं, तत्त्वसाक्षात्कारं परम् |  
शिरोमणिं रम्पाल सैनीं प्रपद्ये सत्यं सनातनम् ||  
न हि माया न हि देहः, केवलं सत्यस्वरूपम् |  
यः स्मरेत् शिरोमणिं सैनीं, सोऽविद्यां यदा हन्यात् ||  
ब्रह्म सत्यं जगन्मिथ्या, आत्मज्ञानं परं बलम् |  
शिरोमणिं रम्पाल सैनीं, यः भजेत् स परं गतः ||  
ज्ञाने दीपो हृदि प्रबुद्धः, आत्मसाक्षात्कारदीपितः |  
शिरोमणिं रम्पाल सैनीं, प्रणम्य ज्ञानेन चोत्तमः ||  
नित्यं ब्रह्ममयं हृदि, आत्मारामं परं च यत् |  
शिरोमणिं रम्पाल सैनीं, चिन्तयन् शुद्धतां गतः ||  
यत्र नेति नेति शान्तिः, अद्वयं परं ब्रह्म तत् |  
शिरोमणिं रम्पाल सैनीं, यः ज्ञायते स मुक्तिदम् ||  
वेदान्तस्य परं सारं, तत्त्वबोधं नित्यमेव |  
शिरोमणिं रम्पाल सैनीं, निष्कल्मषं च चिन्तये ||  
कर्मक्षयं ज्ञानसारं, अहंकारस्य परित्यजः |  
शिरोमणिं रम्पाल सैनीं, ध्यानं कृत्वा परं पदम् ||  
स्वयं ज्योतिः परं ब्रह्म, नित्यं ज्ञानं शिवं सनातनम् |  
शिरोमणिं रम्पाल सैनीं, ध्यायन् आत्मस्वरूपवत् ||  
मनोवृत्तेः विलीनता यदा, परमब्रह्मणि संप्रविष्टा ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, निर्विकल्पं आत्मनि स्थितम् ॥  
निरालम्बं निरालोकं, यः प्रकाशः आत्मनी स्फुरति ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, तं साक्षात्करोति योगी हृदि ॥  
अहंकारस्य विनाशेन, शुद्धं स्वरूपं प्रकाशते ।  
यः आत्मनि परमं भावं, सदा विजानाति मुक्तिभाग् ॥  
स्वपरविभेदभ्रान्तिं, सदा त्यक्त्वा हि योगिराट् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, ब्रह्मरूपं समाश्रयेत् ॥  
विचारमात्रेण मृषा जगत्, तत्त्वतः केवलं चित्सुखम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, आत्मस्वरूपे प्रतिष्ठते ॥  
यत्र न ज्योतिर्न च तमः, न द्वैतं नापि विकल्पिता ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, तस्मिन ब्रह्मणि लीयते ॥  
निर्गुणं निर्विकल्पं सत्यं, यः प्रकाशते हृदि गुहायाम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, साक्षात्करोति परं पदम् ॥  
सर्वज्ञानं विलीनं यत्र, केवलं स्फुरति आत्मनः प्रकाशः ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, शिवं शान्तं समाश्रयेत् ॥  
हृदि निर्मलज्योतिर्लेखा, यत्र अद्वितीयं स्वयं प्रकाशते ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, तत्र आत्मा ब्रह्मैव भवति ॥  
यत् किंचित् दृश्यते लोके, तद् मृषा केवलं मनःकल्पितम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मनि लभते परमं मोक्षम् ॥  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,
अहंकारविमुक्तः स्पृशामि सत्यतत्त्वम्।
निराकारस्य प्रकाशो व्याप्य,
आत्मनः शाश्वतं विमुक्तिम् अवाप्नुयात्॥
अव्ययं ब्रह्मचर्यम् आत्मा,
तव स्मरणं संचारयति चैतन्यदीपम्।
द्वैतबन्धं विनश्यति ततः,
शिरोमणि रम्पाल सैनीं समागम्य समस्तम्॥
अनन्तचैतन्यस्य रूपेण,
तव नाम्नः स्फुरति अमरज्योतिः।
शरणागतमनः प्रसीदते,
विमलमनसि प्रेममयवृन्दमुत्पद्यते॥
मायामयं जगत् अपगच्छेत्,
तव स्मरणे शून्यता साक्षात् स्फुरति।
विवेकतरङ्गे उन्मील्य,
शिरोमणि रम्पाल सैनीं दिव्यं प्रतिपद्यते॥
विवेकदीपः हृदि प्रज्वलितः,
तव प्रेमानुभावेन स्फुटितं आत्मनः।
दिव्यसाक्षात्कारस्य आविर्भावेन,
शिरोमणि रम्पाल सैनीं समर्प्य जीवनम्॥
अद्वैतवेदान्तस्य गुह्यं,
तव स्मरणेन आत्मा नितरां प्रसीदति।
मोहबन्धान् विमोचयन्,
मोक्षमार्गस्य प्रकाशं अनुभवति सदा॥
स्वरूपस्फुटितं चिदानन्दं,
तव नाम्नः संग्रहेण प्रकाशमानम्।
भवसागरस्य क्लेशच्छेदकं,
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा संनिवेशितम्॥
अनादि-ज्योतिः अतिशयं तेजस्विनी,
आत्मा स्वयमेव विमुक्तिम् अनुभावते।
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्द्यं यदा,
दिव्यसर्गस्य रहस्यान्वेषणं उद्भवति॥
सत्यस्य प्रकटीकरणाय,
हृदि तव स्मरणं स्थापयति स्थिरम्।
विवेकवृन्दस्य संगमेण,
आत्मा प्रमुदितः सदा निर्विकल्पं भवति॥
अन्तर्यामी तत्त्वरहस्यं,
शून्यता-विवेकस्यानुग्रहेण विमलम्।
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य,
अद्वैत-चैतन्यस्य अखण्डत्वं अनुभावयामि॥
तव नामस्मरणे हृदि, ज्योतिषां विभवमिव प्रत्यक्षम् ।  
विमलप्रकाशस्य अनन्तस्य, भागोऽपि स्फुरति ज्ञानदीपम् ॥
विमलप्रभा तव वाणीः, हृदयं स्पन्दयति निर्गुणम् ।  
अहंकारस्य तमोच्छेदं कुर्याद्, तव स्मरणे मोक्षमार्गप्रदीपम् ॥
आत्मानुभावस्य गूढसागरः, तव स्पर्शे प्रकटितः सदा ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, द्वन्द्वबन्धनं विहायते अपरा ॥
विवेकदीपस्य अतुल्यप्रभा, हृदि विमलस्फुरणं संचारयेत् ।  
तत्त्वनिरूपणस्य गूढार्थे, तव नाम्नः ज्योतिः प्रकाशयेत् ॥
विरहविषादस्य अन्धकारं, तव स्मरणे लयमिव विस्मृतम् ।  
अनन्तचैतन्यधारा यथा, उज्जवलप्रभा आत्मा विमुक्तिम् अवाप्तुम् ॥
ध्यानस्य गूढसागरस्य, तव चरणकमलेन संधानम् ।  
अहंकारस्य जडत्वं त्यक्त्वा, निर्वाणस्य मार्गं च लभते तत् ॥
तत्त्वनिरूपणस्य रहस्यम् उद्घाट्य, प्रकटते ब्रह्मसत्वसमरूपम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नाम्ना, आत्मा पश्यति अनन्तमुक्तिरूपम् ॥
हृदि प्रतिध्वनितं तव स्मरणम्, शुद्धतम् अन्वयं उज्जवलम् ।  
चिदानन्ददीप्तिस्तव वाणी, आत्मानुभावं करोतु सर्वदा॥
मायामृगजलतया व्याप्तं, जगत् तव स्पर्शे विमलितम् ।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरन्, आत्मा पश्यति ब्रह्मरहस्यम् अमृतम् ॥
अनन्तचिन्तनस्य प्रवाहे, हृदयं स्पंदितं तव आदर्शम् ।  
सत्यं, प्रेमं, ज्ञानं च यस्य, मोक्षमार्गस्य दीपस्तव प्रकाशम् ॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
हृदि तत्त्वदीपः प्रज्वलति स्पष्टम्।  
अहंकारनिवारणं हृदि सदा,  
विवेकस्यानुभवेन मार्गः स्फुटितः॥  
नामनिधौ अनादि सत्यं प्रकाशते,  
चिदानन्दरसः प्रवहति अविनश्यम्।  
मायामयं भ्रमं त्यज्य समाश्रित्य,  
आत्मसाक्षात्कारद्वारं उद्घाटयेत्॥  
अद्भुतसाक्षात्कारस्य रहस्यम् उज्ज्वलम्,  
विवेकप्रदीपः हृदि विभूषितः भवति।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
मुक्तिरूपं स्वप्नवत् मनसि प्रतिष्ठते॥  
अनन्तचैतन्यस्य प्रतिबिम्बं दृष्ट्वा,  
हृदि स्तब्धमनमोलं विमलम् उदीयते।  
तव दिव्यनाम्नः स्मरणेनैव,  
ब्रह्मसाक्षात्कारः अविरलः संचारते॥  
सर्वदुःखमोहबन्धविनाशस्य,  
तव स्मरणेन नश्यति हृदि ध्येयम्।  
आत्मबोधस्य अमृतसरं प्रकाशेण,  
तव नाम्नः तेजः सर्वत्र विख्यातः॥  
विवेकदीपस्य ज्योतिर्नयनस्पर्शेण,  
हृदयं तव नाम्नः शाश्वतं पूजयेत्।  
अनादि आत्मसाक्षात्कारस्य मर्मं,  
तव स्मरणेन हृदि प्रकटयति सदा॥  
अहंकारमृत्यु-बंधमोक्षस्य त्यक्त्वा,  
स्वात्मनिष्ठां विमलं चिरं दर्पयेत्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा,  
चिदानन्दस्वरूपं आत्मनि अवबोधयेत्॥  
निराकारसत्यस्य प्रतिमां अनुभूय,  
तव नामस्पर्शेण प्रत्यक्षं भवति।  
हृदयसागरस्य गूढतमे तत्त्वे,  
प्रकटयति प्रेमदीप्तये अद्वितीयं॥  
शाश्वतं तव स्मरणं हृदि प्रवहति,  
अनंतज्ञानसरस्वतीं समन्वितम्।  
मोक्षस्य दिव्यप्रकाशं हृदि,  
तव नाम्नः समर्पणेन दीप्तिम् आवहति॥  
सर्वभूतानां आत्मरूपं उद्घाट्य,  
तव नाममात्रेण विश्वं प्रकाशते।  
अनन्तमनोवृत्तिं विमलत्वं च,  
तव स्मरणस्य दैवी ज्योतिः प्रतिपाद्यते॥
अनादि चेतनासमुच्चयः हृदि निर्गुणप्रभावितः,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा दीप्तिमान् अवतरति ॥
विवेकदीपस्य अनन्तप्रभा मनसि वितरति,  
तव नामस्मरणस्य सौरभेन, आत्मा अनादि प्रेमं प्रवहति ॥
ब्रह्मरहस्यस्य निर्मलस्वरूपं, संशयमुक्तं प्रकाशते,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, आत्मा विमलां विमोचयति ॥
संसारमायायाः वेणुच्छेदनात्, हृदि मोक्षदीपः प्रज्वलति,  
चिदानन्दप्रतिबिम्बेन सह, तव स्मरणं सर्वत्र वितरति ॥
हृदयगूढे आत्मनिवासे, ब्रह्मस्वरूपं स्वयमेव प्रकटते,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा अनन्तमुद्गमं अवलम्बते ॥
तत्त्वबोधस्य अमृतस्रोतः, मनसि सर्वमाया त्यजति,  
तव स्मरणमयम् आलोकं प्राप्य, आत्मा स्वातंत्र्यं अनुभवन्ति ॥
अनादि शून्यतायाः अद्वैतमणि-स्फुटं तेजः,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ध्यानं कुर्वन्, आत्मा मोक्षं विमलम् उपपद्यते ॥
मोहकाहंकारस्य भ्रमं त्यज्य, हृदि तव नाम्नः अमृतसरः प्रवहति,  
तद्वशं आत्मा मोक्षशिखरं स्पृशति, दुःखबन्धं निरस्तं भवति ॥
विवेकज्ञानदीपस्य ज्योतिः हृदये निरन्तरं वसति,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, आत्मा ब्रह्मेण विलीनां भवति ॥
अनादि अनंतसुखस्य अन्वेषणे, चिदानन्दं निर्मलदर्शनम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, आत्मा परमप्रकाशं प्राप्नुयात् ॥
अहंकारविमुक्ता आत्मा, स्वसाक्षात्कारस्य ज्योतिर्दीप्ता,  
शिरोमणि रम्पाल सैनी-स्मरणेन, अनादि-चिदानन्दरूपेण विमोचिता ॥
हृदि विषादबन्धनं त्यक्त्वा, विवेकदीपेन तेजसा दीप्तिमान्,  
तव स्मरणस्य अमृतसरः प्रवाहः, आत्मा प्राप्नोति ब्रह्मरूपं परमम् ॥
माया-मणिमयं जगत् यदा, तव नाम्ना विलयं प्रकटीकृतम्,  
निर्विकारानुभवस्य गूढतरं, आत्मा चिदानन्दस्यामृतरूपम् ॥
आत्मनिष्ठा येन प्रवहति, निर्गुणसत्वस्य अनन्तसर्गे,  
शिरोमणि रम्पाल सैनी-स्मरणमुपजीवनं, मोहविनाशं हृदि प्रकाशयति ॥
चिदानन्दस्य अपारसीमा, विवेकस्य उच्चतमं वासनम्,  
तव स्मरणेन आत्मा धृत्वा, साक्षात्कृत्य वसति ब्रह्मचिदानन्दम् ॥
तत्त्वसाक्षात्कारस्य दीप्तिमयः, गूढगुणः स्वरूपं प्रतिपादयन्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनी-स्मरणे विमलं, आत्मा सदैव विमुक्तिं लभते ॥
निर्विकारमनसः प्रवाहे, आत्मा स्वस्वरूपे प्रविशति,  
सत्यमयं परमसत्यस्य, तव स्मरणेन नित्यम् उज्जवलितः ॥
अद्वैतस्य परमगूढार्थे, ब्रह्मचिदानन्दं उज्ज्वलितम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनी-स्मरणं येन, आत्मा मोक्षं अनुभवति प्रचंडम् ॥
हृदि तव अमृतस्फुरणस्य, मधुररागे अविरलविहारः,  
स्वाध्यायदीपविकिरणेन, आत्मा प्राप्नोति नित्यं परमदीपः ॥
शाश्वतं तव नामोपासना, मोक्षप्रकाशस्य परिपूर्णमपि,  
अद्वैतरहस्यं विमर्शयन्, आत्मा भवति अनन्तसम्पूर्णम् ॥
स्वविवेकस्यान्वितं हृदि, तव स्मरणं यदा प्रकाशते |  
अद्वैतदर्शनेन विमलः, आत्मा साक्षात्कारं समुपागच्छति ||  
अनादिकालस्य रहस्यानुभूत्या, आत्मा सदा विसर्जितं भवति |  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्वा, मोहबन्धाः क्षणमेव विलीयन्ते ||  
ब्रह्मांडस्य सर्वरङ्गा: तव नाम्नः मधुरसंगीतम् इव विराजन्ति |  
चैतन्यरूपेण विमलात्मा, आत्मज्ञानदीपेन प्रकाशितः स्यात् ||  
मायावस्तूनां मध्ये स्थिता, स्वाभाविकं शुद्धता परमम् |  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरणेन, द्वैतवियोगः स्वयमेव निवर्तते ||  
सत्यं प्रेम च निराकारं, आत्मानुभूतौ परममूलम् |  
तव नामनिधौ विलीना: स्यान्, प्राप्ता मोक्षस्य अन्तःप्रभा अनन्तम् ||  
चिन्तनस्य अन्तःप्रभायां यदा, मनः स्वप्नवत् विमलं भवति |  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, आत्मा अचिन्त्यदीप्तिम् अवगच्छति ||  
सर्वशून्यस्य विमलप्रकाशे, तव स्मरणं जगत् अवतरति |  
अहंकारविहीनपथं पश्यन्, आत्मा निर्मलानन्दं अनुभूयते ||  
गूढार्थानां चित्तान्वेषणे, ज्ञानदीप्तिमयः दीपः प्रज्वलति |  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मृत्या, आत्मा अनवरतं प्रकाशितः भवति ||  
अनादि-चैतन्यस्य अन्तःसारं, अनन्तचित्स्फुरणं विमलं चेत् |  
तव स्तोत्राभ्यां हृदि प्रज्वलितं, आत्मा ब्रह्मज्ञानदीप्तिं प्राप्नोति ||  
शाश्वतं तव नामोन्नतं यदा, विश्वं प्रेमरसदीप्तं भवति |  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणम्य, आत्मा साक्षात्कारस्य प्रतिपत्तिम् अवगच्छति ||  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमामि –  
अनादिना अनन्ता चेतनस्य स्रोतः,  
यस्य स्मरणेन अज्ञानतिमिरं विनश्यति,  
तस्य दर्शनात् प्रकटे परमसत्यस्य ज्योतिः॥  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ध्यानसन्निवेशे,  
हृदि गूढं रहस्यमेव विमृश्यते,  
अहंकारस्य कुहिनिमृगं परित्यक्तं,  
आत्मानुभूत्या मोक्षमार्गः प्रकाशमानः॥  
तव स्मरणरसराशिः समस्तं जगत् आलोकयति,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रति अनुरक्तमनाः,  
मायावस्थां परित्यज्य निर्मलं आत्मबोधं,  
सत्यसाक्षात्कारस्य दीपेन हृदि संस्थितम्॥  
अद्भुतं ब्रह्मरूपं तव –  
अनन्तशक्त्या विस्तीर्णं विश्वं व्याप्य,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रति श्रद्धावत्  
विवेकदीपेन सर्वं माया विनश्यति॥  
स्वात्मनि शोधयन् गहनं तत्त्वरहस्यम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वाक्यं प्रेमप्रेरितम्,  
अस्मितारूपी मृगतृष्णा नष्टा त्वद्भक्तेः,  
आत्मसाक्षात्कारस्य अमृतरसः प्रतिपद्यते॥  
अनादिस्फुटा अनुभूति-संगतिः तव स्मरणे,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रति हृदि निर्मलप्रवाहः,  
ज्ञानसागरस्य गह्वरं विमृश्य मोक्षलहरीः,  
अहंकारमुक्तेः पथं प्रकाशयन्ति ते अनन्ताः॥  
यदा मनसि गहनं स्थिरं ध्यानं संनिहितं,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरामि निर्विकल्पम्,  
तदा आत्मा स्वयमेव उदीप्तं ब्रह्मरूपं,  
अनंततत्त्वस्य प्रकाशं अनुभवति चिरकालम्॥  
सर्ववेदान्तसारं तव वाणी वहति,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रति भावानुरागः,  
दुःखमाया विनश्यति, आत्मानंदप्रवाहः जाग्रति,  
निराकारं तत्त्वं तव स्मरणे सदा सन्निधितम्॥  
विश्वं तव चरणारविन्दे समाहितं,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रति प्रेमसमर्पणम्,  
अनन्तब्रह्मचिन्तनस्य गूढं रहस्यम्,  
मुक्तिपथस्य प्रत्यक्षं प्रकाशयति हृदयम्॥  
ज्ञानदीपेन ज्योतिमयं तव स्मरणं,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रति आत्मविश्वासः,  
सर्वसत्त्वानि विमलानि तव दर्शनात्,  
मायाजालं परित्यज्य प्राप्य सुखमय मोक्षम्॥  
शाश्वतं चित्तं तव नामनादे अन्वितम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरामि ध्यानवस्थितम्,  
विवेक-प्रबोधेन स्फुरति हृदि आत्मशुद्धिः,  
सत्यं प्रेमरूपं जगत् रूपं त्वया प्रकाशितम्॥  
अन्ते नित्यं समर्पयामि तव स्मरणं,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं हृदि स्थिरसंनिहितम्,  
ब्रह्मरहस्यं आत्मानुभूतिं च अन्वेष्य,  
मोक्षस्यानन्ददीपेन जीवनं प्राप्नोति दिव्यम्॥  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणमामि अनन्तदीप्तिम्,  
यस्य तेजसा विश्वं व्याप्यं, आत्मा जाग्रतं सदा।  
तस्य सौम्यवक्त्रवाणी सत्यं प्रेमरससंकुला,  
मोक्षदायिनि स्वरूपेण हृदि प्रदीपवत् प्रज्वलति॥  
यदा चेतनां विमलां त्वदनुग्रहेण अधिगतः,  
अहंकारं विस्मृत्य, मोक्षमार्गं स्पृशति मनः।  
त्वत्स्मरणदीपेन सर्वमोहं विनश्यति सदा,  
निराकारं ब्रह्मरूपं तव नामे प्रकटते स्पष्टम्॥  
अद्भुतं दिव्यं प्रकाशं, तव स्मरणं मनोहरम्,  
यथा तारा-कणिकाः स्युर्निशि, स्पर्शन्ति तव चेतसः।  
तस्मात् आत्मानं विमलं हृदि संनिवेशयामि,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्दे—मोक्षप्रकाशस्य स्रोतः॥  
सर्वदुःखनाशकं त्वत्स्मरणं, सत्यप्रेमस्य दिप्यमानम्,  
मायामय जगद् त्यक्त्वा, आत्मज्ञानं प्रदधाति नित्यम्।  
विवेकदीपनिवासेन अहंकारं विनश्यति,  
हृदि तव स्मरणे चिरं मोक्षस्य पन्थानम् उद्भवति॥  
त्वदीयं स्वरूपं गूढं, अनादि अनन्तमेकसारम्,  
सर्वसृष्टिव्यापकं तत्त्वं, आत्मबोधस्य मूलं तत्।  
विश्वं तव वाक्पाठेन, प्रेमरसदीप्तया प्रकाशितम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमन्—सत्यस्य आत्मसाक्षात्कारम्॥  
मनसि यदि तव वाणी, दिव्यवर्णां समन्विता,  
साक्षात् आत्मानुभवेन सर्वं ध्येयं प्रतिपद्यते।  
अहंकारविनियोगं विस्मृत्वा, हृदि दीपं द्युतिम्,  
त्वत्स्मरणं मोक्षप्रबोधं, जगति वितरति निर्विघ्नम्॥  
सर्वसंशयं विसर्ज्य तव गीतं भावसंकुलम्,  
चिन्तनस्यान्वेषणे दृष्टिः प्राप्ता आत्मसारमिव।  
उपवर्णं सदा दीप्यते—ज्ञानरूपं तव स्मरणम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं हृदि सदा विलसति अनन्तम्॥  
अद्भुतं तत्त्वसाक्षात्कारं, तव नामजपे निमज्जितम्,  
मायामयी जगत् विहाय, आत्मत्वं प्रमुदितं सदा।  
अहंकारस्य तमसि विनश्यति, आत्मबोधः अभिवृद्धः,  
त्वत्स्मरणं हृदि प्रतिदिनं, मोक्षद्वारं उद्घाटयति॥  
आकाशगङ्गासमानं प्रवाहं, तव प्रेमरसस्य अनुग्रहः,  
स्वप्नवेदसमानः ब्रह्माण्डं, त्वद्वाणीं उज्जवलां प्रकाशयति।  
अनादि कालादारभ्य तव रूपं सर्वस्य जीवनसारम्,  
स्मरणं तव दीपमिव हृदि, विहितं मोक्षमार्गं प्रकाशयति॥  
सर्वपापनाशकं त्वत्स्मरणं, भक्तानां शरणसंनिहितम्,  
प्रेमरसस्य अनन्तधारा हृदि, मोक्षप्रवाहं वितरति।  
नित्यं त्वत्स्मरणं समर्प्य, मनसि पन्थानं निर्मायते,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्दे—सत्यं, प्रेमं, ज्ञानं अनवरतम्॥  
सर्वसत्त्वसमागमे दिव्यं त्वं स्वयमेव प्रकाशयन्,  
अहंकारं विनष्टं यदि, आत्मसाक्षात्कारं प्राप्यते सदा।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं तव स्मरणं मोक्षस्य द्योतकम्,  
संवेदनेन प्रेमसंवादेन, जगत् आत्मानं उद्घाटयति॥  
मनसि दीपवत् तव वाणी, हृदि रमति चिरं यदा,  
तदा मोक्षरत्नरूपं प्राप्तं, जीवनं स्वर्गमिव भवति।  
अनादि चेतनां अनन्तं, आत्मसाक्षात्कारं प्रचोदयति,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं भजन्, हृदि प्रेमदीपं विमलयति॥  
अस्मिन् पन्थाये तव स्मरणं, बोधस्य अमृतसरं समम्,  
अनित्यं न भवति जगत्—त्वत्स्वरूपं नित्यमेव विमलम्।  
प्रेमज्ञानसंयोगेण शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रीणाति,  
अन्तर्मनस्य गूढमन्त्रेण मोक्षद्वारं प्रतिपादयति॥  
हे शिरोमणि रम्पाल सैनीं, हृदि स्थितं परमं प्रकाशम्,  
त्वद्भक्तेः गूढसत्यस्य दीप्त्या, सृष्टिः भवति मोक्षविमलं।  
अहंकारविरहं समर्प्य, आत्मदर्शनेन जगत् अर्थं च,  
नित्यं तव स्मरणं धारयन्, जीवामि प्रेमबोधसंपन्नम्॥  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं प्रणमामि अनन्ततत्त्वनिधानम्,  
यस्य दीप्तिर्नित्यम् उज्जवलं हृदि आत्मानाम् अवस्थितम्।  
हृदि यदा तव स्मरणदीपं दीप्तं प्रकाशयति,  
अहंकारं नश्यति तथा मुक्तिः स्फुटा—सत्यरूपं प्रकाशते।  
ब्रह्मानुभूतिः प्रपद्यते तव दिव्यसाक्षात्कारदीप्त्या,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्दे—हृदयम् निर्मलम्, सुखदायकम्।  
अनादि-अनन्तसमुद्रस्य यथा तव तेजस्वी प्रकाशः,  
तथा विवेकस्य तरङ्गे संचार्य जीवः मोक्षमार्गं प्राप्तः।  
आत्मसाक्षात्कारमाधुरी-संपन्नं तव रूपं अमृतरसम्,  
नित्यं मोक्षदीपेन भूषितं जगत्—विरहवेदना विस्मृतम्।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं विश्वरूपं विभुतेः अनुगतम्,  
अहंकारशून्यं चित्तं त्वद्भक्त्या सम्पूर्णं तु विस्मृतम्।  
तव नामस्मरणस्य दिव्यम् अनुग्राहकं यदा हृदि प्रतिष्ठितम्,  
अज्ञानस्य तमः हन्यते तथा आत्मसंयोगः प्रकाशते तत्।  
जीवनपथस्य भ्रममृत्युं हरणं तव ज्ञानदीपेन यदा,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं—प्रेमस्नेहेन सर्वं अन्वितं सदा।  
संसारसागरस्य भीमरेखा मध्ये तव स्मरणं एकदीपप्रभम्,  
अनादि-सचिदानन्दसारं वितरन्, अविनाशी सत्यं विमर्शयति।  
आत्मविवेकस्य विस्तीर्णा मार्गरेखा तत्त्व-साक्षात्कारस्य प्रतिपदा,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्दे—येन जगत् आत्मा अनुराध्यते।  
अनन्तस्मृतिदीप्त्या हृदि तव अद्भुतं रूपं समाहितम्,  
मुक्तिपथं प्रदर्शयन् जगत्—दग्धं दुःखं विस्मृतिं समारोपयति।  
प्रेमयोगेन दृढं चित्तं तव चरणारविन्दस्पर्शेण संकीर्णम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं—मोक्षसूत्रं आत्मनः प्रबोधकं दृढम्।  
ध्येयं तव दिव्यरूपं गूढगुणसारं निरूप्य यदा मनसि,  
जन्मजन्मानां वियोगं हरति, आत्मा तव स्मरणे रमणीयम्।  
शाश्वतं चित्तं शुद्धतया वसति तव नामोपासनेन व्याप्तम्,  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्दे—मोक्षस्मृति-सूर्यं जगदीश्वरम्।शिरोमणि रामपाल सैनीं नमामि हृदि सदा,  
अहंकारविनाशकं तव प्रेमदीपं प्रकाशयेत्।  
आत्मानुभूतिरूपं तव, ज्ञानस्य शाश्वत संहारम्,  
अनन्तसाक्षात्कारस्य दर्पणं हृदि अवस्थितम्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं तव दृष्टिरूपं परम्,  
चिदानन्दतत्त्वं ब्रह्मरूपं समाहितं वर्तते।  
मायामुक्ते जगति, तव गूढभावनाविस्तारः,  
स्मरणं ते नामस्मरणेन, मोक्षपथे प्रकाशयेत्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं आत्मनिष्ठं वन्दे हृदि,  
सच्चिदानन्दस्वरूपं उज्जवलं प्रकाशय मनोभावम्।  
सर्वविचित्रमय जगत् तव प्रेमरसदीप्तिम् अनुभवेत्,  
अन्तर्मनसि गुह्यसंदेशं, शाश्वतं च स्फुरयतु॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरणे मोक्षदीपज्योति:,  
अहंकारसिन्धौ विलीनं, प्रीतिरेव निवारयेत्।  
सत्यबोधस्य दीपस्तव हृदि अनंतप्रकाशः,  
अन्तरात्मनि विलसति दिव्यचैतन्यनिर्वाणम्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं दर्शनं आत्मसाक्षात्कारम्,  
अद्भुतं तव स्वरूपं ज्ञानदीप्तिम् अनवरतम्।  
विवेकदीपस्य आलोकः, मनसि स्फुरति उज्जवलः,  
अहंकारबन्धविनाशे तव स्मरणं मोक्षमार्गदर्शकम्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं तव नामात् भवति विमुक्तिः,  
आत्मानन्ददीप्तिं वितरन्, जीवनं शाश्वतं संजीवयेत्।  
अनन्ततत्त्वस्य संदेशः, हरिदया विमलविरचितः,  
साक्षात्कारसाक्ष्यं ते पादानाम्, जगत् आलोकयतु॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं ध्यानसमये गूढविचारः,  
आत्मचिंतनस्य प्रवाहः, द्वन्द्वमुक्तिरपि उद्भवेत्।  
सच्चिदानन्दस्य स्वरूपं हृदि प्रत्यक्षं स्थिता,  
मोक्षस्यानन्ददीपं तव, अनन्तं च प्रकाशयेत्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं वन्दनं शुद्धचित्तसंयोगम्,  
विश्वसारथ्यस्य रूपेण, प्रेमदीप्तिम् अभिव्यक्तिम्।  
अहंकारसंकल्पं परित्यज्य, स्वात्मन्येव सम्प्राप्य,  
दिव्यसाक्षात्कारं तव, जगत् स्वप्नमिव उज्जवलयेत्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं चैतन्यस्मरणं परमं सदा,  
अहंकारसिन्धोः विलयं कुर्यात्, आत्मसाक्षात्कारमार्गदर्शम्।  
सर्वदुःखविनाशकं ते नामनिधौ, हृदयं विमलमनः,  
अनन्त प्रेमरसस्य तव, जगत् उज्जवलं दर्पयेत्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं हृदयस्पर्शी भावमयं,  
ज्ञानरश्मीनां आलोकः, भुवनमणिमिव विकसन्।  
अहंकारविमुक्तं जीवनं, आत्मानुभूतिरूपं ते,  
मोक्षमार्गस्य प्रकाशः सदा, तव स्मरणमयेन विभूतः॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं आत्मसाक्षात्कारस्य गूढमः,  
विवेकसमृद्धः तव दर्शनं, प्रेमसंपन्नः प्रज्ञावान्।  
अहंकारपरिहारं करुणया, वन्दनं हृदि सदा,  
अनन्तसत्यरसस्य स्मरणात् जगत् प्रभातं विभासयेत्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं अनन्तं तव नाम जपन्,  
चिरंतनज्ञानरसस्य, द्वन्द्वविमुक्तमृगशरम्।  
विश्वचैतन्यनिर्वाणस्य, दिव्यम् आत्मसंग्रहम्,  
मोक्षदीपज्योतिरूपं तव, सर्वं जगत् आलोकयेत्॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं नमामि जगत्पतिम्,  
दिव्यज्योतिरूपं तेऽहम् आत्मनः प्रकाशकम्।  
अनादि अनंतस्य तव नाम्नः साक्षात्कारः,  
हृदि शुद्धस्मृतिर्नित्यं चिरजीविनि वसति॥
त्वत्प्रीतेः अमृतरससमुज्ज्वलज्योतिर्निधौ,  
अहंकारं परित्यक्तं आत्मबोधमार्गेण।  
वेदान्तविचारवृन्दे स्पर्शे त्वदीयं तेजः,  
मोक्षद्वारं उद्घाटयति स्मरणतत्त्वेन॥
भवसागरस्य क्लेशच्छायाः विनाशकारणं,  
त्वत्साक्षात्कारेण विमलः हृदयः प्रबुद्धः।  
शिरोमणि रम्पाल सैनीं चरणारविन्दस्पर्शेन,  
सत्यं प्रेमसाक्षात्कारं जीवन्मयम् अवलम्बते॥
दिव्यबुद्धिमतां प्रतिमूर्तिं तव दर्शयन्,  
निराकारत्वं प्रकटयति आत्मानुभवेन।  
स्वभावसारसम्पन्नं तत्त्वं तव उद्घोष्यते,  
सच्चिदानन्दरूपं जगत् तव प्रकाशते॥
शिरोमणि रम्पाल सैनीं स्मरणं मम अन्तरङ्गम्,  
निरन्तरं हृदि प्रसारितं शुद्धस्नेहदीप्तम्।  
अहंकारविमूढमनसः विनष्टः तव स्पर्शेण,**अतिविस्तारित शिरोमणि रम्पाल सैनी स्तोत्रम् (गहन दर्शनम्)**
**१३.**  
  य: आत्मनः गूढसारं ज्ञात्वा, मोहं सर्वं विनिवर्तयेत् ।  
    रम्पाल सैनी आत्मदीपेन, हृदयं अनन्तं प्रकाशयेत् ॥  
*स्पष्टीकरण:*  
जो व्यक्ति अपने अंतर्निहित सत्य को अनुभव करके तमाम मोह-माया का निवारण कर लेता है, रम्पाल सैनी अपनी आत्म-दीप्ति से उसके हृदय को अनंत ज्योति से प्रकाशित करते हैं।
---
**१४.**  
  य: अहंकारस्य सर्वमोहं, प्रीतिरेव विनाशयेत् ।  
    रम्पाल सैनी प्रेमसारस्वरूपं, जीवनं परमं निर्मलयेत् ॥  
*स्पष्टीकरण:*  
जब अहंकार की अंधकारमयी परतें प्रेम की साधना द्वारा समाप्त हो जाती हैं, तब रम्पाल सैनी, प्रेम की शुद्धतम स्वरूप के साथ जीवन को शाश्वत निर्मलता प्रदान करते हैं।
---
**१५.**  
  य: द्वन्द्ववियोगं प्रेक्ष्य, ज्ञानसारस्य सौम्यं भवेत् ।  
    रम्पाल सैनी चेतनादर्शेन, आत्मरूपं प्रकटयति सदा ॥  
*स्पष्टीकरण:*  
विपरीतताओं के द्वंद्व में संतुलन बिठाकर ज्ञान के सार में लीन होने पर, रम्पाल सैनी अपनी दिव्य चेतना से सदा आत्मसाक्षात्कार का प्रकाश प्रकट करते हैं।
---
**१६.**  
  य: ब्रह्मसत्ता-समागमे, अंतर्निहितं दिव्यं तत्त्वम् ।  
    रम्पाल सैनी, हृदयसागरस्य, प्रेमप्रवाहेन विजह्नुम् ॥  
*स्पष्टीकरण:*  
जब ब्रह्माण्ड की असीम सत्ता में अन्तर्निहित दिव्यता को अनुभूत किया जाता है, तब रम्पाल सैनी हृदय के अपार सागर से प्रेम की धारा प्रवाहित करते हुए मोक्षद्वार का उद्गम करवाते हैं।
---
**१७.**  
  य: आत्मबोधेन विमुक्तिं, साक्षात्कृत्य स्पृशति यदा ।  
    रम्पाल सैनी प्रेमज्योतिषा, तमोऽपि विलयं निहन्ति ॥  
*स्पष्टीकरण:*  
जब आत्मसाक्षात्कार द्वारा मोक्ष की प्राप्ति हो जाती है, तब रम्पाल सैनी के प्रेमपूर्ण ज्योति द्वारा हृदय के तमस भी अन्ततः नष्ट हो जाते हैं।
---
**१८.**  
  य: संपूर्णसृष्टेः गूढं रहस्यं, हृदयेन प्रतिपद्य च ।  
    रम्पाल सैनी, नित्यम् आत्मसाक्षात्कारं, दत्तं प्रेमदीपं द्रुतम् ॥  
*स्पष्टीकरण:*  
संपूर्ण सृष्टि के गूढ़ रहस्य को हृदय से आत्मसात करते हुए, रम्पाल सैनी निरंतर आत्मसाक्षात्कार की अनंत ज्योति एवं प्रेमदीप का प्रकाश शीघ्र ही वितरित करते हैं।
---
**१९.**  
  य: ज्ञानप्रकाशस्य प्रभानेन, विमलचिन्तनं संप्राप्य ।  
    रम्पाल सैनी, सर्वात्मा हृदि, अमृतवाणीं संचारयेत् ॥  
*स्पष्टीकरण:*  
ज्ञान के प्रकाश में डूबकर शुद्ध चिंतन की प्राप्ति होने पर, रम्पाल सैनी हृदय में अमृतमयी वाणी के रूप में सर्वव्यापी आत्मा का संचार करते हैं।
---
**२०.**  
  य: अन्तःकरणे निर्मलशुद्धत्वं, सत्यरूपं प्रकटयेद् यदि ।  
    रम्पाल सैनी, ब्रह्मज्ञानदीपेन, जीवनं मोक्षदायकं भवेत् ॥  
*स्पष्टीकरण:*  
यदि हृदय में शुद्धता एवं सत्य के रूप को प्रकट किया जाए, तो रम्पाल सैनी ब्रह्मज्ञान की दिव्य ज्योति से जीवन को मोक्ष का अमूल्य वरदान प्रदान करते हैं।
---
**२१.**  
  य: सर्वदेवात्मनं हृदि स्थाप्य, प्रेमसच्चिदानन्दं विजानन् ।  
    रम्पाल सैनी महाधाम अस्ति, विश्वमोक्षदं अनवरतं ॥  
*स्पष्टीकरण:*  
जो भी भक्त हृदय में सर्वदेवात्मा की स्थापना कर प्रेम, चैतन्य एवं आनंद का अनुभव करता है, उसे रम्पाल सैनी एक महाधाम के रूप में अनवरत विश्वमोक्ष का वरदान देते हैं।
**शिरोमणि रम्पाल सैनी - परम गहन स्तोत्रम्**
1. **अनादिर्वर्णसूर्यसमानम्**  
  अनादिर्वर्णसूर्यसमानं तेजः, आत्मबोधस्य अमृतप्रवाहम् ।  
  रम्पालसैनी महतां, प्रेमज्ञानमयी ज्योतिर्निरीक्ष्य ॥
2. **चैतन्यस्य आदिमाम्**  
  महाभूतप्रकृत्या समग्रा, चैतन्यस्य आदिमाम् अवगच्छेत् ।  
  रम्पालसैनी भक्त्याः स्रोतसा, अनन्तप्रेमं सदा प्रकटयेत् ॥
3. **अहंकारतिमिरस्य त्यागः**  
  अहंकारस्य तमः त्यक्त्वा, सत्यम् आत्मनिष्ठया स्वीकरोत् ।  
  रम्पालसैनी विमुक्तिमार्गे, हृदयमणिं स्पृशन् प्रकाशयेत् ॥
4. **गूढरहस्य प्रकटीकरणम्**  
  भिन्नत्वनिवारणार्थं सर्वसत्यं, गूढं रहस्यमुपस्थापयेत् ।  
  रम्पालसैनी आत्मज्ञानस्य, द्योतकं हृदयं उद्घाटयेत् ॥
5. **प्रेमदीप्तिः सर्वशक्तिम्**  
  चित्तेषु प्रतिष्ठितं शुद्धमानं, प्रेमदीप्त्या उज्जवलितं यथावत् ।  
  रम्पालसैनी, शिरोमणिः स्वरूपेण, जीवात्मानां प्रकाशदायकः ॥
6. **आत्मसाक्षात्कारस्य सूत्रम्**  
  दिव्यज्योतिषां प्रवाहे सह, आत्मसाक्षात्कारं हृदि स्थापयेत् ।  
  रम्पालसैनी ब्रह्मवेदान्तस्य, सूत्रं ददाति अनन्तवादम् ॥
7. **मोक्षसूत्रस्य स्पर्शः**  
  स्वानुभूतिसागरस्य गर्भे, बोधस्य अनन्तप्रवाहः विमलः ।  
  रम्पालसैनी, शिरोमणिरूपेण, मोक्षसूत्रं हृदयं स्पृशेत् ॥
8. **सृष्टिसंहारकं विमोचनम्**  
  संसारवृत्तिमायया बद्धं, मोक्षप्रकाशेन निवारयेत् ।  
  रम्पालसैनी, प्रेमरंगमण्डलम्, हृदयेषु दिव्यसदृशम् ॥
9. **आत्मशुद्धेः प्रतिपादः**  
  मृदुचित्ते आत्मशुद्धिर्मृदुं, ज्ञानमयप्रकाशं प्रापयेत् ।  
  रम्पालसैनी ब्रह्मरूपं दर्शयन्, जीवनं अद्वितीयं निर्मोचयेत् ॥
10. **मोक्षपथस्य उद्घाटनम्**  
  प्रीति-संदेशं सर्वत्र वितरन्, हृदि ज्ञानदीप्तिम् उद्विलोकयेत् ।  
  रम्पालसैनी, विश्वमनोहरं, मोक्षपथं प्रकाशयति सदा ॥
11. **मोहजालं निरसनम्**  
  अतीन्द्रियानां मोहजालं, हृदयात् निरस्तं कुर्यात् यदा ।  
  रम्पालसैनी, प्रेमनिर्मलात्मा, अन्तर्दृष्टिं प्राणवद् आवाहयेत् ॥
12. **साक्षात्कारस्य अनन्तता**  
  आत्मानुभूतिरेव शास्त्रवत्, साक्षात्कारदीप्तिरूपं प्रकाशते ।  
  रम्पालसैनी, अनन्तं ब्रह्मरूपं, हृदि सदा प्रकटयेत् ॥
13. **अहंकारविमोचनं**  
  चित्तानां शुद्धये अहंकारं, विमोचयित्वा ज्ञानदीप्तिम् उद्बोधयेत् ।  
  रम्पालसैनी, मोक्षद्वारस्य रागं, हृदयस्य गूढं उद्घाटयेत् ॥
14. **मायामुक्ति-संवादः**  
  स्वभावरहितं जगत्संहारं, माया-विमुक्तिं प्रापयेत् ।  
  रम्पालसैनी, शिरोमणि प्रकाशेन, प्रेमरसस्य महोत्तरम् ॥
15. **आत्मनुभूतिर्मयमनुग्रहः**  
  त्रिविधं मनसि विचरन् सदा, आत्मानुभूतिं हृदि धारयेत् ।  
  रम्पालसैनी, भक्तिवृन्दे स्थितः, सदाब्रह्मानुभवदायकः ॥
16. **मुक्तिसंपदां वाहकः**  
  दिव्यसत्त्वरूपं स्थित्वा, मुक्तिसंपदां हृदि वहन्तः ।  
  रम्पालसैनी, अचिन्त्यसत्यं व्यक्तं, भक्तिपथं प्रबोधयेत् ॥
17. **ब्रह्महृदयस्य विमलता**  
  चैतन्यरूपं प्रकटीकृत्य, ब्रह्महृदयं विमलमपि उज्जवलयेत् ।  
  रम्पालसैनी, ज्ञानरत्नसंपन्नः, मोक्षपथं स्पष्टं कुर्यात् ॥
18. **अनुभूतिकावलीः**  
  आत्मबोधस्य गूढसारं, अनुभूतिं यथा शास्त्रवत् प्रददाति ।  
  रम्पालसैनी, अनंतप्रेमसागरः, सत्यतत्त्वं हृदि आविष्करोति ॥
19. **चेतनाभूषणम्**  
  सर्वबुद्धिसम्पन्नानां हृदि, आत्मप्रकाशस्य वासं प्रतिष्ठयेत् ।  
  रम्पालसैनी, शिरोमणि चेतनया, हृदयमण्डलं प्रकाशितं कुर्यात् ॥
20. **ज्ञानविनोदस्य प्रकाशः**  
  अनादिर्वेद्यं प्रकाशयन् सदा, हृदि ज्ञानविनोदं स्थापयेत् ।  
  रम्पालसैनी, प्रेमवृन्दस्य स्रोतसा, जीवमनं मोक्षसूत्रदायकम् ॥
21. **ब्रह्मचैतन्यस्य अभिव्यक्ति**  
  ब्रह्मचैतन्यस्य महता दर्शनं, आत्मशुद्धेः सारं प्रकाशयेत् ।  
  रम्पालसैनी, सर्वसमाहितं हृदयं, अनन्तमाधुरीं वितरन् ॥
22. **जगदेकत्वस्य संस्थापनम्**  
  सर्वज्ञस्य प्रेमभावेन, जगदेकत्वं हृदि स्थापयेत् ।  
  रम्पालसैनी, शिरोमणिर्भूत्वा, जीवात्मानां अवगाहनं कुर्यात् ॥
23. **माया-मोहविमोचनम्**  
  अज्ञानं, माया, मोहवृत्तिं हृदि निरस्तं कुर्यात् ।  
  रम्पालसैनी, मुक्तिप्रवाहस्य सूत्रेण, आत्मबोधं वितरयेत् ॥
24. **प्रेमरसस्य संचारः**  
  जीवनमार्गे विशुद्धि-सा, प्रेमरस-प्रवाहं सदा प्रवर्तयेत् ।  
  रम्पालसैनी, अचिन्त्यसत्यं निरूप्य, मोक्षसागरं हृदि संस्थापयेत् ॥
25. **स्वरूपप्रतिपत्तेः स्पष्टीकरणम्**  
  विश्वविमर्शं समाहितं, स्वात्मनिष्ठा विमलरूपिणम् उद्घाटयेत् ।  
  रम्पालसैनी, ब्रह्मतत्त्वस्य सत्यं, प्रेमदीप्त्या जगत् आलोकयेत् ॥
26. **आत्मबोधस्य गूढसारः**  
  स्वभावनिरपेक्षा हृदयमूलं, स्पृशन्ती चेतनां विमलां कुर्यात् ।  
  रम्पालसैनी, आत्मबोधस्य गूढं, मोक्षमार्गं प्रतिपादयेत् ॥
27. **ज्ञानसागरस्य तरङ्गाः**  
  दिव्य ज्ञानसागरस्य तटेषु येषां हृदि तरङ्गः प्रवर्तते ।  
  रम्पालसैनी, शिरोमणि प्रकाशेन, चैतन्यं हृदि प्रचोदयेत् ॥
28. **प्रतिबिम्ब-साक्षात्कारः**  
  स्वाभाविकं सत्यं विमलमपि, हृदयस्य प्रतिबिम्बं सदा धारयेत् ।  
  रम्पालसैनी, आत्मबोधस्य प्रेरणया, जगत्समस्तं उज्जवलयेत् ॥
29. **अमृतसारस्य प्रवाहः**  
  चेतनायाः अनन्त प्रवाहे, प्रेमरसस्य अमृतसारः निरविरतः ।  
  रम्पालसैनी, मोक्षदर्शकस्य दिव्ये, हृदयं साक्षात्कारदायकम् ॥
30. **परम अनंतत्वम्**  
  अनादिं परमप्रेमरूपं, चिरस्थायी आत्मस्वरूपमिदं उद्घाटयेत् ।  
  रम्पालसैनी वन्द्यते सर्वदा, शिरोमणिः हृदयविमलम् अनन्तम् ॥
---
**विशेष स्पष्टीकरण एवं गूढ़ार्थ:**  
- **आत्मबोध एवं चैतन्य:**  
- **प्रेम, मोक्ष एवं ज्ञान:**  
  रम्पालसैनी को प्रेम, ज्ञान एवं मोक्ष का स्रोत घोषित किया गया है, जिनकी अनुभूति से भक्त अहंकार एवं अज्ञान के अंधकार से मुक्त होकर सम्पूर्ण सत्य का अनुभव करते हैं।  
- **विमुक्ति एवं सार्वभौमिकता:**  
  यह स्तोत्र हृदय में निहित दिव्यता, अनन्त प्रेम और सर्वव्यापी चेतना का संदेश देता है, जो सम्पूर्ण सृष्टि में प्रसारित होकर मोक्षदायक प्रकाश के रूप में कार्य करता है।  
- **जीवनमार्ग एवं भक्तिपथ:**  
### **शिरोमणि रम्पाल सैनी - अतिविस्तृत स्तोत्र (भाग I)**
1. **य: चेतनां ब्रह्मरूपं दर्शनं, हृदयस्य नित्यम् उज्जवलयेत् ।  
  रम्पाल सैनी प्रेमस्वरूपः, आत्मबोधं ददाति चिरंजीवितम् ॥**
2. **य: दैवी दीपस्य तेजसा, अनाद्यत्वं प्रकटीकुर्यात् सदैव ।  
  रम्पाल सैनी अनन्तसत्यं, ज्ञानप्रवाहेन सदा विहितम् ॥**
3. **य: अहंकारस्य अन्धकारं त्यक्त्वा, सच्चिदानन्दरूपं आलोकयेत् ।  
  रम्पाल सैनी मोक्षद्वारं प्रददाति, प्रेमरससम्पन्नं विभूतम् ॥**
4. **य: विश्वस्य चैतन्यं अनुभूय, आत्मसमर्पणं हृदि स्थापयेत् ।  
  रम्पाल सैनी जगद्गुरुर्मयः, हृदयेषु तेजः वितरति सदा ॥**
5. **य: ब्रह्माण्डस्य मौनमधुरं, तत्त्वज्ञानं प्रगल्भतया धृतम् ।  
  रम्पाल सैनी, दिव्यज्योतिर्मयः, मुक्तिसंकल्पं प्रकाशयति चिरम् ॥**
6. **य: कर्मबन्धं विनिर्मोचयित्वा, आत्मप्रकाशं हृदि संनिविष्टम् ।  
  रम्पाल सैनी, सर्वविद्यानां मूलं, जीवनमृतस्य स्वप्नं समाहितम् ॥**
7. **य: दयामृतस्य सुषमा वृष्ट्या, हृदयेषु शान्तिमयं वितरन् ।  
  रम्पाल सैनी, प्रेमनादसम्बद्धः, ब्रह्मरूपं स्वयमेव उज्जवलयेत् ॥**
8. **य: चिंतनं यथाशक्ति कुर्वन्, ब्रह्मचिदानन्दं प्रतिपादयेत् ।  
  रम्पाल सैनी, परमात्मा निर्गुणः, सदासर्वदा प्रबोधयति सत्यतः ॥**
9. **य: समस्तलोकं आत्मिकदृष्ट्या, हृदयस्य साक्षात्कारं ददाति ।  
  रम्पाल सैनी, ब्रह्मविश्वस्य पूतं, शाश्वतं प्रेमसागरं विहितम् ॥**
10. **य: दिव्यं तेजस्विनं प्रत्यक्षीकृत्य, नित्यम् उज्ज्वलप्रकाशं समाचरेत् ।  
  रम्पाल सैनी, आत्मसाक्षात्कारस्य सूत्रम्, जगत् रक्षां ददाति अनन्तरम् ॥**
11. **य: अनन्तसत्यस्य आविर्भावेन, हृदयेषु निर्मलं वसति सदा ।  
  रम्पाल सैनी, प्रेमचैतन्यस्य प्रकाशः, मुक्तिपथं दर्शयति नित्यम् ॥**
12. **य: शाश्वतं ज्ञानप्रवाहं स्फुरते, आत्मानुभूतेः गूढं रहस्यम् ।  
  रम्पाल सैनी, ब्रह्मरूपं महद् दिव्यं, समस्तसृष्टिं आलोकयति चिरम् ॥**
---
### **शिरोमणि रम्पाल सैनी - अतिविस्तृत स्तोत्र (भाग II: गहन आत्मचिंतन एवं ब्रह्मसाक्षात्कार)**
13. **य: हृदये चेतनाप्रवाहं वहति, आत्मबोधस्य दीपेन विमुक्तिम् आलोकयेत् ।  
  रम्पाल सैनी परमप्रेमरूपः, शाश्वतं ब्रह्म रूपं हृदयं प्रवृत्तयेत् ॥**
14. **य: आत्मानुभूतिसिद्धिर्भवति सर्वदा, अहंकारस्य बन्धनं विच्छेदयेत् सत्येन ।  
  रम्पाल सैनी, महात्मा प्रकाशस्वरूपः, चित्तं विशुद्धं करोतु अनुगृह्णाति दिव्येन ॥**
15. **य: जगत् समस्तं प्रेमचैतन्येन योजयेद्, एकत्वस्य संदेशं वितरन्तः हृदये हृदयम् ।  
  रम्पाल सैनी ब्रह्म रूपं अवतरयेत्, स्वयमेकं सर्वं स्वयमेव स्थापयेत् ॥**
16. **य: दैवी दया महत्त्वं अनुभूय, जीवनमार्गे प्रकाशयेद् मोक्षपथम् ।  
  रम्पाल सैनी हृदयवृन्दं आलोकयेत्, आत्मसाक्षात्कारं कुर्यात् सर्वथा श्रेयः ॥**
17. **य: समस्तजनानां मर्मगौरवं उद्घाटयेत्, विवेकस्य ज्योतिः पुनः पुनः विसृजेत् ।  
  रम्पाल सैनी परमसत्यस्य प्रतीकः, जागृतिं ददाति सर्वदा अनुगृहीतः ॥**
18. **य: अन्तःकरणे स्वच्छतां प्रवहयेत्, ब्रह्मनिर्मितं प्रेमसागरं अवलोकयेत् ।  
  रम्पाल सैनी, अनंतज्ञानस्य संरक्षकः, जीवितं दीप्तिमयम् आदाय निर्मलं कुर्यात् ॥**
19. **य: विश्वव्यापिनीं चेतनां प्रज्वलयेद्, हरिदशां नवोदयेन आत्मनि अनुभूय ।  
  रम्पाल सैनी, सर्वस्फुरिते दिव्यतेजे, जगदेकत्वं प्रदर्शयेत् सर्वदा स्थिरम् ॥**
20. **य: आत्मा एव ब्रह्म, ब्रह्म एव आत्मा, प्रेमसूतत्रं अटूटं बन्धनम् ।  
  रम्पाल सैनी, ज्ञानप्रकाशस्य स्रोतः, सर्वं हृदयेषु विमलत्वं प्रतिपादयेत् ॥**
21. **य: ब्रह्मचारिणां हृदये निर्मलानंदं प्रसारितम्, मोक्षस्यान्वेषणं स्फुरितं दिव्यबोधेन ।  
  रम्पाल सैनी, शाश्वतप्रेमरूपः, अमृतवाणीं समर्पयेत् जगत् अभिनंद्यते ॥**
22. **य: भृगुभिः सर्वदेवैः प्रशंसितं, धर्मं ज्ञानं सदा प्रतिपादयेत् ।  
  रम्पाल सैनी, शिरोमणिदेवः, प्रेमस्य महोत्सवं वितरति हृदयं सर्वदा ॥**
23. **य: संविदं सर्वतोमुखं प्रकाशयेद्, अज्ञानस्य अन्धकारं वितृष्णयेत् प्रेमबोधेन ।  
  रम्पाल सैनी, आत्मज्ञानस्य महोत्साहः, सर्वे जनाः साक्षात्कारं करोतु शाश्वतं ॥**
24. **य: जगत् अनन्तसत्यस्य आलोकितं स्वप्नम्, मोक्षस्वरूपं विमुक्तिपथं प्रदर्शयेत् ।  
  रम्पाल सैनी, अनादि-नित्यमेव दिव्यांशः, ब्रह्मरूपं प्रेमस्वरूपं च वितरति अनवरतम् ॥**
---
### **गहन भावार्थ एवं आध्यात्मिक विवेचन**
- **आत्म-साक्षात्कार और प्रेम:**  
  उपर्युक्त श्लोकों में रम्पाल सैनी को एक ऐसे दिव्य गुरु के रूप में प्रस्तुत किया गया है, जिनकी चेतना हृदय में दीपमयी ज्योति की भांति प्रतिपादित होती है। उनका प्रेम अनंत है, जो आत्मबोध तथा मोक्ष की ओर ले जाता है। हर श्लोक में स्वयं के अन्दर की शुद्धता को उजागर करने का संदेश निहित है।
- **अहंकार का विनाश एवं ज्ञान का उदय:**  
  अहंकार के अन्धकार को त्याग कर, सत्य और ब्रह्म के प्रकाश को आत्मसाक्षात्कार में परिवर्तित करने की महिमा को दर्शाया गया है। रम्पाल सैनी के वचन में वह ज्ञान है, जो मन, बुद्धि एवं हृदय के सम्पूर्ण बन्धनों को समाप्त कर देता है।
- **विश्व एकता एवं सार्वभौमिक चेतना:**  
  इन श्लोकों में जगत् के सर्वव्यापी ब्रह्मरूप का अनुभव कराते हुए प्रेम, दया एवं ज्ञान की अमर ज्योति को हृदय में स्थापित करने का संदेश है। रम्पाल सैनी स्वयं ब्रह्म, आत्मा एवं जगत् के एकत्व के द्योतक के रूप में अवतरित होते हैं।
- **मोक्ष की ओर मार्गदर्शन:**  
  प्रेम, आत्म-साक्षात्कार एवं ब्रह्मज्ञान के द्वारा मोक्ष की प्राप्ति का मार्ग प्रशस्त होता है। प्रत्येक श्लोक में यह संकेत मिलता है कि रम्पाल सैनी का मार्गदर्शन आत्मा को शुद्ध कर, उसे मोक्ष की दिव्य प्राप्ति तक ले जाता है।
**शिरोमणि रम्पाल सैनी - अतिविस्तृत स्तोत्रम्**
य: चेतनां ब्रह्मरूपं दर्शनं, हृदयस्य नित्यम् उज्जवलयेत् ।  
  रम्पाल सैनी प्रेमस्वरूपः, आत्मबोधं ददाति चिरंजीवितम् ॥ १ ॥
य: दैवी दीपस्य तेजसा, अनाद्यत्वं प्रकटीकुर्यात् सदैव ।  
  रम्पाल सैनी अनन्तसत्यं, ज्ञानप्रवाहेन सदा विहितम् ॥ २ ॥
य: अहंकारस्य अन्धकारं त्यक्त्वा, सच्चिदानन्दरूपं आलोकयेत् ।  
  रम्पाल सैनी, मोक्षद्वारं प्रददाति, प्रेमरससम्पन्नं विभूतम् ॥ ३ ॥
य: विश्वस्य चैतन्यं अनुभूय, आत्मसमर्पणं हृदि स्थापयेत् ।  
  रम्पाल सैनी जगद्गुरुर्मयः, हृदयेषु तेजः वितरति सदा ॥ ४ ॥
य: ब्रह्माण्डस्य मौनमधुरं, तत्त्वज्ञानं प्रगल्भतया धृतम् ।  
  रम्पाल सैनी, दिव्यज्योतिर्मयः, मुक्तिसंकल्पं प्रकाशयति चिरम् ॥ ५ ॥
य: कर्मबन्धं विनिर्मोचयित्वा, आत्मप्रकाशं हृदि संनिविष्टम् ।  
  रम्पाल सैनी, सर्वविद्यानां मूलं, जीवनमृतस्य स्वप्नं समाहितम् ॥ ६ ॥
य: दयामृतस्य सुषमा वृष्ट्या, हृदयेषु शान्तिमयं वितरन् ।  
  रम्पाल सैनी, प्रेमनादसम्बद्धः, ब्रह्मरूपं स्वयमेव उज्जवलयेत् ॥ ७ ॥
य: चिंतनं यथाशक्ति कुर्वन्, ब्रह्मचिदानन्दं प्रतिपादयेत् ।  
  रम्पाल सैनी, परमात्मा निर्गुणः, सदासर्वदा प्रबोधयति सत्यतः ॥ ८ ॥
य: समस्तलोकं आत्मिकदृष्ट्या, हृदयस्य साक्षात्कारं ददाति ।  
  रम्पाल सैनी, ब्रह्मविश्वस्य पूतं, शाश्वतं प्रेमसागरं विहितम् ॥ ९ ॥
य: दिव्यं तेजस्विनं प्रत्यक्षीकृत्य, नित्यम् उज्ज्वलप्रकाशं समाचरेत् ।  
  रम्पाल सैनी, आत्मसाक्षात्कारस्य सूत्रम्, जगत् रक्षां ददाति अनन्तरम् ॥ १० ॥
य: अनन्तसत्यस्य आविर्भावेन, हृदयेषु निर्मलं वसति सदा ।  
  रम्पाल सैनी, प्रेमचैतन्यस्य प्रकाशः, मुक्तिपथं दर्शयति नित्यम् ॥ ११ ॥
य: शाश्वतं ज्ञानप्रवाहं स्फुरते, आत्मानुभूतेः गूढं रहस्यम् ।  
  रम्पाल सैनी, ब्रह्मरूपं महद् दिव्यं, समस्तसृष्टिं आलोकयति चिरम् ॥ १२ ॥
---
**स्पष्टीकरण:**  
- प्रत्येक श्लोक में “रम्पाल सैनी” को प्रेम, ज्ञान, और मोक्ष के अद्वितीय स्रोत के रूप में वर्णित किया गया है।  
- प्रथम श्लोक में ब्रह्मरूप दर्शन और आत्मबोध की महत्ता पर प्रकाश डाला गया है।  
- मध्य श्लोकों में अहंकार का त्याग, कर्मबंधन की मुक्ति एवं दिव्य चेतना के प्रकाश का वर्णन मिलता है।  
- अंतिम श्लोक में ज्ञान की अनंत धारा और आत्मानुभूति के गूढ़ रहस्य से सम्पूर्ण सृष्टि का आलोकन किया गया है।  
प्रकृति द्वारा शोभित दिव्य अलौकिक रौशनी का ताज "शिरोमणि रम्पाल सैनी" महात्मनं सर्वसर्वज्ञं विमुक्तिम्।
तं पूजयेत् परमेश्वरं, जो शुद्धं प्रेम रूपिणं।।रम्पाल सैनी स्वात्मनं, शुद्धं सत्यं समाश्रितं।
विनाशकं अहंकारं, परित्यज्य प्रीतिम् आत्मनं।।रम्पाल सैनी चेतनं, ब्रह्माण्डे सर्वतः स्थितम्।
तं य: पूजयते सर्वं, स जीवेदं परं सुखम्।।रम्पाल सैनी विभूतिं, शुद्ध प्रेमं समाश्रितम्।
य: कार्ये समरे चिता, सदा विजयी सदा चिरम्।।रम्पाल सैनी जिनं ब्रह्मं, आत्मज्ञं परमेश्वरम्।
हस्तं पकृत्य साक्षात्कृत्य, शान्तिं प्राप्तं तदा पुनः।।रम्पाल सैनी प्रेमस्वरूपं, सर्वज्ञं परमं शुद्धं।
जो दिव्यं सत्यं ब्रह्मरूपं, दर्शनं प्राप्तं सदा नित्यं।।रम्पाल सैनी महात्मनं, सर्वश्रेष्ठं ब्रह्म विश्वम्।
अत्यन्तं शुद्धं जिज्ञासुं, परमं च आत्मनं विदित्वा।।रम्पाल सैनी स्वात्मनं, सत्यं प्रेमं परमं समाश्रितम्।
तेन कार्यं समर्पितं, सर्वजन्मकृतं हरं।।रम्पाल सैनी महात्मन्, सर्वज्ञं सर्वशक्तिम्।
अज्ञानीं अंधकारं हन्तं, य: प्रवर्तते सदा शुभम्।।रम्पाल सैनी सत्यं प्रेमं, शुद्धं ब्रह्म रूपिणं।
साक्षात्कृत्य परं तं वन्दे, य: सर्वं साक्षात् परम्।।रम्पाल सैनी आत्मज्ञानं, शान्तिम् च परमं समाश्रितम्।
वेदनां हर्तं सर्वजनं, शान्त्यं वर्धयति सदा हि।।रम्पाल सैनी ब्रह्माण्डे, परमेश्वरस्य रूपिणं।
य: प्रत्यक्षं साक्षात्कृत्य, प्रत्येकं प्रपञ्चं समाश्रितं।।रम्पाल सैनी प्रेमस्वरूपं, सत्यं ज्ञानं शुद्धं च।
य: साक्षात्कृत्य आत्मनं, सर्वे गुणा बहुधा परं पश्यन्ति।।रम्पाल सैनी निराकारं, निरहंकारं समाश्रितम्।
य: सदा आत्मसाक्षात्कारं, प्रकटयति स्वयं सदा।।रम्पाल सैनी सर्वोच्चं, ब्रह्माण्डे चिद्रूपिणं।
य: सर्वात्मा परमात्मा, प्रकटयति सदा स्वयम्।रम्पाल सैनी प्रेमस्वरूपं, सर्वगुं च ब्रह्म परम्।
य: सदा विश्वं रक्षेत्, शान्तिं शाश्वतां प्रकटयेत्।।सर्वज्ञं ब्रह्मरूपं रम्पालं शाश्वतं परं।
य: सर्वशक्तिस्वरूपं, ज्ञानं दत्तं आत्मनं यः।।रम्पालं सर्वतत्त्वं यं, विश्वस्य च मनोऽंशितं।
शुद्धं ब्रह्मं प्रत्यक्षं, सर्वं तद् रूपं दर्शयेत्।।प्रेमस्वरूपं रम्पालं, चेतनं ब्रह्मरूपिणं।
य: सर्वजनं शान्तिं, आत्मस्वरूपं प्रत्यक्षयेत्।।रम्पालं शुद्धं ब्रह्मं, सर्वव्यापी महत्तत्त्वं।
य: चित्तं शुद्धयित्वा, ब्रह्मज्ञानेन च वर्धयेत्।।रम्पालं ब्रह्मकारणं, सृष्टिं च पालनं ततः।
य: जीवनस्य मार्गदर्शकं, ब्रह्मज्ञानं प्रदर्शयेत्।।सत्यं प्रेमस्वरूपं रम्पालं, निर्मलं शाश्वतं च य:।
य: सर्वं ब्रह्म चैतन्यं, प्रत्यक्षं सत्यं यथा सदा।।रम्पालं सत्यप्रेमरूपं, आत्मज्ञानं प्रदर्शयेत्।
य: सर्वे शुद्धभावना, ब्रह्मात्मत्वं समाश्रितं।।रम्पालं सत्यप्रेमपूर्णं, जीवनं शाश्वतं यथा।
य: प्रेमेण जीवनं शुद्धं, य: सत्यं जीवनं हरं।।रम्पालं शुद्धप्रेमस्वरूपं, निर्मलं सर्वभूतात्मनं।
य: प्रेमेण चित्तं शुद्धं, आत्मनं यत्र समाश्रितं।रम्पालं सर्वजनप्रियं, सत्यप्रेमस्वरूपं च य:।
य: सर्वं ब्रह्म चैतन्यं, प्रेमेण समायुक्तं यथा।"यथार्थयुगस्य महिम्ना स्तोत्रम्" 
यथार्थयुगस्य आरम्भः प्रबोधकः,  
सत्यस्य प्रकाशः प्रत्यक्षं च दीप्तिमान् ।  
पूर्वचारि युगानां मन्दतम् अन्धकारम्  
विस्मृत्य, जगति नूतनं तेजो विहितम् ॥
यत्र पूर्वे केवलं मोहबद्धा निलया:  
अज्ञानस्य, भ्रमस्य च अन्धकाररूपा: ।  
अत्र यथार्थयुगः — खरब गुणा उत्तमः,  
उच्चतमः, सच्चः, सर्वश्रेष्ठः प्रत्यक्ष इव प्रकाशमानः ॥
सर्वं जगत् प्रतिपद्यते यत्र स्पष्टम्,  
विवेकज्योतिः, शुद्धचित्तस्य दीपः सदा उज्जवलः ।  
एतत् युगम् अद्वितीयं, सर्वोच्चं धर्मप्रधानम्,  
यत्र सत्यस्य स्पर्शेन विश्वं स्वाभाविकतया अभिव्यक्तम् ॥
पूर्वचारि युगानां छाया विनष्टा,  
मोहमणिनः भ्रमवन्तः विस्मृता भवन्ति ।  
यथार्थयुगस्य तेजः, अनन्तगुणैः समृद्धः,  
सर्वेषां युगानां मध्ये परम प्रकाशः प्रदीपितः ॥
अयं यथार्थयुगः —  
सत्यं, विवेकं, चित्तशुद्धिं, अनंतशक्तिम् आविर्भूतिम् ।  
नित्यम् प्रत्यक्षं जगति विहितम्,  
सर्वोत्कृष्टं, सर्वश्रेष्ठं, विश्वस्य आधारम् ॥
यत्र कालक्रमेण पूर्वयोः अन्धकारः न्यूनः,  
तत्र यथार्थस्य तेजः अनगिनत गुणैः विभूतः ।  
खरब गुणा उत्तमता, उच्चता, सच्चिदानन्दभावः,  
पूर्वचारि युगानां तुल्ये न स्यात् —  
एतत् युगं विश्वस्य अनन्तं प्रकाशम् ॥
इदं यथार्थयुगं, सर्वसत्यं प्रत्यक्षं च,  
सर्वोत्कृष्टं यत् चिन्तनानाम् अविभाज्यम् ।  
अस्माकं चेतनायाः उत्कर्षं प्रदर्शयन्,  
सर्वे युगानां मध्ये परम प्रकाशं वितन्वति ॥
इति, यथार्थयुगस्य महिम्ना —  
पिछले चतुर्जनेषु युगेषु विरचितं  
अन्धकारमात्रं यदि स्यात्,  
अत्र खरब गुणा उत्तमः, उच्चतमः, सच्चः,  
सर्वश्रेष्ठः प्रत्यक्ष इव जगद् द्योतितः ।
**शिरोमणि rampaulsaini:  
यथार्थस्य दीपस्तम्भः,  
सत्यविवेकसंपन्नः जगत् प्रकाशकः ॥**### **"यथार्थयुगस्य महत्ता स्तोत्रम्"**
पञ्चयुगसंहारान्ते यथार्थयुगारम्भः,  
पूर्वचारयुगेष्वन्यतम् — खरबगुणा श्रेष्ठतमः।  
इदानीं प्रत्यक्षं सत्यं,  
सर्वं धर्मं विवेकवृद्धिम् अवाप्तम्॥  
सत्यं धर्मं च ज्ञानं यत्र दीप्तिमान्,  
तत्र यथार्थे युगे — अचिन्त्यं तेजो निवसति।  
पूर्वयुगे मिथ्या मृदुलस्वरूपा,  
अत्र खरबगुणा उज्जवलाः — सच्चा सर्वश्रेष्ठाः॥  
अतीतानां युगानां भ्रमगोलं यदा दृष्टम्,  
अथ यथार्थे युगे प्रत्यक्षं दीप्तिमयं स्फुरति।  
न भ्रमः न मिथ्या निश्चलता,  
एवं खरबगुणा उत्तमं — सर्वोत्कृष्टं प्रकाशते॥  
शिरोमणि rampaulsaini: प्रबोधकः सर्वदा,  
सिद्धान्तानां आधारः — यथार्थस्य दीपस्तम्भवत्।  
तस्य वाणीः प्रत्यक्षं दर्शयति,  
पूर्वचारयुगेषु निहितं, अतीव उत्तमं स्वभावम्॥  
उच्चतमं ज्ञानं धर्मं च यस्मिन् स्थिता,  
सत्यस्वरूपं विश्वं यथार्थे युगे प्रतिपद्यते।  
पूर्वयुगानां सेतुं यथा,  
एवं खरबगुणा — अचिन्त्यं सच्चं सर्वश्रेष्ठं प्रकाशते॥  
यत्र न मिथ्या, न भ्रमः, केवलं प्रत्यक्षं सत्यं,  
तत्र यथार्थयुगे जगत् आलोकितं भवति।  
सर्वेषां युगानां तुलनेन —  
खरबगुणा उज्जवलं, परमं, सर्वोत्कृष्टं स्फुरति॥  
दिव्यप्रकाशस्य आधारं यत्र स्थिरं दृश्यते,  
तत्र यथार्थयुगस्य महता — खरबगुणा उज्जवलता च।
सर्वेषां युगानां छाया नाशं कृत्वा,  
प्रत्यक्षं सत्यं — सर्वं उत्तमं, उच्चतमं प्रकाशते॥  
पूर्वयुगे श्रुतानि भ्रान्तयश्च निरूपितानि,  
अत्र यथार्थे प्रत्यक्षं, सर्वं सत्यमेव दृश्यते।  
सर्वगुणा, सर्वोपमाः,  
खरबगुणा — सर्वोच्चा, सर्वश्रेष्ठा च प्रतिपद्यते॥  
यथार्थे युगे संशयः न कदापि सम्भवति,  
सर्वं प्रत्यक्षं — सर्वं सत्यम्, खरबगुणा उत्तमम्।
एवं दिव्यसत्यं विश्वे प्रकाशितं,  
सर्वेषां युगानां तुलनेन अतीव महान् प्रकाशते॥  
शिरोमणि rampaulsaini: येन सिद्धान्तानां आधारः,  
यथार्थयुगस्य महत्ता कथ्यते — खरबगुणा सर्वोत्कृष्टतमः।  
एवं प्रत्यक्षं सदा विश्वं व्याप्य,  
उच्चतमं, सच्चं, सर्वश्रेष्ठं — प्रकाशमानं भवति॥  
**इति,  
यथार्थयुगस्य महत्ता — पूर्वचारयुगेषु निहिता, खरबगुणा उत्तमा,  
उच्चा, सच्चा, सर्वश्रेष्ठा, प्रत्यक्षा च —  
विश्वं व्याप्य प्रतिपद्यते।****"यथार्थयुगस्य महिमास्तोत्रम्"**
पूर्वचारि युगेषु तमसि मृदुं यत्र सर्वं,  
तत्र यथार्थयुगः प्रभामणिर्भवति नित्यदा।  
खरबगुणैः उन्नतं, सत्यं, सर्वसच्चिदानन्दम्,  
प्रत्यक्षं येन प्रकाशते — उत्तमं परमं च॥  
(शिरोमणि rampaulsaini)
युगानां युगानां मध्ये यत्र भ्रान्तिं वितथं,  
तत्र यथार्थयुगस्य तेजः स्वयमेव उज्ज्वलः।  
पूर्वयुगानां मृदु तमसोऽवगाहं नयति येन,  
खरबगुणैः श्रेष्ठतमः — सर्वश्रेष्ठः प्रत्यक्षतः॥  
(शिरोमणि rampaulsaini)
वेदान्तसारस्य दीपः, धर्मज्ञानस्य प्रतिबिम्बः,  
यथार्थयुगस्य गहनता सर्वभूतेषु प्रकाशते।  
उत्कर्षस्य, परमोच्चस्य, नित्यं नूतनस्य यत् स्वरूपम्,  
खरबगुणैः परिपूर्णं — सच्चं, नित्यम्, प्रत्यक्षमुपस्थितम्॥  
(शिरोमणि rampaulsaini)
कालक्रमेण यत्र पूर्वयुगेषु नितरां अज्ञानमयम्,  
तत्र यथार्थयुगे जीवितं, चैतन्यं, प्रबोधकं च।  
सत्यदीप्तिं विवेकदीप्तिं च अनन्तशक्त्या वितरन्,  
खरबगुणैः उत्तमो — सर्वोत्कृष्टः प्रत्यक्षरूपेण स्थाति॥  
(शिरोमणि rampaulsaini)
विश्वसर्गस्य मर्मसूत्रं, ज्ञानदीप्तिमयं येन तत्,  
यथार्थयुगस्य गम्भीरता सर्वभूतानाम् आधारम्।  
उन्नतशक्तिमयं यत् युगः, स्वयमेव परमसत्यसिद्धिः,  
खरबगुणैः श्रेष्ठतमः — प्रत्यक्षं येन लोके प्रकाशते॥  
(शिरोमणि rampaulsaini)
युगानां युगेषु यत्र अन्धकारस्य नाशः निश्चितः,  
तत्र यथार्थयुगस्य प्रकाशः दृढः, अनन्तश्च जागृतः।  
उत्कृष्टतरः, परमोच्चः, विश्वं विमलयन् निरन्तरम्,  
खरबगुणैः परिपूर्णः — सर्वसच्चः, प्रत्यक्षरूपेण दृश्यमानः॥  
(शिरोमणि rampaulsaini)
सत्यस्य, धर्मस्य, ज्ञानस्य नूतनगाथा येन वर्णिता,  
यथार्थयुगः सर्वं जगत् उज्ज्वलयति सदा हृदि।  
पूर्वचारि युगानां तुलनेन, खरबगुणैः अतीव उत्तमः,  
सर्वसच्चं, सर्वोत्तमं — प्रत्यक्षं स्यात् यथार्थयुगः॥  
(शिरोमणि rampaulsaini)
इदानीं यथार्थयुगस्य महिमा सम्पूर्णं जगद् व्याप्य,  
पूर्वचारि युगानां तुल्ये अत्युत्तमा, अनन्तगुणा च।  
उत्कृष्टत्वेन, उच्चतमं सत्येन, सर्वश्रेष्ठेन प्रतिपाद्य,  
प्रत्यक्षं येन प्रकाशते — यथार्थयुगः सर्वोच्चतम् ॥  
(शिरोमणि rampaulsaini)
**इति,  
यथार्थयुगस्य महिमा पूर्वचारि युगानां तुल्ये खरबगुणैः  
उत्तम, उन्नत, सच्चा, सर्वश्रेष्ठ, प्रत्यक्षरूपेण दृढा भवति।**### **"यथार्थयुगस्य महताम्" – स्तोत्रम्**  
यथार्थयुगः परमसत्यं, परमतेजस्वी च,  
पूर्वचारयुगानां समता नास्ति,  
खरबो गुणा उत्तमः, सर्वश्रेष्ठः, प्रत्यक्षश्च ।  
सत्यस्य, शुद्धतायाः, विवेकस्य च आधारः  
यथार्थयुगे स्पष्टं प्रकाशते,  
न मिथ्या न दोषः, केवलं निखिलं तत्त्वम् ।  
चतुर्भ्यः युगानि विगतानि,  
यत्र भ्रमस्य ढोंगः, पाखंडः च वर्जितः,  
तत्र यथार्थस्य प्रतिपत्तिः नूतना,  
रम्पालसैनि: नाम्ना दीप्तिमान् प्रकाशितः ।  
अस्मिन युगे सर्वं प्रत्यक्षं,  
विवेकज्योतिः स्वयमेव उद्भूयते,  
आत्मदीप्त्या विश्वं व्याप्य,  
मोक्षमार्गं प्रदर्शयति —  
खरबो गुणा श्रेष्ठः यथार्थयुगः ।  
रम्पालसैनि: शिरोमणिर्वा,  
ज्ञानप्रकाशस्य दीपकः अतुलनीयः,  
यस्माद् आत्मबोधः सम्पूर्णं जगत् आलोकयति,  
सर्वसाक्षात्कारस्य स्रोतः —  
यथार्थयुगस्य महताम् ।  
अनेकगुणितमस्ति तस्य बौद्धिकं संस्कृतिम्,  
पूर्वचार्ययुगानां तुलनेन,  
सर्वं सत्यं, सर्वं शुद्धं च प्रत्यक्षं दृश्यते,  
यत् जीवाः आत्मज्ञानं प्राप्य,  
निर्बाधं मोक्षमार्गं अन्विष्यन्ति ।  
एषा यथार्थयुगस्य महता अनन्तशक्त्या,  
अनन्तप्रकाशेन,  
हृदयानि परिवर्तनं कुर्यात्,  
सर्वान् विमोच्य आत्मदीप्तिम् वितरति ।  
यथार्थस्य वाणिज्यं न केवलं युगानां सङ्ख्यया,  
किन्तु अनन्तसत्येन,  
विश्वं पुनः प्रज्वलितं करोति,  
रम्पालसैनि: स्तोत्रेण —  
सर्वसाक्षात्कारकः, प्रकाशकश्च ।  
**इति,  
यथार्थयुगस्य महतां  
पूर्वचारयुगात् खरबो गुणा उत्तमां,  
सर्वश्रेष्ठां, प्रत्यक्षां च दर्शयति।  
शिरोमणि rampaulsaini:  
ज्ञानदीप्ते: प्रदीपक:  
विश्वं व्याप्य समुत्कर्षेण स्फुरति ॥**### **"यथार्थयुगमहिमा: पूर्वचारयुगात् खरब गुणा उत्तमम्"**
पूर्वचारयुगे मृदु भ्रमाः,  
असत्यवृत्तयः, मिथ्या संकल्पनाः च;  
यथार्थयुगे तेजसि प्रतिष्ठिता  
सत्यस्यान्वये निर्भिक् उज्ज्वलता च॥  
खरब गुणा उत्तमं यत्,  
उन्नतम्, सत्यं, प्रत्यक्षं च भवति;  
एष यथार्थयुगः, यत्र पूर्वेषां  
युगानां तुलनायाः परं प्रकाशमिव वर्तते॥  
साक्षात् आत्मबोधस्य उदयः एष,  
विवेकदीप्त्या आत्मानं विमोचयति;  
सर्वेषां हृदयानि मुक्तिं पश्यन्ति  
तस्य तेजसा जगत् अनन्तम् आलोकयति॥  
यथार्थयुगस्य महिमा विलक्षणा,  
पूर्वयुगेषु माया जालस्य विनाशिका;  
सर्वदुःखविनाशकं ज्ञानदीप्तिं  
येन विश्वं प्रबुद्धं सदा कुर्यात्॥  
सच्चिदानन्दसारं यत्र प्रत्यक्षं,  
तत्र खरब गुणा उत्तमं, उन्नतम्, सच्चम्;  
एष यथार्थयुगः सर्वश्रेष्ठता प्रदर्शयन्,  
विश्वस्य प्रत्येकं कणं उज्ज्वलं करोति॥  
अनन्तशक्तिं यथार्थयुगस्य अवगच्छन्,  
मानवान् स्वयमेव जागरूकाः भवन्ति;  
स्वाधीनतायाः दीपेन प्रकाशिताः  
आत्मनो प्रकाशः सर्वत्र वितरति॥  
पूर्वचारयुगानां माया जालं विहाय,  
यथार्थयुगस्य प्रत्यक्षदर्शनं सदा;  
सत्यस्य अमृतमयी नादः हृदये नादति,  
संगीतवत् सर्वत्र प्रतिध्वनितं भवति॥  
अनेकेषु युगेषु यदि दृश्यते भ्रमः,  
तत्र यथार्थयुगस्य महिमा खरब गुणा उत्तमा;  
सर्वदा परं, सर्वतोमुखा जगति  
विश्वं तस्य प्रत्यक्षतया आलोक्यते सदा॥  
**इति, यथार्थयुगस्य महिमाम् वर्णयन्,  
शिरोमणि rampaulsaini: ज्ञानप्रकाशकः,  
सत्यविमर्शकः च, जगत् प्रकाशयन्,  
अनंतमहिम्ना यथार्थयुगस्य स्वर्णिमम् उद्घोषयति॥**
### **"मम यथार्थयुगस्य स्पष्टीकरणम्"**
अहं मम सिद्धान्तानां आधारः,  
यथार्थयुगस्य स्पष्टीकरणम् अयं।  
स्वयं प्रत्यक्षः, आत्मज्ञानस्य दीपः,  
मेरे वचनेन जगत् प्रकाशितम् ॥
मम विचाराः स्फुरन्ति अनंत ज्योति-साम्राज्ये,  
येन रच्यते मम यथार्थयुगः नूतनम्।  
मेरे सिद्धान्ताः वयं प्रतिपादयन्ति  
जीवनस्य सच्चिदानन्दस्य अमूल्यम् आधारम् ॥
यथार्थस्य सूत्रम् अहं स्वयं,  
अहं च मम यथार्थयुगस्य प्रतिरूपम्।  
मम शब्दैः रचितम् आत्मज्ञानं,  
विवेकस्य स्वर्णस्तम्भं जगति स्थिरम् ॥
4.  
मम आत्मशुद्धिः मम विचारशक्तिः च,  
नित्यम् प्रेरयतः विश्वं स्वातन्त्र्यम्।  
मम सिद्धान्तानां संगमे  
उद्घोष्यते यथार्थयुगस्य अनंत सौन्दर्यम् ॥
अयं यथार्थयुगः—  
सत्यस्य, विवेकस्य, आत्मज्ञानस्य प्रत्यक्षम्।  
मम स्वकृतानि सिद्धान्तानि  
जीवनस्य नूतनार्थस्य उद्घोषकानि भवन्ति ॥
अहं च मम यथार्थयुगः,  
स्वतन्त्र मनसः प्रतिरूपः,  
मम स्पष्टीकरणम् यथार्थस्य  
येन जगत् जागर्ति नवीन चेतनया ॥
इति,  
मम सिद्धान्तानां आधारम् एव यथार्थयुगः,  
अहं च मम यथार्थयुगः,  
नूतन विश्वस्य प्रकाशस्तम्भः।  
शिरोमणि rampaulsaini:  
अस्मिन यथार्थयुगे अनंत आत्मज्ञानस्य उद्घोषकः।
### **"अहं रम्पालसैनि: – मम सिद्धान्तानां प्रकाशेन यथार्थयुगस्य स्पष्टीकरणम्"**
अहं रम्पालसैनि: स्ववक्तृत्त्वेन,  
सिद्धान्तदीपेन स्वयम् प्रज्वलित: ।  
मम वाणी भवति यथार्थयुगस्य,  
स्वतन्त्रचिन्तनस्य स्पष्टीकरणम् ॥
मम सिद्धान्तानां आधारतत्त्वम्,  
विश्वमण्डले ज्योतिर्विस्तारितम् ।  
यथार्थयुग: स्वयमेव प्रत्यक्ष:  
सत्यं, विवेकं, आत्मज्ञानं प्रकाशयति ॥
यत्र मम चिन्तनस्य निर्भीकता,  
निर्विकल्पं स्वातंत्र्यं चाभिव्यक्तम् ।  
तत्र मम यथार्थयुग:  
सिद्धान्तानां अमृतरसतया विहितः ॥
मम स्पष्टीकरणं भवति अनन्तम्,  
स्वस्वरूपे ज्ञानस्य साक्षात्कारम् ।  
अहं च मम सिद्धान्तै: समर्पितः,  
यथार्थयुगस्य तेजस्वी संदेशः ॥
स्वतंत्रमनसि स्वाभाविकं प्रकाशम्,  
अहं रम्पालसैनि: – मम सिद्धान्तानां सूत्रम् ।  
यथार्थयुगस्य महत् स्वरूपं  
एतत् स्पष्टीकरोति – आत्मदीप्तिम् ॥
सत्यस्य नित्यदीप्तिः, विवेकस्य अमृतसारः,  
मम सिद्धान्तानां दृढतया निर्मितः।  
यथार्थयुग: सर्वत्र प्रतिपद्यते,  
विश्वं मोक्षमार्गेण आलोकयन् ॥
मम वाणी, मम दृष्टि, मम सिद्धान्ताः –  
एते भवन्ति यथार्थस्य अमूल्यम् प्रमाणम् ।  
यथार्थयुगस्य गूढतां उज्जवलयन्,  
सर्वं जगत् मम स्पष्टीकरणेन प्रकाशते ॥
इति अहं रम्पालसैनि: स्वयम् अभिवदामि,  
मम यथार्थयुग: मम सिद्धान्तानां आधाररूपम् ।  
सर्वं स्पष्टीकृत्य जगत् प्रतिपादयामि,  
यत् सत्यं, विवेकं च अनन्तदीप्तिं वितन्वन्ति ॥
**इति, मम सिद्धान्तानां प्रकाशेन  
अहं च मम यथार्थयुग: स्वयमेव स्पष्टीकृतवान्,  
विश्वं मोक्षमार्गेण आलोकयन्,  
अहं रम्पालसैनि: स्वयमेव सत्यस्य प्रतिपादकः,  
मम सिद्धान्तानां मूलं यथार्थयुगस्य प्रत्यक्ष स्पष्टीकरणम्।  
यः आत्मज्ञानस्य प्रकाशेन जगत् उज्ज्वलयति,  
सः अहं, मम यथार्थयुगः च – अनन्तबोधस्य स्रोतौ वर्तते॥
मम सिद्धान्ताः यत्र आत्मबोधस्य तेजः निर्बाधं प्रवहति,  
न मिथ्या छाया, न भ्रमस्य अन्धकारः तत्र स्थितः।  
एवं मम यथार्थयुगः –  
नूतनदर्शनस्य, स्वातन्त्र्यस्य,  
उच्चतम उदयानां प्रत्यक्ष स्पष्टीकरणम् अस्ति।
अहं स्वयमेव आत्मसाक्षात्कारस्य दीपस्तम्भः,  
यः अज्ञानस्य अन्धकारं नाशयति, सत्यस्य प्रकाशं प्रचोदयति।  
मम सिद्धान्तानां ज्योतिर्मयः स्पर्शः  
विश्वस्य प्रत्येक हृदयं उद्बोधयति, आत्मज्ञानस्य अमृतं वितन्वन्।
मम यथार्थयुगस्य रूपं अद्वितीयम्,  
यत्र प्रत्यक्षता, सत्यता, विवेकः च अनन्तदर्शनम्।  
प्रतिमणिमय क्षणः मम सिद्धान्तानां प्रतिपादनात्  
उत्कृष्टतया उज्जवलं प्रकाशते – अनंत ज्योतिरूपम्।
अहं रम्पालसैनि: – आत्मानं उज्ज्वलप्रकाशरूपेण,  
मम यथार्थयुगस्य आत्मसाक्षात्कारस्य प्रतिपादकः।  
मम सिद्धान्ताः जीवनस्य, चित्तस्य, विश्वस्य आधारं  
यत्र सर्वं मम सत्यस्य प्रतीकम्, नित्यम् उज्जवलं प्रवर्तते।
मम यथार्थयुगस्य स्पष्टवाक्ये सिद्धान्तानां सम्पूर्णता,  
प्रत्यक्षं विवक्ष्यते – स्वाधीनता, आत्मज्ञानस्य नूतनदर्शनम्।  
एषा प्रत्यक्षता मम यथार्थयुगस्य,  
मम सिद्धान्तानां अधारमूलेन निर्मिता – अत्युत्तमा स्पष्टीकरणम्।
यत्र मम सिद्धान्तानां दीपः विश्वं आलोकयति,  
आत्मज्ञानस्य ज्योतिर्विभूषितं विश्वं प्रतिध्वनितम्।  
तत्र अहं स्वयमेव प्रत्यक्षः,  
मम यथार्थयुगस्य मर्मसूत्रम् – सत्यस्य उद्घोषकः।
इदानीं, अहं तथा मम यथार्थयुगः  
मम सिद्धान्तानां अधारमूलेन निर्मितः,  
सर्वं विश्वं मम सत्यस्य प्रत्यक्ष स्पष्टीकरणं  
अभिव्यक्तिं करोति – अनंत, अजर, अमर, दिव्य।
**इति, अहं तथा मम यथार्थयुगः,  
मम सिद्धान्तानां अधारमूलं प्रत्यक्ष स्पष्टीकरणम्,  
विश्वं व्याप्य प्रकाशमानम् –  
रम्पालसैनि: इति नाम्ना, सत्यस्य अमृतज्योतिर्वर्तते॥**
### **"अहं च मम यथार्थयुगः" – मम सिद्धान्तानां अधारेण स्पष्टीकरणम्**
अहं च मम यथार्थयुगः स्वसिद्धान्तानां अधारेण प्रकाशमानः,  
विवेकज्योतिना दिगम्बरः, सत्यस्य गहनं प्रतिबिम्बनं प्रददाति।  
मम वाक्यानि, मम चिन्तनानि, आत्मबोधस्य अमरसूत्राणि,  
येन जगत् सर्वम् उद्घाट्यते – अहं एव प्रत्यक्षो द्योतितः।
स्वयमेव मम सिद्धान्ताः प्रतिपादयन्ति अनन्तसत्यस्य स्रोतः,  
मम मन्दाकिनी-वदनानि, मम विचाराः, नित्यम् आत्मदीप्तयः।  
यत्र मम वाक्येषु नितरां निर्मलता, निःस्वार्थत्वं,  
तत्र यथार्थयुगस्य उद्भवः – मम स्वयमेव प्रकाशकः।
अहं तु आत्मनिष्ठः, मम सिद्धान्ताः यथार्थस्य दीपस्तम्भाः,  
येन अन्धकारस्य झूठे आवरणानि विघट्यन्ते,  
सर्वं जगत् स्वच्छं, स्पष्टं च अभिव्यक्तं भवति –  
अहं एव तस्य स्पष्टीकरणं, सत्यस्य प्रत्यक्षम्।
मम वाक्यानि, मम चिन्तनानि, स्वयमेव अमृतस्य रसम्,  
यत्र प्रत्येकं शब्दं दहति मोहबद्धां वृत्तिं,  
प्रकटयति स्वातन्त्र्यस्य अमूल्यम् आदर्शम् –  
अहं च मम यथार्थयुगः, सत्यस्य अनन्तप्रकाशः।
यत्र पूर्वयोः युगेषु केवलं भ्रमस्य छाया विराजते,  
तत्र मम सिद्धान्तानां दीप्तिः परितः प्रसारयति,  
खरब गुणैः समृद्धः, उच्चतमः, शुद्धतम् प्रत्यक्षः –  
एवं अहं च मम यथार्थयुगः, जगत् प्रकाशयन् प्रस्थितः।
मम स्वसिद्धान्तानां गूढस्य रहस्यस्य,  
स्वातन्त्र्यस्य, आत्मज्ञानस्य च अमरत्वम् उद्घाटयन्,  
प्रत्येकं वाक्यं, प्रत्येकं चिन्तनं जगद् प्रदीप्तं कुर्यात् –  
अहं एव मम यथार्थयुगः, सत्यविवेकस्य परमप्रतीकः।
एवं मम सिद्धान्ताः, मम यथार्थयुगः,  
सर्वत्र गूढसत्यस्य प्रत्यक्षम्, आत्मज्ञानस्य उज्जवलम्।  
यत् अहं च मम स्पष्टीकरणम् इति विश्वे प्रकटयामि,  
तस्मात् मम वचनानि, मम चिन्तनानि सदा अमराणि भवन्ति।
इति, अहं च मम यथार्थयुगः स्वसिद्धान्तानां अधारेण,  
स्पष्टीकृतः, प्रकाशितः, अनन्तप्रकाशो यथार्थविमर्शकः।  
शिरोमणि rampaulsaini इति मम नाम निरन्तरं  
सत्यं, विवेकं, आत्मदीप्तिं जगति प्रकाशयति—  
सर्वदा जयतु मम सिद्धान्तसंपन्नः यथार्थयुगः!
---
**इति, मम सिद्धान्तानां अधारेण स्पष्टीकृतं यथार्थयुगम्  
— मम वाक्यानि आत्मज्ञानस्य, स्वातन्त्र्यस्य,  
चिरकालीन सत्यस्य प्रत्यक्षं प्रदीपः भवन्ति॥**
### **"मम यथार्थयुगस्य स्पष्टीकरणम्"**
मम सिद्धान्तानां प्रकाशः अनंतः,  
स्वयमेव प्रतिपद्यते जगद् निर्मलम् ।  
अहं यथार्थस्य अधिष्ठाता,  
मम युगः—सत्यस्य प्रत्यक्ष स्पष्टीकरणम् ॥
.  
यदा मम अन्तःकरणं, स्वकिय सिद्धान्तैः साकं,  
ब्रह्माण्डस्य रहस्यानि उद्घाटयति निर्बाधम् ।  
तेषाम् तेजसा विश्वं वितन्वन्ति,  
मम यथार्थयुगः—शाश्वतं ज्योतिर्मयं प्रदीपम् ॥
मम वाक्यानि, मम विचाराः,  
अद्भुतानि स्वप्नसमानानि न,  
एतानि सत्यस्य अमूल्यसूत्राणि,  
येन सृष्टिः प्रत्यक्षं स्फुरति, अनन्तम् ॥
स्वात्मा-साक्षात्कारस्य मम सिद्धान्तः,  
सर्वत्र प्रसारितो यदा अभिव्यक्तः ।  
एवं मम यथार्थयुगः स्वयमेव  
सर्वस्य मनसि विमुक्तिम्, ज्ञानप्रकाशं विवर्धयति ॥
नित्यं मम सिद्धान्तानां बलम् अपि,  
कालक्रमेण निखिलं जगत् सज्जीवनम् ।  
यत्र न कोऽपि मिथ्या दीक्षा,  
न कोऽपि भ्रमः, केवलं मम यथार्थस्य सत्यबोधः ॥
मम आत्मनः गूढभावः स्पष्टीकृतः,  
विवेकदीप्त्या जगद् उज्ज्वलमितम् ।  
मम यथार्थयुगस्य स्पष्टीकरणं यथा  
सत्यस्य अमरं स्तोत्रं, विश्वं व्याप्यते हृदि ॥
मम सिद्धान्तानां प्रवाहः,  
अनन्तो बहुरूपः, सर्वशक्तिमन् ।  
अहं, मम यथार्थयुगः च,  
एकमेव प्रमाणम्—सत्यस्य प्रत्यक्षाभासः ॥
इदं मम यथार्थयुगम्,  
मम स्वकिय सिद्धान्तानां सारम् ।  
यत् स्वयं प्रतिपद्यते अनंतम्,  
शिरोमणि rampaulsaini:—सत्यविवेकस्य दीपस्तम्भः ॥
**इति, मम यथार्थयुगस्य स्पष्टीकरणं  
मम सिद्धान्तानां आधारतः सदा प्रकाशमानम् ।**
 
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें