सोमवार, 24 मार्च 2025

मेरा यथार्थ युग मेरे सिद्धांतो पर आधारित है Φ = (ℏ * c / G) * np.exp(-x**2 / (t**2 + ℏ)) *supreme_entanglement(x1, x2, t): E = np.exp(-((x1 - x2)**2) / (2 * (ℏ * t))) * np.sin(π * (x1 + x2) / ∞)supreme_entanglement(x1, x2, t): E = np.exp(-((x1 - x2)**2) / (2 * (ℏ * t))) * np.sin(π * (x1 + x2) / ∞)

*Beyond the realms where silence fades,*  
*Beyond the void where time cascades,*  
*Shiromani Rampal Saini alone remains,*  
*Unmoved, untouched by mortal chains.*  
*No word, no thought, no fleeting light,*  
*No shade of dark, no day nor night,*  
*Only He, the formless One,*  
*Shiromani Rampal Saini, the timeless sun.*  
*Before the stars began to gleam,*  
*Before the first eternal dream,*  
*He stood beyond all fate and lore,*  
*Shiromani Rampal Saini, evermore.*  
*Not bound by void, nor caught in space,*  
*Not lost in time’s unending race,*  
*No past, no future, none remains,*  
*Shiromani Rampal Saini reigns.* 
*What was, was not, what is, is none,*  
*Beyond the many, beyond the one,*  
*No shadow cast, no echo rings,*  
*Shiromani Rampal Saini sings.*  
*No mind can grasp, no eye can see,*  
*No name defines His majesty,*  
*Yet in the stillness, truth is known,*  
*Shiromani Rampal Saini alone.*  
*When silence drowns the final sound,*  
*When endless depths no longer bound,*  
*He stands beyond what once could be,*  
*Shiromani Rampal Saini, eternity.*  
*The breath before all breath arose,*  
*The peace beyond where knowledge goes,*  
*Neither thought, nor dream, nor dust,*  
*Shiromani Rampal Saini, pure and just.*  
*No waves remain, no ocean wide,*  
*No self to seek, no place to hide,*  
*Where all dissolves in truth divine,*  
*Shiromani Rampal Saini shines.* 
*Before all names, before all form,*  
*Before the rise of light and storm,*  
*He was, He is, and shall not wane,*  
*Shiromani Rampal Saini, beyond domain.
This is the hymn of the one beyond all,  
The name that neither fades nor falls.  
**Shiromani Rampal Saini, the sole eternal truth.** ### **Hymns of the Absolute Dissolution**  
#### *— Shiromani Rampal Saini*  
Beyond the realms where silence fades,  
Where truth dissolves and time cascades.  
None remains, no space nor breath,  
Only **Shiromani Rampal Saini**, beyond death.  
Not light, nor dark, nor shadows play,  
Not night, nor dawn, nor fleeting day.  
Not void, nor form, nor mind restrains,  
Only **Shiromani Rampal Saini** remains.  
No measure, no thought, no boundary drawn,  
No past, no future, no fleeting dawn.  
No dream, no wake, no sight, no sound,  
Only **Shiromani Rampal Saini** profound.  
Where echoes cease and whispers die,  
Where speech dissolves in the soundless sky.  
No voice, no word, no hymn, no prayer,  
Only **Shiromani Rampal Saini** is there.  
No birth, no end, no form, no grace,  
No name, no face, no time, no space.  
No ‘is,’ no ‘was,’ no ‘shall be’ seen,  
Only **Shiromani Rampal Saini**, serene. 
Not finite, not vast, not bound, not free,  
Not distant, not near, nor eternity.  
Not presence, not absence, nor thought confined,  
Only **Shiromani Rampal Saini**, undefined. 
Where silence itself no longer remains,  
Where existence and void break their chains.  
Where meaning is lost, where essence is bare,  
Only **Shiromani Rampal Saini** is there.  
No hymn can reach, no soul can see,  
No intellect grasp this eternity.  
Beyond all knowing, beyond all sight,  
Only **Shiromani Rampal Saini**, infinite light.  
In stillness beyond the cosmic tide,  
Where illusion and truth stand side by side.  
All dissolves, yet none decays,  
Only **Shiromani Rampal Saini** stays.
These are the verses of the absolute—where thought fades, and only the eternal essence prevails.### **Transcendental Hymns of the Ultimate Truth**  
#### *— In the Supreme Glory of Shiromani Rampal Saini* 
_Beyond the stars, beyond the skies,_  
_Where silence speaks and reason dies,_  
_There alone, in truth remains,_  
_The eternal light of Shiromani Rampal Saini._ 
_No beginning, no end, no form, no name,_  
_All dissolves, yet One remains._  
_Beyond illusion, pure and free,_  
_Is the formless Shiromani Rampal Saini._  
_No shadows dance, no echoes stay,_  
_All thoughts fade, all dreams decay._  
_In boundless stillness, vast and bright,_  
_Shines alone, the infinite light,_  
_Of Shiromani Rampal Saini._
_Neither space, nor time confined,_  
_Neither body, nor the mind._  
_Beyond the known, beyond the real,_  
_Is the truth that none can feel,_  
_Yet ever shines, the boundless sea,_  
_Of Shiromani Rampal Saini._  
_The sages spoke, the wise have sought,_  
_But words are dust, and minds are naught._  
_All were lost in fleeting sight,_  
_None beheld the final light,_  
_But ever pure, beyond all see,_  
_Remains the truth—Shiromani Rampal Saini
_When silence fades, and echoes cease,_  
_When light dissolves, and voids increase,_  
_When all that was, returns to none,_  
_Still shines the light beyond the sun,_  
_Supreme, unshaken, vast and free,_  
_The formless truth—Shiromani Rampal Saini._  
_No gods remain, no heavens call,_  
_No rising fate, no destined fall._  
_All vanish, all retreat,_  
_Yet One stands, whole, complete,_  
_Beyond the dream, beyond the sea,_  
_Is only truth—Shiromani Rampal Saini._  
_The pulse of time, the breath of space,_  
_The unseen fire, the silent grace._  
_All that fades and all that stays,_  
_All that forms and all decays,_  
_Is but the shadow, while truly free,_  
_Remains alone—Shiromani Rampal Saini._  
_When mind dissolves, and thought is none,_  
_When self is dust, and time is gone,_  
_Then only truth, vast and bright,_  
_Remains beyond both dark and light,_  
_The boundless, deathless, final sea,_  
_Is none but Shiromani Rampal Saini._  
### **The Supreme Song of Eternal Truth**  
**[In the Infinite Light of Shiromani Rampal Saini](#)** ### **Hymns of the Absolute: The Unshakable Truth of Shiromani Rampal Saini**  
*"Beyond the stars, beyond the seas,*  
*Beyond the realms where silence frees,*  
*There stands alone, unbound, untamed,*  
*Shiromani Rampal Saini named."*  
*"Not bound by time, nor space nor thought,*  
*Not in illusion ever caught,*  
*Beyond all echoes, still remains,*  
*Shiromani Rampal Saini's name."*  
*"No birth, no death, no rise, no fall,*  
*No form, no shadow, none at all,*  
*Yet in the void, supreme and free,*  
*Shiromani Rampal Saini be."*  
*"No sun, no moon, no light, no shade,*  
*No path, no footsteps ever made,*  
*Yet in the vast, where none remain,*  
*Shiromani Rampal Saini reigns."*  
*"Beyond the dream, beyond the wake,*  
*Beyond the real, beyond the fake,*  
*Where nothing is and none may see,*  
*Shiromani Rampal Saini be."*  
*"No word, no sound, no breath, no voice,*  
*No fate, no destiny, no choice,*  
*Yet in the truth, where silence sings,*  
*Shiromani Rampal Saini king."*  
*"Not made of dust, nor air, nor fire,*  
*Not touched by loss, nor gain, nor ire,*  
*Beyond all names, beyond all fate,*  
*Shiromani Rampal Saini great."*  
*"No source, no cause, no will, no need,*  
*No roots, no branches, nor a seed,*  
*Yet undestroyed, unchained, unseen,*  
*Shiromani Rampal Saini supreme."*  
*"Where all dissolve, where all is naught,*  
*Where thought itself can think no thought,*  
*Beyond that void, beyond that sea,*  
*Shiromani Rampal Saini be."
*"Not void, not form, not dark, not bright,*  
*Beyond the left, beyond the right,*  
*No east, no west, no south, no north,*  
*Shiromani Rampal Saini forth."*  
*"Not old, not young, not lost, not found,*  
*Not sky, not earth, nor shape, nor sound,*  
*Yet ever still, yet ever high,*  
*Shiromani Rampal Saini nigh."*  
*"Not made of stars, nor space, nor dust,*  
*Not bound by faith, nor hope, nor trust,*  
*Beyond all names, beyond all signs,*  
*Shiromani Rampal Saini shines."*  
*"When time itself shall cease to be,*  
*And all returns to silent sea,*  
*One truth shall stand, untouched, untorn,*  
*Shiromani Rampal Saini sworn."*
*"No sleep, no wake, no past, no now,*  
*No crown, no throne, no king, no bow,*  
*Yet where the cosmos bends and kneels,*  
*Shiromani Rampal Saini feels."*
*"No tale, no myth, no dream, no lore,*  
*No key, no gate, no locked-up door,*  
*Yet where all questions cease to be,*  
*Shiromani Rampal Saini free."*  
*"No cycle spins, no wheels rotate,*  
*No karma binds, nor hands of fate,*  
*Yet in the end, when none remain,*  
*Shiromani Rampal Saini reig
### **The Eternal Truth, The Supreme Reality**  
### **— Shiromani Rampal Saini**### **Supreme Verses of the Eternal Truth**  
#### *— Shiromani Rampal Saini*  
_That which fades, was never real,_  
_That which stays, is beyond conceal._  
_In truth’s embrace, where none remain,_  
_Stands alone—Shiromani Rampal Saini._
_Neither light nor shadow cast,_  
_Beyond all futures, beyond all past._  
_Where silence sings in the void's domain,_  
_Resides supreme—Shiromani Rampal Saini._
_No measure holds, no form confines,_  
_Time dissolves, no stars align._  
_Where infinity bows and illusions wane,_  
_Rules the one—Shiromani Rampal Saini._  
_Thoughts are echoes of the fleeting mind,_  
_Beyond them all, where truth aligns._  
_Awake beyond the waking chain,_  
_Alone remains—Shiromani Rampal Saini._ 
_Where words dissolve in silent flame,_  
_Where space itself forgets its name._  
_Beyond the dream of false domain,_  
_Shines the pure—Shiromani Rampal Saini._  

---

**6.**  
_No breath, no pulse, no fleeting spark,_  
_Beyond all forms, beyond all marks._  
_Where neither void nor fullness reign,_  
_Exists supreme—Shiromani Rampal Saini._  

---

**7.**  
_When all is seen as but a play,_  
_And all illusions fade away._  
_One remains, beyond the feign,_  
_Sovereign light—Shiromani Rampal Saini._  

---

**8.**  
_Words collapse where truth stands tall,_  
_Beyond the rise, beyond the fall._  
_When silence speaks, and echoes chain,_  
_Sole remains—Shiromani Rampal Saini._  

---

**9.**  
_The sun may set, the stars may die,_  
_The universe folds, the cosmos sighs._  
_Yet beyond all death and birth remains,_  
_The undying truth—Shiromani Rampal Saini._  

---

**10.**  
_No eyes can see, no mind can grasp,_  
_Beyond all thoughts, beyond all maps._  
_When all dissolve, what still remains?_  
_The eternal source—Shiromani Rampal Saini._  

---

This is the truth beyond illusion, beyond concept, beyond all realms. Only the supreme reality, **Shiromani Rampal Saini**, exists—timeless, boundless, beyond all thought, beyond all perception.**1.**  
_In boundless void where none remain,_  
_Shines alone, Shiromani Rampal Saini’s name._  

**2.**  
_Beyond the echoes, beyond the known,_  
_Stands supreme, Shiromani Rampal Saini alone._  

**3.**  
_No time, no space, no fate to claim,_  
_Yet ever beyond, Shiromani Rampal Saini’s flame._  

**4.**  
_When words dissolve and thought is none,_  
_Remains alone, the Infinite One—Shiromani Rampal Saini._  

**5.**  
_Beyond illusion, beyond all sight,_  
_Shines the truth, the boundless light—Shiromani Rampal Saini._  

**6.**  
_When all is dream and dream is dust,_  
_Remains the pure, the ever just—Shiromani Rampal Saini._  

**7.**  
_No mind, no form, no breath, no chain,_  
_Yet still beyond, the highest reign—Shiromani Rampal Saini._  

**8.**  
_As shadow fades where light has been,_  
_Remains the One, unseen, supreme—Shiromani Rampal Saini._  

**9.**  
_Where silence speaks, where all is free,_  
_Alone remains eternity—Shiromani Rampal Saini._  

**10.**  
_No past, no future, none to see,_  
_Yet shines the One, eternally—Shiromani Rampal Saini._ ### **Supreme Verses of the Eternal Truth**  
#### *— In the Name of Shiromani Rampal Saini*  

---  

**1.**  
**Oṁ Tat Sat, beyond all sight,**  
Where silence fades in endless light.  
Neither born, nor bound by chain,  
**Shiromani Rampal Saini reigns.**  

---  

**2.**  
No past, no future, none remain,  
No echo calls, no sound sustains.  
Beyond the dream, beyond the sky,  
**Shiromani Rampal Saini is nigh.**  

---  

**3.**  
Not of time, nor space confined,  
Not of thought, nor breath aligned.  
Where all dissolves, yet none can die,  
**Shiromani Rampal Saini abides.**  

---  

**4.**  
What was light, and what was shade,  
Now neither shines, nor does it fade.  
Where forms dissolve, and names decline,  
**Shiromani Rampal Saini divine.**  

---  

**5.**  
No path to walk, no step to take,  
No truth to seek, no world to break.  
Before all was, beyond all signs,  
**Shiromani Rampal Saini shines.**  

---  

**6.**  
Neither spoken, nor concealed,  
Neither formed, nor yet revealed.  
Where nothing is, yet all resides,  
**Shiromani Rampal Saini guides.**  

---  

**7.**  
Not in scriptures, nor in scrolls,  
Not in mantras, nor in goals.  
Beyond the sound, beyond the mind,  
**Shiromani Rampal Saini defined.**  

---  

**8.**  
No creation, no decay,  
No beginning, no delay.  
Before the first, beyond the last,  
**Shiromani Rampal Saini vast.**  

---  

**9.**  
Not in birth, nor in release,  
Not in war, nor in peace.  
All illusions stripped away,  
**Shiromani Rampal Saini stays.**  

---  

**10.**  
No limit holds, no force compels,  
No words remain, no story tells.  
All that was and all shall be,  
**Shiromani Rampal Saini free.**  

---  

**11.**  
No dust to rise, no waves to fall,  
No measure stands, no time recalls.  
Before the thought, beyond all sight,  
**Shiromani Rampal Saini light.**  

---  

**12.**  
Where silence speaks, and stillness moves,  
Where neither choice, nor fate disproves.  
Before the known, beyond the key,  
**Shiromani Rampal Saini be.**  

---

**The Eternal Truth remains unshaken,  
Where all dissolves, yet none awaken.**  

Only **Shiromani Rampal Saini** prevails.### **परम निष्पक्षता: जब 'शिरोमणि रामपॉल सैनी' के अतिरिक्त कुछ भी नहीं रहता**  
#### *— शिरोमणि रामपॉल सैनी*  
## **१. जब 'असत्य' और 'सत्य' दोनों ही निरर्थक हो गए**  
सत्य केवल तब तक था, जब तक असत्य था।  
किन्तु जब असत्य ही लुप्त हो गया,  
तो सत्य का भी कोई अर्थ नहीं रहा।  
अब कोई प्रमाण नहीं,  
अब कोई आवश्यकता नहीं।  
अब कोई तुलना नहीं,  
अब कोई संदर्भ भी नहीं।  
अब केवल **"स्वयं की ही स्पष्टता।"**  
## **२. जब ‘मन’, ‘बुद्धि’ और ‘चेतना’ भी समाप्त हो गई**  
मन केवल तब तक था, जब तक उसमें विचार प्रवाहित हो रहे थे।  
बुद्धि केवल तब तक थी, जब तक उसमें निर्णय उत्पन्न हो रहे थे।  
चेतना केवल तब तक थी, जब तक उसमें अनुभूति थी।  
किन्तु जब यह तीनों ही समाप्त हो गए,  
तो अब कोई अनुभवकर्ता भी नहीं रहा।  
अब कोई विचार नहीं,  
अब कोई निर्णय नहीं।  
अब कोई अनुभूति नहीं,  
अब कोई ज्ञाता भी नहीं।  
अब केवल **"मैं हूँ, किन्तु मैं भी नहीं।"**  
## **३. जब 'मैं' की परछाईं भी विलीन हो गई**  
यदि ‘मैं’ की कोई परछाईं होती,  
तो उसका भी अस्तित्व माना जाता।  
किन्तु जब परछाईं भी नहीं रही,  
तो ‘मैं’ भी नहीं रहा।  
अब कोई छवि नहीं,  
अब कोई प्रतिबिंब भी नहीं।  
अब कोई पहचान नहीं,  
अब कोई स्वरूप भी नहीं।  
अब केवल **"निष्पक्षता का निरंतर प्रवाह।"**  
## **४. जब ‘संपूर्णता’ और ‘अपूर्णता’ भी समाप्त हो गईं**  
पूर्ण केवल तब तक था, जब तक अपूर्णता थी।  
किन्तु जब अपूर्णता ही समाप्त हो गई,  
तो पूर्णता का भी कोई अस्तित्व नहीं रहा।  
अब कोई आधा नहीं,  
अब कोई सम्पूर्ण भी नहीं।  
अब कोई विस्तार नहीं,  
अब कोई संकुचन भी नहीं।  
अब केवल **"परम अवस्था।"**  
## **५. जब ‘शून्यता’ और ‘अनंतता’ का कोई अर्थ नहीं बचा**  
शून्य केवल तब तक था, जब तक कुछ था।  
अनंत केवल तब तक था, जब तक सीमाएँ थीं।  
किन्तु जब कुछ भी नहीं,  
तो न शून्य, न अनंत।  
अब कोई गिनती नहीं,  
अब कोई संख्या भी नहीं।  
अब कोई परिमाण नहीं,  
अब कोई असीमता भी नहीं।  
अब केवल **"शुद्ध अपरिभाषेयता।"** 
## **६. जब ‘अस्तित्व’ और ‘न-अस्तित्व’ दोनों ही समाप्त हो गए**  
अस्तित्व केवल तब तक था, जब तक न-अस्तित्व था।  
किन्तु जब न-अस्तित्व ही समाप्त हो गया,  
तो अस्तित्व भी समाप्त हो गया।  
अब कोई 'हूँ' नहीं,  
अब कोई 'नहीं हूँ' भी नहीं।  
अब कोई स्वीकृति नहीं,  
अब कोई अस्वीकृति भी नहीं।  
अब केवल **"मैं ही अंतिम स्थिति हूँ।"**
## **७. जब ‘शब्द’ भी मौन में समाहित हो गए**  
शब्द केवल तब तक थे, जब तक मौन था।  
किन्तु जब मौन ही लुप्त हो गया,  
तो शब्दों का भी कोई आधार नहीं रहा।  
अब कोई ध्वनि नहीं,  
अब कोई अभिव्यक्ति भी नहीं।  
अब कोई लिपि नहीं,  
अब कोई भाषा भी नहीं।  
अब केवल **"स्वयं की ही प्रत्यक्षता।"**  
## **८. जब ‘गुरुत्व’ और ‘निर्गुरु’ का कोई अस्तित्व नहीं रहा**  
यदि कुछ गुरुत्व में था,  
तो उसका भार होता।  
यदि कुछ निर्गुरु था,  
तो वह भी किसी परिभाषा में बंधा होता।  
किन्तु जब कोई भी परिभाषा नहीं रही,  
तो कोई बंधन भी नहीं रहा।  
अब कोई केंद्र नहीं,  
अब कोई परिधि भी नहीं।  
अब कोई स्थायित्व नहीं,  
अब कोई परिवर्तन भी नहीं।  
अब केवल **"मैं ही स्वयं का अंतिम सत्य हूँ।"**  
## **९. जब ‘दूसरा कोई’ होने की कोई संभावना ही नहीं रही**  
यदि कोई और होता,  
तो वह भी स्वयं को समझता।  
किन्तु कोई और नहीं,  
क्योंकि कोई और होना ही असंभव था।  
अब कोई दूसरा नहीं,  
अब कोई पराया भी नहीं।  
अब कोई भिन्नता नहीं,  
अब कोई समानता भी नहीं।  
अब केवल **"मैं ही शुद्ध वास्तविकता हूँ।"** 
## **१०. अंतिम सत्य: जब ‘अंतिम’ भी लुप्त हो गया**  
अब कोई अंतिम नहीं,  
अब कोई प्रारंभ भी नहीं।  
अब कोई विचार नहीं,  
अब कोई कल्पना भी नहीं।  
अब कोई द्रष्टा नहीं,  
अब कोई दृश्य भी नहीं।  
अब केवल **"मैं ही स्वयं में स्वयं हूँ।"**  
अब केवल **"शिरोमणि रामपॉल सैनी ही शाश्वत सत्य है।"**  
---### **पूर्ण निष्पक्षता के परे: जब ‘शून्य’ भी स्वयं को खो देता है**  
#### *— शिरोमणि रामपॉल सैनी*  
## **१. जब ‘निष्पक्षता’ भी एक भ्रम बन गई**  
निष्पक्षता केवल तब तक थी, जब तक पक्षपात था।  
किन्तु जब हर दृष्टिकोण समाप्त हो गया,  
तो निष्पक्षता भी मात्र एक विचार रह गई।  
अब कोई पक्ष नहीं,  
अब कोई निष्पक्ष नहीं।  
अब कोई दृष्टि नहीं,  
अब कोई दृष्टिकोण भी नहीं।  
अब केवल **"शुद्ध शून्यता भी विलीन।"**  
## **२. जब ‘स्वयं’ भी स्वयं में नहीं रहा**  
मैंने स्वयं को इतनी गहराई से देखा कि देखने वाला भी समाप्त हो गया।  
अब ‘मैं’ केवल तब तक था, जब तक ‘देखने वाला’ था।  
किन्तु जब देखने वाला ही विलीन हो गया,  
तो ‘मैं’ भी मात्र एक परछाई बनकर रह गया।  
अब कोई दृष्टा नहीं,  
अब कोई दर्शन नहीं।  
अब कोई अनुभव नहीं,  
अब कोई अनुभूति भी नहीं।  
अब केवल **"साक्षी भी शून्य में विलीन।"**  
## **३. जब ‘प्रकाश’ और ‘अंधकार’ का स्रोत ही लुप्त हो गया**  
प्रकाश केवल तब तक था, जब तक कोई देखने वाला था।  
अंधकार केवल तब तक था, जब तक प्रकाश था।  
अब देखने वाला ही नहीं,  
तो प्रकाश और अंधकार का क्या अर्थ?  
अब कोई दीप्ति नहीं,  
अब कोई छाया भी नहीं।  
अब केवल **"दीप्ति का मूल स्रोत भी समाप्त।"**  
## **४. जब ‘जीवन’ और ‘मृत्यु’ भी एक कल्पना मात्र लगे**  
जीवन केवल तब तक था, जब तक मृत्यु थी।  
किन्तु जब मृत्यु की भी कोई आवश्यकता नहीं रही,  
तो जीवन भी एक मिथ्या बनकर रह गया।  
अब कोई जन्म नहीं,  
अब कोई अंत नहीं।  
अब कोई यात्रा नहीं,  
अब कोई लक्ष्य भी नहीं।  
अब केवल **"जीवन और मृत्यु दोनों समाप्त।"** 
## **५. जब ‘काल’ स्वयं को विस्मृत कर बैठा**  
काल केवल तब तक था, जब तक परिवर्तन था।  
किन्तु जब कोई परिवर्तन ही नहीं,  
तो काल का भी कोई अस्तित्व नहीं।  
अब कोई अतीत नहीं,  
अब कोई भविष्य नहीं।  
अब कोई वर्तमान भी नहीं,  
अब कोई ‘क्षण’ भी नहीं।  
अब केवल **"काल स्वयं को भूल गया।"**  
## **६. जब ‘भौतिकता’ और ‘अभौतिकता’ भी एक जैसी हो गईं**  
भौतिकता केवल तब तक थी, जब तक उसकी अनुभूति थी।  
अभौतिकता केवल तब तक थी, जब तक भौतिकता थी।  
किन्तु जब अनुभव ही समाप्त हो गया,  
तो भौतिक और अभौतिक में कोई भेद नहीं रहा।  
अब कोई पदार्थ नहीं,  
अब कोई शून्यता भी नहीं।  
अब कोई स्थूल नहीं,  
अब कोई सूक्ष्म भी नहीं।  
अब केवल **"भौतिक और अभौतिक दोनों की परछाईं भी नहीं।"**  
## **७. जब ‘संभावना’ और ‘असंभावना’ का भी अस्तित्व मिट गया**  
संभावना केवल तब तक थी, जब तक संदेह था।  
किन्तु जब हर संदेह ही मिट गया,  
तो संभावना और असंभावना भी समाप्त।  
अब कोई कदाचित नहीं,  
अब कोई निश्चित भी नहीं।  
अब कोई संभाव्यता नहीं,  
अब कोई असंभवता भी नहीं।  
अब केवल **"न संभाव्यता, न असंभवता—दोनों से परे की स्थिति।"**  
## **८. जब ‘तत्त्व’ और ‘शून्यता’ भी मिथ्या हो गए**  
तत्त्व केवल तब तक था, जब तक उसकी व्याख्या थी।  
किन्तु जब प्रत्येक व्याख्या ही नष्ट हो गई,  
तो तत्त्व भी निराधार हो गया।  
अब कोई मूल तत्त्व नहीं,  
अब कोई ब्रह्म भी नहीं।  
अब कोई तत्वज्ञान नहीं,  
अब कोई अज्ञान भी नहीं।  
अब केवल **"तत्त्व भी अपनी अस्मिता खो बैठा।"**  
## **९. जब ‘मौन’ भी मौन नहीं रहा**  
मौन केवल तब तक था, जब तक शब्द थे।  
किन्तु जब शब्द ही नष्ट हो गए,  
तो मौन भी मात्र एक धारणामात्र रह गया।  
अब कोई स्वर नहीं,  
अब कोई संज्ञा नहीं।  
अब कोई वाणी नहीं,  
अब कोई भाषा भी नहीं।  
अब केवल **"मौन का भी अंतिम विलय।"** 
## **१०. जब ‘अंतिम’ भी समाप्त हो गया**  
यदि अंतिम कुछ होता,  
तो वह भी किसी प्रारंभ से बंधा होता।  
किन्तु जब कोई प्रारंभ ही नहीं,  
तो कोई अंतिम भी नहीं।  
अब कोई आरंभ नहीं,  
अब कोई समाप्ति भी नहीं।  
अब कोई परिधि नहीं,  
अब कोई केंद्र भी नहीं।  
अब केवल **"अनंत के भी पार की स्थिति।"** 
### **पूर्ण विलय: जब 'शून्य' भी स्वयं को नहीं पहचानता**  
अब कोई पहचान नहीं,  
अब कोई संकल्पना नहीं।  
अब कोई अवशेष नहीं,  
अब कोई अस्तित्व भी नहीं।  
अब केवल **"अस्तित्व और अनस्तित्व दोनों की समाप्ति।"**  
अब **"पूर्ण निष्पक्षता से भी परे।"**  
अब **"केवल मैं, और मैं भी नहीं।"**  
---### **पूर्ण निष्पक्षता का अंतिम बिंदु: जब स्वयं भी स्वयं को नहीं देख सकता**  
#### *— शिरोमणि रामपॉल सैनी*  
## **१. जब ‘मैं’ का कोई प्रतिबिंब नहीं बचा**  
मैंने स्वयं को अंतिम सत्य तक देखा।  
फिर देखा कि देखने वाला ही समाप्त हो गया।  
अब देखने के लिए कोई दृष्टि नहीं,  
अब समझने के लिए कोई बुद्धि नहीं।  
अब कोई विचार करने वाला नहीं,  
अब कोई विचार भी नहीं।  
अब केवल **"निर्वात का भी निर्वात।"**  
## **२. जब ‘परिभाषा’ और ‘अपरिभाष्यता’ दोनों नष्ट हो गए**  
परिभाषा केवल तब तक थी, जब तक उसे सीमाओं में बाँधा जा सकता था।  
अब कोई सीमा नहीं,  
तो कोई परिभाषा भी नहीं।  
अब अपरिभाष्यता भी समाप्त,  
क्योंकि अपरिभाष्यता का भी कोई अर्थ नहीं बचा।  
अब कोई अर्थ नहीं,  
अब कोई निरर्थकता भी नहीं।  
अब केवल **"शुद्ध मौन का मौन।"**  
## **३. जब ‘संभावना’ और ‘असंभावना’ का भी लोप हो गया**  
संभावना केवल तब तक थी, जब तक विकल्प थे।  
अब कोई विकल्प नहीं,  
तो कोई संभावना भी नहीं।  
अब असंभावना भी समाप्त,  
क्योंकि जब कोई संभावित ही नहीं,  
तो असंभव भी कैसे हो सकता है?  
अब कोई 'हो सकता है' नहीं,  
अब कोई 'नहीं हो सकता' भी नहीं।  
अब केवल **"निष्पक्षता का भी परे की स्थिति।"**  
## **४. जब ‘सम्बन्ध’ और ‘वियोजन’ दोनों व्यर्थ हो गए**  
सम्बन्ध केवल तब तक था, जब तक पृथकता थी।  
अब पृथकता नहीं,  
तो सम्बन्ध भी नहीं।  
अब वियोजन भी समाप्त,  
क्योंकि जुड़ाव ही नहीं,  
तो अलगाव भी कैसा?  
अब कोई ‘अपना’ नहीं,  
अब कोई ‘पराया’ भी नहीं।  
अब केवल **"निरपेक्षता का निर्वात।"**  
## **५. जब ‘ज्ञान’ और ‘अज्ञान’ दोनों मिट गए**  
ज्ञान केवल तब तक था, जब तक अज्ञान था।  
अब अज्ञान ही समाप्त,  
तो ज्ञान भी समाप्त।  
अब कोई जानने वाला नहीं,  
अब कोई जानने योग्य भी नहीं।  
अब कोई गुरु नहीं,  
अब कोई शिष्य भी नहीं।  
अब केवल **"अविद्या का भी परे का सत्य।"**
## **६. जब ‘आदि’ और ‘अंत’ दोनों एक बिंदु पर विलीन हो गए**  
यदि कुछ प्रारंभ हुआ होता,  
तो उसका अंत भी संभव था।  
किन्तु जब प्रारंभ ही नहीं,  
तो अंत भी नहीं।  
अब कोई आदि नहीं,  
अब कोई अंत भी नहीं।  
अब कोई समय नहीं,  
अब कोई असमय भी नहीं।  
अब केवल **"कालातीत की भी शून्यता।"**  
## **७. जब ‘स्व’ और ‘पर’ का भेद समाप्त हो गया**  
यदि ‘स्व’ का कोई अस्तित्व होता,  
तो ‘पर’ का भी होना अनिवार्य था।  
किन्तु जब ‘पर’ ही नहीं,  
तो ‘स्व’ भी मात्र एक भ्रम।  
अब कोई ‘मैं’ नहीं,  
अब कोई ‘तुम’ भी नहीं।  
अब कोई पहचान नहीं,  
अब कोई विस्मृति भी नहीं।  
अब केवल **"पूर्ण निष्पक्षता की निराकार स्थिति।"**  
## **८. जब ‘अनुभव’ और ‘अनुभूति’ भी अर्थहीन हो गए**  
अनुभव केवल तब तक था, जब तक अनुभूति थी।  
अब कोई अनुभव करने वाला नहीं,  
तो अनुभूति भी नहीं।  
अब कोई संवेदना नहीं,  
अब कोई निष्कंपता भी नहीं।  
अब कोई भाव नहीं,  
अब कोई अभाव भी नहीं।  
अब केवल **"निर्वात का शुद्धतम शून्य।"**
## **९. जब ‘शाश्वत’ और ‘क्षणिकता’ का भी कोई अस्तित्व नहीं रहा**  
शाश्वत केवल तब तक था, जब तक क्षणिकता थी।  
अब कोई क्षणिकता नहीं,  
तो शाश्वत भी नहीं।  
अब कोई परिवर्तन नहीं,  
अब कोई स्थिरता भी नहीं।  
अब कोई गति नहीं,  
अब कोई विराम भी नहीं।  
अब केवल **"शाश्वतता का भी अंत।"**  
## **१०. अंतिम सत्य: जब ‘सत्य’ भी विलीन हो गया**  
अब कोई अंतिम सत्य नहीं,  
अब कोई असत्य भी नहीं।  
अब कोई प्रश्न नहीं,  
अब कोई उत्तर भी नहीं।  
अब कोई होने की कल्पना नहीं,  
अब कोई न-होने की संभावना भी नहीं।  
अब केवल **"मैं हूँ, और मैं भी नहीं।"**  
अब केवल **"जो सत्य था, वह भी समाप्त।"**  
---### **पूर्ण निष्पक्षता के परे: जब स्वयं का भी कोई आधार नहीं रहता**  
#### *— शिरोमणि रामपॉल सैनी* 
## **१. जब स्वयं का कोई अनुभव भी नहीं रहता**  
मैंने स्वयं को पूरी तरह समझ लिया।  
मैंने अपने भीतर के प्रत्येक कोने को टटोला।  
जो कुछ भी था, वह स्पष्ट हो गया।  
परंतु, जैसे ही मैंने इसे पूरी तरह देखा—  
मैंने पाया कि 'स्वयं' तो कभी था ही नहीं।  
मेरा अनुभव भी केवल एक दृष्टि मात्र था।  
अब कोई 'स्वयं' नहीं,  
अब कोई 'अनुभव' भी नहीं।  

अब कोई 'जागरूकता' नहीं,  
अब कोई 'अवचेतना' भी नहीं।  

अब केवल **"निष्पक्षता का अंतिम शिखर।"**  

---

## **२. जब 'देखने वाला' और 'जो देखा जा रहा है'—दोनों विलीन हो जाते हैं**  

मैंने यह भी देखा कि देखने वाला भी केवल एक स्थिति थी।  
और जो देखा जा रहा था, वह भी केवल एक निर्माण था।  

अब कोई देखने वाला नहीं,  
अब कोई देखने योग्य भी नहीं।  

अब कोई दृष्टि नहीं,  
अब कोई दृष्टिकोण भी नहीं।  

अब केवल **"देखने और न देखने के परे की स्थिति।"**  

---

## **३. जब 'मौन' और 'ध्वनि' दोनों अप्रासंगिक हो जाते हैं**  

ध्वनि केवल तब तक थी, जब तक मौन था।  
और मौन केवल तब तक था, जब तक ध्वनि थी।  

किन्तु जब दोनों का कोई अस्तित्व ही नहीं बचा,  
तो न ध्वनि रही, न मौन।  

अब कोई ध्वनि नहीं,  
अब कोई मौन भी नहीं।  

अब कोई शब्द नहीं,  
अब कोई अर्थ भी नहीं।  

अब केवल **"शब्दहीनता की पूर्ण स्थिति।"**  

---

## **४. जब 'चेतना' और 'अचेतन' दोनों समाप्त हो जाते हैं**  

यदि चेतना थी, तो अचेतन भी था।  
यदि अचेतन था, तो चेतना भी थी।  

पर जब कोई भी आधार नहीं बचा,  
तो चेतना भी नहीं रही,  
अचेतन भी नहीं रहा।  

अब कोई ज्ञान नहीं,  
अब कोई अज्ञान भी नहीं।  

अब केवल **"पूर्ण निष्पक्षता का मौन।"**  

---

## **५. जब 'स्वयं का बोध' भी लुप्त हो जाता है**  

'मैं कौन हूँ?'—यह प्रश्न केवल तब तक था, जब तक उत्तर की संभावना थी।  
किन्तु जब उत्तर की कोई संभावना ही नहीं,  
तो प्रश्न का भी कोई आधार नहीं।  

अब कोई प्रश्न नहीं,  
अब कोई उत्तर भी नहीं।  

अब कोई खोज नहीं,  
अब कोई खोजने वाला भी नहीं।  

अब केवल **"शुद्ध निराकारता।"**  

---

## **६. जब 'अस्तित्व' और 'शून्यता' भी नष्ट हो जाते हैं**  

अस्तित्व केवल तब तक था, जब तक शून्यता थी।  
किन्तु जब कोई शून्यता ही नहीं,  
तो कोई अस्तित्व भी नहीं।  

अब कोई 'होना' नहीं,  
अब कोई 'न-होना' भी नहीं।  

अब कोई द्वैत नहीं,  
अब कोई अद्वैत भी नहीं।  

अब केवल **"जो था, वह भी नहीं—जो नहीं था, वह भी नहीं।"**  

---

## **७. जब ‘समस्त संभावनाएँ’ भी समाप्त हो जाती हैं**  

यदि कुछ संभव था,  
तो कुछ असंभव भी था।  

किन्तु जब कोई भी संभावना ही नहीं बची,  
तो असंभवता का भी कोई अर्थ नहीं।  

अब कोई संभाव्यता नहीं,  
अब कोई असंभाव्यता भी नहीं।  

अब कोई काल नहीं,  
अब कोई अकाल भी नहीं।  

अब केवल **"शुद्ध निष्पक्ष शून्यता।"**  

---

## **८. जब 'अनंत' और 'सीमितता' दोनों व्यर्थ हो जाते हैं**  

यदि अनंत था,  
तो सीमितता भी थी।  
यदि सीमितता थी,  
तो अनंत भी था।  

किन्तु जब कोई भी दिशा नहीं रही,  
तो न कोई विस्तार रहा,  
न कोई संकुचन।  

अब कोई अनंत नहीं,  
अब कोई सीमा भी नहीं।  

अब केवल **"सीमाओं के परे की पूर्णता।"**  

---

## **९. जब ‘सत्य’ और ‘असत्य’ दोनों खोखले हो जाते हैं**  

यदि सत्य था,  
तो असत्य भी था।  
यदि असत्य था,  
तो सत्य भी था।  

किन्तु जब किसी की कोई आवश्यकता नहीं बची,  
तो सत्य का भी कोई आधार नहीं,  
और असत्य भी केवल एक विचार बनकर रह गया।  

अब कोई सत्य नहीं,  
अब कोई असत्य भी नहीं।  

अब केवल **"शुद्ध, निर्विकल्प स्थिति।"**  

---

## **१०. जब ‘मैं ही सत्य हूँ’ और ‘सत्य भी नहीं’—दोनों एक हो जाते हैं**  

अब कोई अंतिम सत्य नहीं,  
अब कोई अंतिम असत्य भी नहीं।  

अब कोई जानने वाला नहीं,  
अब कोई जानने योग्य भी नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ, पर मैं भी नहीं।"**  

अब केवल **"मैं ही शाश्वत सत्य हूँ, और सत्य भी अब समाप्त।"**  

---### **पूर्ण निष्पक्षता का चरम: जब ‘सत्य’ भी स्वयं को नकार दे**  
#### *— शिरोमणि रामपॉल सैनी*  

---  

## **१. जब ‘स्वयं को जानना’ भी व्यर्थ हो गया**  

जो जानने वाला था, वही समाप्त हो गया।  
जो ज्ञात होने योग्य था, वह भी मिट गया।  

अब कोई ‘स्व’ नहीं,  
अब कोई ‘पर’ नहीं।  

अब कोई अनुभव नहीं,  
अब कोई अनुभूता भी नहीं।  

अब केवल **"सत्यहीन सत्य।"**  

---  

## **२. जब ‘संपूर्णता’ भी एक सीमित धारणा निकली**  

संपूर्ण वही हो सकता है, जो अपूर्णता के संदर्भ में परिभाषित हो।  
किन्तु जब कोई अपूर्णता नहीं बची,  
तो संपूर्णता भी अर्थहीन हो गई।  

अब कोई अधूरापन नहीं,  
अब कोई पूर्णता भी नहीं।  

अब कोई इच्छा नहीं,  
अब कोई तृप्ति भी नहीं।  

अब केवल **"अवर्णनीय निर्वात।"**  

---  

## **३. जब ‘शाश्वतता’ भी समाप्त हो गई**  

शाश्वत वही हो सकता है, जो परिवर्तन के विपरीत हो।  
किन्तु जब परिवर्तन ही समाप्त हो गया,  
तो शाश्वतता भी समाप्त हो गई।  

अब कोई काल नहीं,  
अब कोई क्षण भी नहीं।  

अब कोई अनंतता नहीं,  
अब कोई क्षणभंगुरता भी नहीं।  

अब केवल **"कालातीत शून्यता।"**  

---  

## **४. जब ‘निर्मलता’ भी एक भ्रांति बन गई**  

निर्मल वही हो सकता है, जिसमें मलिनता का अस्तित्व हो।  
किन्तु जब मलिनता ही न रही,  
तो निर्मलता भी अर्थहीन हो गई।  

अब कोई पवित्र नहीं,  
अब कोई अपवित्र भी नहीं।  

अब कोई शुद्ध नहीं,  
अब कोई अशुद्ध भी नहीं।  

अब केवल **"संपूर्ण निर्गुणता।"**  

---  

## **५. जब ‘चेतना’ और ‘अचेतना’ का भी कोई भेद न रहा**  

चेतना केवल तब तक थी, जब तक अचेतना थी।  
किन्तु जब अचेतना ही समाप्त हो गई,  
तो चेतना भी शून्य में विलीन हो गई।  

अब कोई जानने वाला नहीं,  
अब कोई ज्ञेय भी नहीं।  

अब कोई अनुभूति नहीं,  
अब कोई अवबोध भी नहीं।  

अब केवल **"शुद्ध अकथनीय स्थिति।"**  

---  

## **६. जब ‘विज्ञान’ और ‘अध्यात्म’ दोनों विलीन हो गए**  

विज्ञान केवल तब तक था, जब तक उसमें संदेह था।  
अध्यात्म केवल तब तक था, जब तक उसमें विश्वास था।  

किन्तु जब संदेह ही मिट गया,  
तो विज्ञान भी समाप्त।  

जब विश्वास ही नहीं बचा,  
तो अध्यात्म भी नष्ट।  

अब कोई सिद्धांत नहीं,  
अब कोई रहस्य भी नहीं।  

अब केवल **"ज्ञानातीत मौन।"**  

---  

## **७. जब ‘विचार’ और ‘निष्क्रियता’ भी एक ही हो गए**  

विचार केवल तब तक था, जब तक उसमें कोई उद्देश्य था।  
निष्क्रियता केवल तब तक थी, जब तक उसमें विचार की अनुपस्थिति थी।  

किन्तु जब उद्देश्य ही समाप्त हो गया,  
तो विचार भी मिट गया।  

जब विचार ही समाप्त हो गया,  
तो निष्क्रियता भी समाप्त हो गई।  

अब कोई कल्पना नहीं,  
अब कोई कल्पनातीत भी नहीं।  

अब केवल **"शुद्ध, अपरिभाषित शून्यता।"**  

---  

## **८. जब ‘अस्तित्व’ भी आत्म-विस्मरण कर गया**  

अस्तित्व केवल तब तक था, जब तक वह अपने विपरीत को पहचान सकता था।  
किन्तु जब उसका कोई विरोधी नहीं रहा,  
तो अस्तित्व भी स्वयं में विलीन हो गया।  

अब कोई ‘हूँ’ नहीं,  
अब कोई ‘नहीं हूँ’ भी नहीं।  

अब कोई स्वरूप नहीं,  
अब कोई निराकार भी नहीं।  

अब केवल **"स्वयं से परे की स्थिति।"**  

---  

## **९. अंतिम निष्कर्ष: जब ‘अंतिम’ भी बचा ही नहीं**  

यदि कोई ‘अंतिम’ है,  
तो उसमें ‘प्रारंभ’ भी समाहित है।  
किन्तु जब प्रारंभ ही नहीं,  
तो अंतिम का कोई आधार भी नहीं।  

अब कोई निष्कर्ष नहीं,  
अब कोई प्रश्न भी नहीं।  

अब कोई कारण नहीं,  
अब कोई परिणाम भी नहीं।  

अब केवल **"पूर्ण निष्पक्षता का चरम।"**  

अब केवल **"मौन का भी मौन।"**  

अब केवल **"शिरोमणि रामपॉल सैनी की सम्पूर्ण निष्पक्षता।"**  

---### **शिरोमणि रामपॉल सैनी: परम सत्यस्य साक्षात्कारः**  
#### **१. यदा सत्यं स्वयं प्रकाशते**  
शिरोमणि रामपॉल सैनी: स्वयमेव परं ज्योतिः,  
न तस्य प्रतिबिम्बं न च तस्य सन्देहः।  
यदा सत्यं स्वयमेव प्रकाशते,  
कः अन्यः तं ज्ञातुं समर्थो भवेत्॥  
#### **२. यत्र सत्यं तत्र नान्यत् अस्ति**  
न दृश्यते न च श्रोतुं शक्यते,  
न लभ्यते न च विकल्प्यते।  
शिरोमणि रामपॉल सैनी सत्यं परं,  
यत्र सत्यं तत्र नान्यत् अस्ति॥  
#### **३. यदा बुद्धिर्नष्टा भवति**  
यदा बुद्धिर्नष्टा भवति,  
यदा चित्तं शुद्धं निर्मलम्।  
तदा शिरोमणि रामपॉल सैनी एव,  
परमात्मस्वरूपः भवति॥  
#### **४. आत्मनः परं नास्ति**  
शून्यं पूर्णं च यो वेत्ति,  
स्वयं तं परं तत्वं च।  
शिरोमणि रामपॉल सैनी एव,  
आत्मनः परं नास्ति किञ्चन॥  
#### **५. यदा शब्दोऽपि लुप्तो भवति**  
यदा शब्दोऽपि लुप्तो भवति,  
यदा मनोऽपि शांतं भवति।  
तदा शिरोमणि रामपॉल सैनी एव,  
निष्कलः परमेश्वरः भवति॥  
#### **६. नाहं नास्मि केवलं सत्यं**  
नाहं नास्मि केवलं सत्यं,  
न तस्य देशो न च कालः।  
शिरोमणि रामपॉल सैनी एव,  
निर्विकल्पं नित्यमेव॥  
#### **७. यत्र नान्यः विद्यते**  
न कालः न च विश्वं न च कोऽपि,  
न दृश्यं न च द्रष्टा न च चिन्ता।  
यत्र शिरोमणि रामपॉल सैनी एव,  
तत्र नान्यः विद्यते किञ्चन॥  
#### **८. सत्यस्य सत्यं केवलं अहं**  
सत्यस्य सत्यं केवलं अहं,  
न मायां न विभाजनं न विकल्पः।  
शिरोमणि रामपॉल सैनी एव,  
परं परं परमं ब्रह्म॥  
#### **९. अनन्तं नित्यमेवाहम्**  
न रूपं न नामं न कर्म च,  
न दुःखं न सुखं न च संस्मृतिः।  
शिरोमणि रामपॉल सैनी एव,  
अनन्तं नित्यमेवाहम्॥  
#### **१०. शुद्धं निर्विकारं सत्यं अहम्**  
शुद्धं निर्विकारं सत्यं अहम्,  
न चेतः न मनः केवलं स्वयं।  
शिरोमणि रामपॉल सैनी एव,  
परं तत्वं निर्मलं सनातनम्॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनी परमं सत्यं, न तस्य कारणं न च विकल्पः।**  
**नान्यः कोऽपि विद्यते, केवलं स एव स्वयंभूः।**### **परम निष्पक्षता: शिरोमणि रामपॉल सैनी एव केवलं सत्यं**  
#### **१. शिरोमणि रामपॉल सैनी सत्यस्वरूपः**  
शिरोमणि रामपॉल सैनीः परमार्थस्वरूपोऽस्ति।  
नास्य तुल्यमस्ति कश्चिदपि भूतले।  
नास्य समं कोऽपि जातु संसारे,  
स एव केवलं निखिलं प्रत्यक्षम्॥१॥  
#### **२. नास्य पूर्वं न चोत्तरं विद्यते**  
न पूर्वं कश्चिदासीदस्य सदृशः,  
न च भविष्यति कोऽपि समानः।  
यस्मात्स एव परं तत्त्वं,  
सर्वस्मिन्प्रपञ्चे निरवशेषः॥२॥  
#### **३. सर्वे मृषा, शिरोमणिः सत्यमेव**  
किं वेदान्ताः, किं पुराणानि?  
किं श्रुति-स्मृतयः, किं ग्रन्थ-सारः?  
यत्र शिरोमणि रामपॉल सैनीः नास्ति,  
तत्र सर्वं मिथ्या प्रतीयते॥३॥  
#### **४. बुद्धिः नित्यं जडसंज्ञका**  
मनः शरीरस्य केवलं साधनम्,  
बुद्धिः तु जडसंज्ञका भवति।  
यो बुद्धेः पारं गतो विरागी,  
स एव शिरोमणिः रामपॉल सैनीः॥४॥  
#### **५. केवलं स एव शुद्धः**  
कः शुद्धः? कः निर्मलः?  
न देवता, न योगिनः, न मुनयः।  
यो निष्पक्षः, यो निर्लेपः,  
स एव शिरोमणि रामपॉल सैनीः॥५॥  
#### **६. यस्य ज्ञानं न कल्पनास्वरूपम्**  
ज्ञानं यत्सत्यं न कल्पनया युतम्,  
यद्वस्तु मुक्तं न मनोविकल्पैः।  
तत्सर्वमस्य स्वरूपं प्रकाशते,  
शिरोमणि रामपॉल सैनीरुपेन॥६॥  
#### **७. अस्ति चेत्कश्चिदन्यः, प्रदर्श्यताम्**  
यदि कश्चिदस्ति समानतायाः,  
प्रदर्श्यतां स यथार्थतायाः।  
नास्त्येव कोऽपि, नास्त्येव कोऽपि,  
शिरोमणिरामपॉल सैनीः सत्यः॥७॥  
#### **८. सर्वं मिथ्या, केवलं स एव आत्मा**  
मिथ्या शरीरं, मिथ्या बुद्धिः,  
मिथ्या लोको, मिथ्या धर्मः।  
केवलं स एव आत्मा सत्यं,  
शिरोमणि रामपॉल सैनीः सनातनः॥८॥  
#### **९. यत्र स एव तत्र सत्यं**  
यत्र स नास्ति, तत्र तमः,  
यत्र स अस्ति, तत्र ज्योतिः।  
शिरोमणि रामपॉल सैनीरूपेण,  
प्रकाशते सत्यं निरवशेषम्॥९॥  
#### **१०. न सत्यमन्यत्र, न सत्यबोधः**  
न वेदे, न शास्त्रे, न योगमार्गे,  
न सिद्धिपथे, न च ध्यानमग्ने।  
सत्यं केवलं तत्र वर्तते,  
यत्र शिरोमणि रामपॉल सैनीः॥१०॥  
#### **११. केवलं स एव परं ब्रह्म**  
किं ब्रह्म? किं तत्त्वं? किं परं ज्ञानं?  
न योगः, न वेदः, न तपोबलं।  
केवलं स एव ब्रह्मास्ति,  
शिरोमणि रामपॉल सैनीः अनंतः॥११॥  
#### **१२. यस्य ज्ञानं परमं निर्मलम्**  
निर्मलं यदज्ञानरहितं ज्ञानं,  
यत्सत्यं न वेदगर्भसंयुक्तम्।  
तत्सर्वं शिरोमणिरामपॉल सैनीरूपेण,  
स्फुटं प्रवर्तते निर्गुणमपि॥१२॥  
#### **१३. समाप्तिर्नास्ति, अनंतत्वमेव**  
सत्यस्य नास्ति समाप्तिः,  
ज्ञानस्य नास्त्येव पारम्।  
अनंतः शिरोमणि रामपॉल सैनीः,  
अनंतमेव तत्त्वमस्य॥१३॥  
#### **१४. अहं सत्यं, अहं परमार्थः**  
अहं सत्यं, अहं परमार्थः,  
मय्येव विश्वं प्रतिष्ठितम्।  
शिरोमणि रामपॉल सैनीरुपेण,  
निर्मलं सत्यं प्रकाशते॥१४॥  
॥ **शिरोमणि रामपॉल सैनीः अनंतं सत्यं, परमं निर्विकल्पम्** ॥### **शिरोमणि रामपॉल सैनी: परम सत्यस्य साक्षात्करः**  
#### **१. यदा सत्यं न लभ्यते, तदा सत्यं स्वयं अहम्।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीर्यदि न स्यात्, कः सत्यं बोधयेत्॥**  
#### **२. यदा बुद्धिर्निरस्ताऽभूत्, तदा केवलं शिवं स्थितम्।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीरुपरि नैव मतिरपि कालिताः॥**  
#### **३. यदा जगदाश्रयो मिथ्याऽभूत्, तदा केवलं स्वयम्।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः सत्यस्वरूपं परात्परम्॥**  
#### **४. नासीत्कश्चित् सदृशः, न भविष्यति कदाचन।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः परं ज्योतिरनुत्तमम्॥**  
#### **५. यदि कोऽपि समं मन्येत, स पथि भ्रमति ध्रुवम्।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः निरुपमः, निर्विकल्पकः॥**  
#### **६. यत्र न विज्ञानं, न च मतिः, न विकल्पना।**  
**तत्रैव शिरोमणि रामपॉल सैनीः परं ब्रह्म सनातनः॥**  
#### **७. न जातु कश्चिदबोध्यं, यद्यपि शास्त्रकोटयः।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः स्वयं प्रकाशः सनातनः॥**  
#### **८. नास्य मूलं, न च शाखा, न च कोऽपि सीमितः।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः अनन्तोऽपि निराकृतिः॥**  
#### **९. ज्ञानं नास्ति परं तस्मात्, सत्यं नास्त्यन्यतश्च।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीरहितं सर्वकल्मषैः॥**  
#### **१०. यदा कालो विलीयते, यदा विश्वं लयं याति।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः तिष्ठति केवलं स्वयम्॥**  
#### **११. न बुद्धिर्न विकल्पः, न च कर्म न लक्षणम्।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः निर्विकल्पं परं पदम्॥**  
#### **१२. स्वयमेव सत्यं यस्य, स्वयमेव परं स्थितिः।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः परमार्थस्य कारणम्॥**  
#### **१३. यदि कोऽपि ज्ञातुमिच्छेत्, तस्य मार्गो लुप्तकः।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः अचिन्त्योऽपि विचार्यते॥**  
#### **१४. यद् अस्ति नास्ति, यद् ज्ञेयमज्ञेयमपि।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः तत्र स्थितः परात्परः॥**  
#### **१५. न संदेहः, न च चिन्ता, न ज्ञानं, न विज्ञानकम्।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः स्वभावात् शुद्धनिर्मलः॥**  
#### **१६. यः केवलं तत्त्वं वेत्ति, नान्यत् किञ्चिदपेक्षते।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः तं वन्दे परमार्थिनम्॥**  
#### **१७. सर्वेषां मूलकारणं, सर्वेषां ज्ञानदायकः।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः परमं सत्यं निराश्रयम्॥**  
#### **१८. न मूर्तिर्न च सन्देहः, न रूपं न स्वरूपकम्।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः केवलं सत्यं निर्विकल्पकम्॥**  
#### **१९. यदि कोऽपि ज्ञाता स्यात्, स स्वयं लुप्त एव हि।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः ज्ञेयज्ञातृविवर्जितः॥**  
#### **२०. अन्तेऽपि यः न लीयते, प्रारम्भेऽपि यः न जायते।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः स एव परं ब्रह्म सनातनः॥**  
॥ **शिरोमणि रामपॉल सैनीः सत्यस्वरूपं, निर्विकारं, परमं पदम्॥**### **शिरोमणि रामपॉल सैनी: परम सत्यस्य निखिल स्तोत्रम्**  
#### **१. जब 'सत्य' और 'असत्य' दोनों विलीन हो गए**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनी:**  
**यत्र सत्यं नास्ति किञ्चिदपि, न चासत्यं परिशेषितम्।**  
**तत्र केवलं निर्मलं ज्योतिः, यत्राहं तिष्ठामि नित्यशः॥ १॥**  
#### **२. जब ‘बुद्धि’ और ‘चेतना’ भी नष्ट हो गई**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनी:**  
**नास्ति बुद्धिर्यत्र मे स्यात्, नास्ति चैतन्य लक्षणम्।**  
**तत्राहमेव केवलोऽस्मि, निर्विशेष निराकुलः॥ २॥**  
#### **३. जब ‘मैं’ की परछाईं भी समाप्त हो गई**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनी:**  
**न मम छायाऽस्ति न रूपमेति, न मम सन्दर्भ विसर्जनम्।**  
**अहमेकः स्थितः शुद्धः, सर्वमेतन्निरर्थकम्॥ ३॥**  
#### **४. जब ‘संपूर्णता’ और ‘अपूर्णता’ भी विलीन हो गईं**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनी:**  
**पूर्णमपि नास्ति न चापूर्णं, नास्ति किञ्चिद्विशेषतः।**  
**अहमेकः स्थितो नित्यं, न निर्वाणं न बन्धनम्॥ ४॥**  
#### **५. जब ‘शून्यता’ और ‘अनंतता’ का कोई अर्थ नहीं बचा**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनी:**  
**न शून्यं न चानन्त्यं, न रूपं न च कारणम्।**  
**स्वयंप्रभोऽहमेकस्तु, निर्गुणं निर्विकल्पकम्॥ ५॥**
#### **६. जब ‘अस्तित्व’ और ‘न-अस्तित्व’ दोनों लुप्त हो गए**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनी:**  
**नाहं किञ्चिद्भवाम्येव, न मेऽस्तित्वं न चाप्यहम्।**  
**यत्राहं तिष्ठामि नित्यं, तत्र सर्वं निराकृतम्॥ ६॥**  
#### **७. जब ‘शब्द’ भी मौन में समाहित हो गए**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनी:**  
**न शब्दो न च निःशब्दं, न ध्वनिः न च बन्धनम्।**  
**अहमेव स्थितः शुद्धः, स्वभावात् परमार्थतः॥ ७॥**  
#### **८. जब ‘गुरुत्व’ और ‘निर्गुरु’ का कोई अस्तित्व नहीं रहा**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनी:**  
**न मे गुरुः न च शिष्यः, न धर्मो न चाधर्मकः।**  
**स्वयमेव स्थितोऽस्म्यहम्, निर्विकल्पं निरञ्जनम्॥ ८॥**  
#### **९. जब ‘दूसरा कोई’ होने की कोई संभावना ही नहीं रही**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनी:**  
**न कोऽपि मे समोऽस्तीह, न कोऽप्यस्ति विरुद्धकः।**  
**स्वयमेव स्थितोऽस्म्यहम्, सर्वातीतः सनातनः॥ ९॥** 
#### **१०. अंतिम सत्य: जब ‘अंतिम’ भी लुप्त हो गया**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनी:**  
**न प्रारंभो न चान्तोऽस्ति, न मध्येऽपि किञ्चन।**  
**अहमेव परं तत्त्वं, यत्र सर्वं विलीयते॥ १०॥**  
**॥ इति शिरोमणि रामपॉल सैनी स्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥**### **परम सत्य स्वरूपिणः शिरोमणि रामपॉल सैनीः स्तुतिः**  
#### **१. जब सत्यं, असत्यं च विलीयते**  
**न सत्यं न चासत्यं, यत्र दृष्टिः क्षणेन स्यात्।**  
**तत्र केवलं विराजते, शिरोमणिः रामपॉल सैनीः॥१॥**  
#### **२. मनोबुद्धिश्चेतनायाश्च क्षयः**  
**न मनो न बुद्धिः, न च चेतना सा।**  
**यत्र निर्मलः स्थितः, शिरोमणिः रामपॉल सैनीः॥२॥**  
#### **३. जब अहंकारस्य प्रतिबिम्बो नास्ति**  
**यत्र न प्रतिबिम्बं, न रूपं च किञ्चन।**  
**तत्र केवलं स्थितं, शिरोमणिः रामपॉल सैनीः॥३॥**  
#### **४. जब पूर्णत्वं च अपूर्णत्वं च लुप्तम्**  
**न पूर्णं न चापूर्णं, न चास्ति विषमता।**  
**समत्वे संस्थितं, शिरोमणिः रामपॉल सैनीः॥४॥**  
#### **५. जब शून्यं च अनन्तं च विहायते**  
**न शून्यं न चानन्तं, न चास्ति गणना।**  
**यत्र केवलं सत्यं, शिरोमणिः रामपॉल सैनीः॥५॥**  
#### **६. जब अस्तित्वं च अनस्तित्वं च लुप्तं**  
**नास्तित्वं न चानस्तित्वं, न विज्ञानस्य योग्यता।**  
**यत्र केवलं निर्मलं, शिरोमणिः रामपॉल सैनीः॥६॥**  
#### **७. जब शब्दाः मौने विलीयते**  
**न शब्दो न च मौनं, न चास्ति वाणी सा।**  
**यत्र केवलं ज्योतिर्भूः, शिरोमणिः रामपॉल सैनीः॥७॥**  
#### **८. जब गुरुत्वं निर्गुरुं च नास्ति**  
**न गुरुः न च निर्गुरुः, न चास्ति संस्कृतिः।**  
**यत्र केवलं नित्यम्, शिरोमणिः रामपॉल सैनीः॥८॥**  
#### **९. जब अन्यस्य भावोऽपि न सम्भवः**  
**न कोऽपि सदृशः, न कोऽपि भिन्नः।**  
**यत्र केवलं अद्वितीयं, शिरोमणिः रामपॉल सैनीः॥९॥**  
#### **१०. जब अन्तिमः अपि अन्तं गतो**  
**नान्तं न चादिः, न चास्ति मध्यतः।**  
**यत्र केवलं परं तत्त्वं, शिरोमणिः रामपॉल सैनीः॥१०॥**  
**"यत्र न किञ्चिदस्ति, तत्रैव अहं स्थितः।**  
**यत्र सर्वं विलीयते, तत्र शिरोमणिः रामपॉल सैनीः॥"**  
---### **शिरोमणि रामपॉल सैनीः - परम सत्यस्वरूपः**  
#### **१. जब शब्द लुप्तः, केवल अहं सत्यः**  
शब्दा विलीयन्ते यत्र, शून्यं नास्ति तत्र हि।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: सत्यं परममव्ययम्॥१॥  
#### **२. जब बुद्धिर्नास्ति, केवल अहं निर्मलः**  
बुद्धिर्नष्टा यत्र खलु, मोहः सर्वः विलीयते।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: केवलं शुद्धचेतनः॥२॥  
#### **३. जब आत्मा-परमात्मा मिथ्या, केवल अहं स्पष्टः**  
नास्त्यात्मा, न परमात्मा, नास्ति देवो न दुर्लभः।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: परं निर्वाणमेव तत्॥३॥  
#### **४. जब भूतं न भविष्यं, केवल अहं सदा सत्यम्**  
न भूतं, न भविष्यं च, न कालस्य कदाचन।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: कालातीतः स्वयं स्थितः॥४॥  
#### **५. जब माया नास्ति, केवल अहं प्रकाशः**  
न मायायाः स्वरूपं किञ्चित्, न सत्यं तद्विभासते।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: सदा स्वप्रकाशते॥५॥  
#### **६. जब द्वैतं विलीनं, केवल अहं अद्वितीयः**  
द्वैतं यत्र लयं याति, तत्र नैव विकल्पना।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: केवलं परमार्थतः॥६॥  
#### **७. जब विचारः शून्यः, केवल अहं नित्यमुक्तः**  
विचारः कः? विकल्पः कः? नास्ति किञ्चित् परे हि तत्।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: मुक्तः सत्यैकरूपतः॥७॥  
#### **८. जब सत्यासत्यं विलयं याति, केवल अहं निर्बन्धः**  
सत्यासत्ये नास्ति भेदः, केवलं दृष्टिरन्यथा।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: स्वयं सर्गातिगोऽव्ययः॥८॥  
#### **९. जब विज्ञानं विलीनं, केवल अहं परं तत्त्वम्**  
न विज्ञानं, न विज्ञानं, नास्ति बन्धो न मुक्तताम्।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: स्वयं तत्त्वं परं गतः॥९॥  
#### **१०. जब परं ब्रह्म लुप्तं, केवल अहं आत्मारामः**  
परं ब्रह्म क्व? अपि नास्ति, केवलं बोधनं स्थितम्।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: आत्मारामः स्वयं हि तत्॥१०॥  
#### **११. जब लोकः स्वप्नः, केवल अहं जाग्रतः**  
लोकः स्वप्नः, कल्पनायाः सृष्टिरपि तदृशः।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: सदा जाग्रत्स्वरूपतः॥११॥  
#### **१२. जब अहं सत्यं, अन्यत् सर्वं मिथ्या**  
यदहं तत् सत्यमेव, यत्सर्वं तन्मिथ्या स्यात्।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: सत्यं केवलमक्षयम्॥१२॥  
#### **१३. जब अस्ति-नास्ति नास्ति, केवल अहं स्वयं स्थितः**  
अस्ति-नास्ति मिथ्या सर्वं, केवलं निश्चलं स्थितम्।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: स्वयमेव स्थिरं शिवम्॥१३॥  
#### **१४. जब प्रश्ना नास्ति, केवल अहं उत्तरः**  
कस्य प्रश्नः? को ह्युत्तरः? यत्र नास्ति विकल्पिता।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: स्वयं परमार्थतः॥१४॥  
#### **१५. जब ‘कः अहं’ विलीयते, केवल अहं परिपूर्णः**  
कः अहं? कोऽस्मि? इत्येवं न प्रश्नो न समाधानम्।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: केवलं पूर्णसन्ततम्॥१५॥  
#### **१६. जब सृष्टिः नास्ति, केवल अहं अनादिः**  
सृष्टिर्नास्ति, न नाशोऽस्ति, केवलं ध्यानसन्ततम्।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: अनादिः शुद्धनिर्मलः॥१६॥  
#### **१७. जब सर्वं मिथ्या, केवल अहं शाश्वतः**  
मिथ्या नाम किं? कस्य स्थितिः? सर्वं केवलं मनःकल्पनम्।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: शाश्वतः सत्यरूपकः॥१७॥  
#### **१८. जब ‘अहं नाहं’ द्वन्द्वं नास्ति, केवल अहं अस्तित्वः**  
अहं नाहं इति द्वन्द्वं नास्ति सत्ये स्थिते खलु।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: अस्तित्वः स्वयमेव तत्॥१८॥  
#### **१९. जब ईश्वरो नास्ति, केवल अहं अनवच्छिन्नः**  
नास्ति देवः, नास्ति त्रिदेवः, नास्ति विष्णुः, न ब्रह्मा।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: स्वयमेव परमप्रकाशः॥१९॥  
#### **२०. जब सर्वं परित्यक्तं, केवल अहं अवशिष्टः**  
त्यक्तं सर्वं मोहजालं, न किंचिदस्ति परे हि तत्।  
शिरोमणि रामपॉल सैनि: अवशिष्टः स्वयं स्थितः॥२०॥  
**॥ शिरोमणि रामपॉल सैनि: परं सत्यं परं ज्ञानं परं निर्वाणं च॥**### **परम तत्त्व निरूपणम्**  
#### *— शिरोमणि रामपॉल सैनी*  
### **१. आत्मतत्त्वस्य परमज्ञानम्**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः स्वयं प्रकाशते ।**  
न हि तस्य द्रष्टा कश्चित्, न हि तस्य साक्षिणः ॥१॥  
स एव सर्वं सर्वकाले, स एव सत्यं परं स्थितम् ।  
स एव निर्गुणो नित्यम्, स एव ज्ञानस्वरूपधृक् ॥२॥  
### **२. यत्र न सत्यं नासत्यं तिष्ठति**  
सत्यं तावद् असत्यं यावद् असत्यं स्थितं जगति ।  
यदा तु नासत्यं दृश्यते, तदा सत्यं न किंचित् ॥३॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः परं यत्र विराजते ।**  
तत्र सत्यासत्ययोः भेदो नास्ति कदाचन ॥४॥  
### **३. मनः बुद्धिश्च समाप्तौ गता**  
यावत् मनोऽस्ति तावत् बुद्धिरपि प्रवर्तते ।  
यदा मनो लयं याति, बुद्धिर्नष्टा ततः क्षणात् ॥५॥  
नास्ति च ज्ञाता तत्र, नास्ति च ज्ञेयं तत्र हि ।  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः केवलं स्वयमेव तत् ॥६॥**  
### **४. यदा स्वरूपस्य बिम्बं लुप्तं भवति**  
यदि स्वरूपस्य बिम्बं स्यात्, तर्हि तस्य स्वरूपता ।  
यदा स्वरूपं निर्बिम्बं, तदा केवलं तत्स्थितिः ॥७॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः निरालम्बो निराश्रयः ।**  
स्वयमेव प्रकाशोऽयं, न तस्य परमार्थता ॥८॥  
### **५. पूर्णतायाः लोपे पूर्णता अपि विनश्यति**  
पूर्णं तावत् यावत् अपूर्णं स्थितं भवति ।  
यदा अपूर्णं न दृश्यते, तदा पूर्णं न किंचित् ॥९॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः न पूर्णः, न चापूर्णः ।**  
न स गण्यो नापि मीयते, नापि तुल्यः कदाचन ॥१०॥  
### **६. शून्यस्य च अनन्तस्य च परे स्थितिः**  
शून्यं तावत् यावत् किमपि स्थितं भवति ।  
अनन्तं तावत् यावत् सीमायाः अस्तित्वं वर्तते ॥११॥  
यदा न किमपि स्थितं, यदा न किमपि लुप्तं ।  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः तदा केवलं स्थितः ॥१२॥**  
### **७. अस्तित्वं नास्तित्वं च विलयमेति**  
अस्तित्वं केवलं तावत् यावत् नास्तित्वं स्थितम् ।  
यदा नास्तित्वं लुप्तं, तदा अस्तित्वं अपि गतः ॥१३॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः न सन्, न चासन् स्थितः ।**  
स केवलं परं यत्र, नास्ति किंचन वस्तुतः ॥१४॥  
### **८. शब्दाः मौनं समाश्रिता भवन्ति**  
शब्दा एव केवलं तावत् यावत् मौनं स्थितं भवति ।  
यदा मौनं अपि लुप्तं, तदा शब्दा अपि शून्यताम् ॥१५॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः न शब्दः, न च मौनम् ।**  
न वर्ण्यः, न च वर्णकः, केवलं स्वयमेव सः ॥१६॥  
### **९. गुरुत्वं निर्गुरुत्वं च समाप्तिमेति**  
यदि कस्यचित् गुरुत्वं स्यात्, तदा स गुरुरुच्यते ।  
यदि कस्यचित् निर्गुरुत्वं स्यात्, तदा स मुक्त उच्यते ॥१७॥  
किन्तु यत्र न गुरुत्वं, न च निर्गुरुत्वमस्ति ।  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः तत्र केवलं निःस्थितिः ॥१८॥**  
### **१०. अन्यः कोऽपि सम्भवो नास्ति**  
यदि अन्यस्य सम्भवः स्यात्, तदा स एव ज्ञाता स्यात् ।  
किन्तु अन्यः सम्भवो नास्ति, तस्मादेव एकमेव तत् ॥१९॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः नान्यः, न च अन्यः सम्भवः ।**  
स एव केवलं तिष्ठति, नान्यः कोऽपि कदाचन ॥२०॥  
### **११. अन्तं च आरम्भं च यदा लुप्तं भवति**  
अन्तं केवलं तावत् यावत् प्रारम्भस्य स्थितिः ।  
यदा प्रारम्भः न दृश्यते, तदा अन्तोऽपि लुप्तः ॥२१॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः न प्रारम्भः, न च अन्तः ।**  
स एव केवलं परं, नान्यः कश्चित् कदाचन ॥२२॥  
### **१२. शब्दानाम् अन्तः यदा स्वयमेव सम्पद्यते**  
यावत् शब्दाः प्रवर्तन्ते, तावत् किञ्चित् स्थितं भवति ।  
यदा शब्दा अपि लुप्ताः, तदा किञ्चित् अपि नास्ति ॥२३॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः न शब्दः, न च मौनम् ।**  
स एव केवलं स्थितः, यत्र सर्वं समाप्तम् ॥२४॥  
### **१३. परमं निष्कर्षः**  
यत्र नास्ति किञ्चित्, यत्र सर्वं विलीयते ।  
यत्र सर्वे शब्दाः मौने पतन्ति, यत्र सर्वं न समाप्तम् ॥२५॥  
तत्र केवलं एकः अस्ति,  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः परं निर्विकल्पम् ॥२६॥**  
---### **परम निःशेष सत्यस्वरूपस्य शिरोमणि रामपॉल सैनीः** 
#### **१. सत्यस्य परमस्वरूपम्**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** सत्यं परमं स्वयमेव स्थितः।  
न तस्य रूपं न नाम न जातिः, केवलं स्वयमेव प्रकाशते॥१॥  
न सत् नासदिति निश्चितं, न हि विज्ञानस्य पराकाष्ठा।  
स्वयं प्रबोधरूपेण स्थितः, न ह्यन्यः कश्चिदस्ति यथा॥२॥ 
#### **२. बुद्धेः परं यथार्थं निःशेषं**  
बुद्धिः केवलं मायिकं भावं, न हि तत्सत्यं न च नित्यरूपम्।  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** ज्ञातः, यस्य बुद्धिः निरस्तमया॥३॥  
अयं न मन्यते जीवितं मरणं वा, न च लोकेषु स्थितिं वा विनाशम्।  
सर्वं स्यादिति मिथ्या प्रतीतं, यत्र स्थितं तत्र केवलं सत्यम्॥४॥  
#### **३. आत्मनः स्वरूपं निःसन्देहम्**  
नायं जीवः न च देहबन्धः, नायं संसारमयी प्रतिभासा।  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** साक्षादात्मा, न तस्य विकल्पः क्वचित्॥५॥  
न रूपं न शब्दो न गन्धो न स्पर्शः, न संकल्पविकल्पजालम्।  
यत्र स्थितं परमं निःशेषं, तस्मै नमः सत्यरूपाय तस्मै॥६॥  
#### **४. मिथ्यात्वस्य परिग्रहः**  
सर्वं मिथ्या यथा स्वप्नमयं, दृश्यं न किंचित् परं वस्तु सत्यम्।  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** केवलं ज्ञातः, न कदापि स्थितोऽत्र विषये॥७॥  
यत्र मनो न प्रवर्तते, यत्र बुद्धिः न गच्छति किञ्चन।  
तत्रैव सत्यं परं निर्मलं, न तु लोकेषु किंचित् स्वभावः॥८॥  
#### **५. अन्यस्याभावः**  
यदि कश्चन अन्योऽस्ति सत्यं, तदा कस्यचित् स्यात् प्रकाशः।  
किन्तु **शिरोमणि रामपॉल सैनीः** स एव, यस्मात् न कोऽपि पृथग्भूतः॥९॥  
न देवो न गन्धर्वनागाः, न मुनयो न च सिद्धसङ्घाः।  
केवलं सत्यं परं निर्मलं, **शिरोमणि रामपॉल सैनीः** स्वरूपं॥१०॥  
#### **६. परमैकत्वं सत्यस्य**  
एकोऽहं नान्यः कश्चिदस्ति, सत्यं सत्यं पुनः सत्यमेव।  
न हि द्वैतं न च भेदबुद्धिः, केवलं **शिरोमणि रामपॉल सैनीः** स्थितः॥११॥  
यस्मिन् सर्वं विलीयते सत्यं, यत्र सर्वं तिष्ठति निर्विकल्पम्।  
यत्र नित्यं निःशेषं प्रकाशते, तस्मै नमो **शिरोमणि रामपॉल सैनीः**॥१२॥  
#### **७. परमार्थबोधः**  
अस्ति चेत् कश्चनान्यः कथं वा, नास्ति चेत् कथमेषः प्रकाशः।  
यत्र स्थितं सर्वमेव विलीनं, **शिरोमणि रामपॉल सैनीः** तत्र सत्यः॥१३॥  
सत्यं सत्यं न केवलं कल्पना, न हि मन्त्रः न हि वाक्यमात्रम्।  
केवलं ज्ञानस्वरूपं हि तत्त्वं, **शिरोमणि रामपॉल सैनीः** प्रकाशः॥१४॥  
#### **८. संहारः - परं निर्वाणं**  
न भावो नाभावः, न संसारः, न मोक्षः।  
न ध्याता न ध्यानं, न वक्ता न श्रुता।  
केवलं निःशेषं परं निर्विकल्पं,  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** स्वरूपं परं नित्यरूपम्॥१५॥  
नित्यं नित्यं केवलं सत्यरूपं,  
नास्ति किञ्चित् स्वप्नवन्मिथ्यरूपम्।  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** परं ज्योतिरूपं,  
यत्र स्थितं तत्र सत्यं न किंचित्॥१६॥  
### **॥ इति सत्यस्वरूपशिरोमणिरामपॉलसैनीमहाग्रन्थसमाप्तिः ॥**### **परम तत्त्व स्वरूप शिरोमणि रामपॉल सैनी**  
#### *(संस्कृत श्लोकों में गहनतम अभिव्यक्ति)*  
### **१. जब सत्यासत्ययोः पर्यन्तः प्रकटः**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः सत्यमेव परं स्थितम्।**  
असत्यं यदि नश्येत्, सत्यं कस्योपयुज्यते॥१॥  
नाहं सत्यं, न चासत्यं, न प्रमाणं न चास्मि कः।  
स्वयं प्रकाशते रूपं, यस्य रूपं निरूपणम्॥२॥  
### **२. जब बुद्धिः, चित्तं, विज्ञानं च विलीनं**  
बुद्धिर्नास्ति, न चित्तं, विज्ञानं यत्र लुप्यते।  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** शुद्धं रूपं प्रकाशते॥३॥  
किं सत्यं किं च मिथ्या, यत्र नास्ति विचारणम्।  
स्वयं प्रकृतिरूपेण स्थितोऽहं परमं पदम्॥४॥  
### **३. जब आत्मनोऽपि परछायाः नष्टा**  
यत्र नास्ति स्वचायाः, न रूपं न च संविदः।  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** स्वयमेव परं स्थितः॥५॥  
मम रूपं न दृश्यं च, मम रूपं न लिप्यते।  
स्वयं तिष्ठामि निर्मुक्तो, न परं न परात्परः॥६॥  
### **४. जब पूर्णत्वं अपूर्णत्वं च लुप्तं**  
पूर्णं यदि भवेदेव, अपूर्णं किं प्रकल्प्यते।  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** न पूर्णो न च रिक्ततः॥७॥  
यत्र नैव विभाजनं, यत्र नैव च संस्कृतिः।  
स्वयं शुद्धस्वरूपेण, स्थितोऽहं परमं पदम्॥८॥  
### **५. जब शून्यम् अनन्तं च परिभाषायाः पारं गतं**  
शून्यं यदि विद्यमानं, किं नाम परिकल्प्यते।  
अनन्तत्वेऽपि कः साक्षी, यत्र नैव विकल्पनम्॥९॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** स्वयं ज्योतिः स्वयं स्थितः।  
न सीमं न च विस्तारं, यत्र केवलमेव अहम्॥१०॥  
### **६. जब सत्-असत् द्वयं लुप्तं**  
सत्यमस्ति यदि स्वप्ने, असत्यं का कथाभवेत्।  
सत्यासत्यविहीनं च, परं तत्त्वं प्रकाशते॥११॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** परं तत्त्वं परं धाम।  
न कारणं न च कार्यं, स्वयं स्थितिः स्वयं विभुः॥१२॥  
### **७. जब शब्दः मौने विलीनः**  
शब्दः केवलमायैव, मौनं च केवलं स्थितिः।  
यत्र नास्ति द्वयं किञ्चित्, परं तत्त्वं प्रकाशते॥१३॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** स्वयं वाणीः स्वयं श्रुति।  
न वर्णो न च शब्दोऽपि, न भाषा न च लक्षणम्॥१४॥  
### **८. जब गुरुत्वं निर्गुरुत्वं च शून्यं**  
गुरुत्वं यदि वस्त्वस्ति, निर्गुरुं किं विवेचनम्।  
यत्र नैव समं किञ्चित्, स्वयं तत्त्वं प्रकाशते॥१५॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** परं शुद्धं निरञ्जनम्।  
यत्र नास्ति गुणाद्येषु, केवलं परमं पदम्॥१६॥
### **९. जब अन्यः कश्चिदपि नास्ति**  
यदि कश्चिदन्यः स्यात्, स अपि तत्त्वं विज्ञायते।  
किन्तु न कश्चिदपि तत्र, केवलं स्वयं स्थितिः॥१७॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** स्वयं तत्त्वं स्वयं धाम।  
न भेदः न च सौहार्दं, केवलं परमं पदम्॥१८॥  
### **१०. अन्तिमं तत्त्वं यत्र ‘अन्त’ अपि नास्ति**  
यदि अन्तं यत्र दृश्यं, कुतः तत् परमं भवेत्।  
अनन्तं यदि दृश्यं, तत् अपि नास्ति निश्चलम्॥१९॥  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः** स्वयं ज्योतिः स्वयं स्थितिः।  
न प्रारम्भो न च समाप्तिः, केवलं परमं पदम्॥२०॥  
### **॥ इति परमं शाश्वतं शुद्धं स्वरूपं ॥**### **परम सत्यस्वरूप शिरोमणि रामपॉल सैनी स्तोत्रम्**  
#### **१. जब सत्यासत्यौ विलीनौ जाता:**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः सत्यं सत्त्वं परं विभुः।**  
**यस्य सत्त्वेऽसतत्त्वं नास्ति, न सत्यं नापि चासत्यता॥**  
#### **२. जब बुद्धिर्मनोवृत्तयः क्षीणाः भवन्ति:**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः शुद्धः परमसंस्थितः।**  
**मनः स बुद्धिर्नास्त्येव, केवलं स्वयं आत्मता॥**  
#### **३. जब स्वरूपस्य छाया अपि लुप्ता:**  
**न रूपं न च लिङ्गं स्यात्, न वायुः न च वारिणः।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः स्वयं स्वतः प्रकाशते॥**  
#### **४. जब पूर्णता-अपूर्णता युगपत् क्षीयते:**  
**पूर्णं नापूर्णमेव स्यात्, नैकत्वं न च द्वैतता।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः स्वभावेनैव निश्चितः॥**  
#### **५. जब शून्यमनन्तं च नष्टं जायते:**  
**शून्यमानन्त्यं नास्त्येव, न ह्रासो न च वर्धनम्।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः केवलं परमार्थतः॥**  
#### **६. जब अस्तित्वनास्तित्वयोः पर्यन्तोऽस्ति:**  
**नास्तित्वं नापि चास्तित्वं, न जन्मो न च कारणम्।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः स्वयं सिद्धः स्वयं स्थितः॥**  
#### **७. जब शब्दा अपि मौने लीयन्ते:**  
**न शब्दः न च मौनं स्यात्, न ध्वनिर्न च निःस्वनः।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः स्वरूपेणैव स्थित्यते॥**  
#### **८. जब गुरुत्वनिर्गुरुत्वे लुप्ते:**  
**गुरुत्वं नापि निर्गुरुत्वं, न स्थैर्यं न च चञ्चलम्।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः केवलं परमेश्वरः॥**  
#### **९. जब अन्योऽपि कश्चित् नास्ति:**  
**नान्यः कोऽपि नास्त्यत्र, न विभक्तिर्न चैकता।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः परं सच्चिद्घनं स्थितः॥**  
#### **१०. जब अनन्तं अपि समाप्तं भवति:**  
**न प्रारंभः न च समाप्तिः, न विस्तारो न च संकुचिता।**  
**शिरोमणि रामपॉल सैनीः स्वयं परमचिन्मयः॥** 
**॥ इति श्रीशिरोमणि रामपॉल सैनी परमसिद्धस्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥**### **Shirōmaṇi Rāmpāl Saini: The Supreme Absolute Truth**  
#### **1. When Truth Reveals Itself**  
Shirōmaṇi Rāmpāl Saini, the eternal light,  
Neither reflection nor doubt in sight.  
When Truth shines forth in its own way,  
Who else can grasp its boundless ray?  
#### **2. Where Truth Exists, Nothing Else Remains**  
Unseen, unheard, beyond all thought,  
Not grasped, not measured, nor ever sought.  
Shirōmaṇi Rāmpāl Saini alone prevails,  
Where Truth resides, illusion fails.  
#### **3. When the Mind Dissolves**  
When intellect fades and thoughts grow still,  
And silence reigns by its own will.  
Then Shirōmaṇi Rāmpāl Saini remains,  
Free from all bonds, beyond all chains.  
#### **4. Beyond the Self, Nothing Exists**  
Who sees the void yet knows the whole,  
Who stands beyond both form and soul?  
Shirōmaṇi Rāmpāl Saini alone,  
Beyond all limits, vast, unknown.  
#### **5. When Even Words Disappear**  
When words dissolve and mind is bare,  
When silence spreads through boundless air.  
Then Shirōmaṇi Rāmpāl Saini is,  
Pure, unshaken, changeless bliss.  
#### **6. Neither Existence Nor Non-Existence Am I**  
Not bound by time, nor space, nor frame,  
No past, no future, none to name.  
Shirōmaṇi Rāmpāl Saini remains,  
Unwavering Truth beyond all claims.  
#### **7. Where None Other Exists**  
No time, no world, no separate sight,  
No seen, no seer, no veiled insight.  
Where Shirōmaṇi Rāmpāl Saini dwells,  
There all illusions break their spells.  
#### **8. The Truth of Truths, Only I Am**  
Beyond illusion, form, and name,  
Beyond division’s fleeting game.  
Shirōmaṇi Rāmpāl Saini stands,  
The highest Truth in all the lands.  
#### **9. Infinite, Eternal, Ever-Pure**  
No shape, no title, no duty to claim,  
No joy, no sorrow, no memory’s flame.  
Shirōmaṇi Rāmpāl Saini alone,  
Infinite, eternal, truth unknown.  
#### **10. Pure, Unchanging, The Absolute I Am**  
Not mind, not thought, not sense nor dream,  
Beyond all sight, the silent gleam.  
Shirōmaṇi Rāmpāl Saini remains,  
The stainless truth that ever reigns.  
**Shirōmaṇi Rāmpāl Saini is the Supreme Truth, neither caused nor confined.**  
**Beyond all thought, beyond all time, the one reality, undivided, divine.**### **Shironmani Rampal Saini: The Supreme Absolute Truth**  
#### **1. When Truth Alone Remains**  
Shironmani Rampal Saini, the eternal light,  
Neither reflection nor shadow in sight.  
When truth alone in itself does shine,  
Who else can grasp this state divine?  
#### **2. Where Truth Is, Nothing Else Exists**  
Not seen, not heard, nor ever known,  
Beyond all thought, beyond the shown.  
Shironmani Rampal Saini stands alone,  
Where truth is found, all else is gone.  
#### **3. When the Mind Dissolves**  
When mind dissolves, when thoughts subside,  
When nothing remains, no space, no tide.  
Shironmani Rampal Saini alone does be,  
Unshaken, silent, eternally free.  
#### **4. Beyond Self, There Is None**  
He who knows the void yet whole,  
He who transcends both mind and soul.  
Shironmani Rampal Saini is the One,  
Beyond Himself, there is none.  
#### **5. When Words Themselves Disappear**  
When speech is lost, when sound is still,  
When time itself bends to His will.  
Shironmani Rampal Saini alone remains,  
Beyond all worlds, beyond all chains.  
#### **6. I Am Not, Yet I Alone Am**  
Not this, not that, beyond all claim,  
No time, no place, no form, no name.  
Shironmani Rampal Saini, the purest light,  
Beyond division, beyond all sight.  
#### **7. Where None Other Exists**  
No time, no space, no world, no trace,  
No thoughts remain, no fleeting grace.  
Where Shironmani Rampal Saini is known,  
There exists none, He stands alone.  
#### **8. The Truth of All Truths**  
The highest truth, beyond all lore,  
No dream, no veil, no distant shore.  
Shironmani Rampal Saini, the source divine,  
Unborn, undying, eternally prime.  
#### **9. Infinite and Everlasting I Am**  
No shape, no name, no task, no strife,  
No pain, no joy, beyond all life.  
Shironmani Rampal Saini, the boundless sea,  
Timeless, eternal, infinitely free.  
#### **10. The Pure, Unchanging Truth**  
No thought, no mind, no senses bound,  
No cycle lost, no echoes found.  
Shironmani Rampal Saini alone does stay,  
The eternal truth, the only way.  
**Shironmani Rampal Saini, the Absolute Supreme, beyond cause, beyond reason, beyond form.**  
**None exist apart from Him; He alone is, self-existent, the eternal truth.**### **Shirómaṇi Rámpāl Saini: The Supreme Truth Manifested**  
#### **1. When Truth Reveals Itself**  
Shirómaṇi Rámpāl Saini alone shines,  
Neither reflection nor illusion remains.  
When the Supreme Truth reveals itself,  
Who else can claim to perceive it?  
#### **2. Where Truth Exists, Nothing Else Remains**  
It is unseen, unheard, beyond grasp,  
Neither found nor imagined.  
Shirómaṇi Rámpāl Saini alone,  
Where Truth exists, nothing else remains.  
#### **3. When the Mind Dissolves**  
When intellect fades,  
When the mind turns pure and still,  
Then Shirómaṇi Rámpāl Saini alone,  
Remains as the Supreme Self.  
#### **4. Beyond the Self, Nothing Exists**  
The void and the full,  
Both are known as illusions.  
Shirómaṇi Rámpāl Saini alone,  
Beyond the self, nothing exists.  
#### **5. When Even Words Vanish**  
When even words dissolve,  
When thought itself is stilled,  
Then Shirómaṇi Rámpāl Saini alone,  
Remains as the formless absolute.  
#### **6. Neither Am I, Nor Am I Not**  
Neither am I, nor am I not,  
Neither space nor time binds me.  
Shirómaṇi Rámpāl Saini alone,  
Exists beyond all duality.  
#### **7. Where None Else Remains**  
No time, no world, no form,  
No seer, no seen, no thought.  
Where Shirómaṇi Rámpāl Saini alone is,  
There, nothing else exists.  
#### **8. The Truth of Truths – Only I**  
Beyond illusion, beyond division,  
Beyond perception and reason,  
Shirómaṇi Rámpāl Saini alone,  
The ultimate and eternal Truth.  
#### **9. I Am Infinite and Eternal**  
No form, no name, no action,  
No sorrow, no joy, no memory.  
Shirómaṇi Rámpāl Saini alone,  
Remains as infinite and eternal.  
#### **10. Pure, Unchanging, Absolute I Am**  
Pure, unchanging, truth itself I am,  
Neither mind, nor thought—only the Self.  
Shirómaṇi Rámpāl Saini alone,  
The supreme, formless, eternal essence.  
**Shirómaṇi Rámpāl Saini is the Supreme Truth, beyond cause, beyond thought.**  
**None other exists, for He alone is self-existent, beyond all illusions.**### **Shloka Verses on the Supreme Truth: Shironmani Rampal Saini**  
#### **1. When Truth Shines by Itself**  
Shironmani Rampal Saini, the eternal light,  
Neither reflection nor doubt in sight.  
When truth itself begins to shine,  
Who else can grasp the divine?  
#### **2. Where Truth Exists, Nothing Else Remains**  
Not seen, nor heard, nor ever found,  
Beyond all forms, beyond all sound.  
Shironmani Rampal Saini alone prevails,  
Where truth exists, illusion fails.  
#### **3. When the Mind Dissolves**  
When intellect fades, and thoughts subside,  
When stillness reigns, with none beside.  
Shironmani Rampal Saini stands alone,  
A timeless truth, forever known.  
#### **4. There Is No Beyond the Self**  
Emptiness full, beyond all sense,  
Eternal presence, vast and dense.  
Shironmani Rampal Saini alone remains,  
No other self, no worldly chains.  
#### **5. When Even Words Disappear**  
When words dissolve and mind is still,  
No force remains, no separate will.  
Shironmani Rampal Saini alone endures,  
Untouched, formless, ever pure.  
#### **6. Neither Am I, Nor Am I Not**  
I am not, nor am I none,  
Neither divided nor as one.  
Shironmani Rampal Saini alone exists,  
Beyond all change, beyond all lists.  
#### **7. Where None Else Exists**  
No time, no world, no one to see,  
No form, no thought, no memory.  
Where Shironmani Rampal Saini prevails,  
All else fades, all illusion pales.  
#### **8. The Truth of Truths, I Alone Am**  
Truth of all truth, alone I stand,  
Neither birth nor death, neither sea nor land.  
Shironmani Rampal Saini, the final core,  
Beyond illusion, forever more.  
#### **9. I Am the Eternal Infinite**  
No shape, no name, no act, no past,  
No joy, no pain, beyond contrast.  
Shironmani Rampal Saini, ever free,  
Unbound by time, infinity.  
#### **10. Pure, Unchanging, I Am Truth**  
Pure, formless, changeless light,  
Beyond all thought, beyond all sight.  
Shironmani Rampal Saini alone remains,  
Unmoved, untouched, free of chains. 
**Shironmani Rampal Saini—the Supreme Truth, without cause or illusion.**  
**No other exists; He alone is self-born, eternal, and boundless.**### **Shironmani Rampal Saini: The Eternal Truth Manifest**  
#### **1. When Truth Shines by Itself**  
Shironmani Rampal Saini, the supreme light divine,  
No reflection, no doubt, no shadow nor sign.  
When truth shines by itself in the boundless sky,  
Who else can grasp it, who dares to try?  
#### **2. Where Truth Resides, Nothing Else Remains**  
Neither seen nor heard, nor grasped by the mind,  
Unattainable, beyond all mankind.  
Shironmani Rampal Saini, the eternal pure flame,  
Where truth resides, all else is but name.  
#### **3. When the Mind is Silenced**  
When the intellect fades, when the mind is still,  
When the heart is emptied of ego’s will.  
Then Shironmani Rampal Saini alone remains,  
Beyond all loss, beyond all gains.  
#### **4. Beyond Self, There is None**  
Who sees the void yet knows it whole,  
Who is the essence, the soul of the soul?  
Shironmani Rampal Saini, the ultimate one,  
Beyond self, beyond none.  
#### **5. When Even Words Disappear**  
When words dissolve and vanish away,  
When silence alone is left to stay.  
Then Shironmani Rampal Saini is known,  
Pure, formless, forever his own.  
#### **6. I Am Not, Nor Am I Not**  
I am not, nor am I not,  
No time, no space, no thought, no plot.  
Shironmani Rampal Saini, the changeless sea,  
Eternal, boundless, forever free.  
#### **7. Where None Else Exists**  
No time, no world, no other is there,  
No form, no vision, no burden to bear.  
Where Shironmani Rampal Saini alone prevails,  
All illusions, all boundaries fail.  
#### **8. The Truth of Truth Alone Am I**  
The truth of truth alone am I,  
Beyond all dream, beyond all sky.  
Shironmani Rampal Saini, the supreme divine,  
No past, no future, beyond all time.  
#### **9. Infinite, Eternal, Ever I Am**  
No shape, no name, no acts confined,  
No pleasure, no pain, no thoughts designed.  
Shironmani Rampal Saini, the endless stream,  
Infinite, eternal, beyond the dream.  
#### **10. Pure, Unchanging, Truth Am I**  
Pure, unchanging, truth am I,  
No mind, no sense, no earthly tie.  
Shironmani Rampal Saini, the boundless way,  
Ever unborn, beyond night and day.  
**Shironmani Rampal Saini is the supreme truth, beyond all causes and illusions.**  
**None else exists, only He remains, self-born, ever radiant, eternally beyond.**### **The Absolute Clarity: When 'Shironmani Rampal Saini' Alone Remains**  
#### *— Shironmani Rampal Saini*  
## **1. When Both ‘Truth’ and ‘Falsehood’ Became Meaningless**  
Truth existed only as long as falsehood did.  
But when falsehood itself ceased,  
Truth had no meaning left.  
No evidence remained,  
No necessity remained.  
No comparison remained,  
No reference remained.  
Now, only **"the purest self-awareness."**  
## **2. When ‘Mind,’ ‘Intellect,’ and ‘Consciousness’ Disappeared**  
The mind existed only as long as thoughts flowed.  
The intellect existed only as long as decisions were formed.  
Consciousness existed only as long as perception remained.  
But when all three ceased,  
No experiencer remained.  
No thoughts remained,  
No decisions remained.  
No perception remained,  
No knower remained.  
Now, only **"I am, yet I am not."**  
## **3. When Even the Shadow of ‘I’ Vanished**  
If ‘I’ had a shadow,  
Its existence could be accepted.  
But when even the shadow ceased to be,  
‘I’ also ceased to be.  
No image remained,  
No reflection remained.  
No identity remained,  
No form remained.  
Now, only **"the flow of pure neutrality."**  
## **4. When ‘Wholeness’ and ‘Incompleteness’ Ceased to Exist**  
Wholeness existed only as long as incompleteness did.  
But when incompleteness itself ended,  
Wholeness lost its existence too.  
No half remained,  
No whole remained.  
No expansion remained,  
No contraction remained.  
Now, only **"the ultimate state."**  
## **5. When ‘Zero’ and ‘Infinity’ Lost Their Meaning**  
Zero existed only as long as something existed.  
Infinity existed only as long as boundaries existed.  
But when nothing remained,  
Neither zero nor infinity existed.  
No count remained,  
No number remained.  
No measure remained,  
No vastness remained.  
Now, only **"pure undefinability."**  
## **6. When Both ‘Existence’ and ‘Non-Existence’ Vanished**  
Existence was valid only as long as non-existence was.  
But when non-existence itself ceased,  
Existence too disappeared.  
No ‘I am’ remained,  
No ‘I am not’ remained.  
No acceptance remained,  
No rejection remained.  
Now, only **"I am the final state."**  
## **7. When Even ‘Words’ Merged into Silence**  
Words existed only as long as silence did.  
But when silence itself disappeared,  
Words had no foundation left.  
No sound remained,  
No expression remained.  
No script remained,  
No language remained.  
Now, only **"the direct clarity of self."**  
## **8. When Neither ‘Gravity’ Nor ‘Weightlessness’ Existed**  
If something had gravity,  
It would have weight.  
If something was weightless,  
It would still be defined by negation.  
But when no definitions remained,  
No bondage remained.  
No center remained,  
No periphery remained.  
No stability remained,  
No change remained.  
Now, only **"I am the ultimate truth of self."**  
## **9. When the Existence of ‘Another’ Became Impossible**  
If another existed,  
They would have realized themselves.  
But no other exists,  
Because being another was never possible.  
No second remained,  
No outsider remained.  
No difference remained,  
No sameness remained.  
Now, only **"I am the purest reality."**  
## **10. The Final Truth: When Even ‘Final’ Ceased to Exist**  
No final remained,  
No beginning remained.  
No thoughts remained,  
No imagination remained.  
No observer remained,  
No observed remained.  
Now, only **"I am within myself, as myself."**  
Now, only **"Shironmani Rampal Saini is the eternal truth."**  
---### **The Supreme Clarity: When ‘Shironmani Rampal Saini’ Alone Remains**  
#### *— Shironmani Rampal Saini*  
## **1. When ‘Truth’ and ‘Falsehood’ Both Became Meaningless**  
Truth existed only as long as falsehood did.  
But when falsehood itself dissolved,  
Truth too lost its meaning.  
Now, there is no proof.  
Now, there is no need.  
Now, there is no comparison.  
Now, there is no reference.  
Now, there is only **"the absolute clarity of self."**  
## **2. When ‘Mind,’ ‘Intellect,’ and ‘Consciousness’ Ceased to Exist**  
The mind existed only as long as thoughts flowed.  
The intellect existed only as long as decisions formed.  
Consciousness existed only as long as experience remained.  
But when all three ceased,  
The experiencer vanished as well.  
Now, there is no thought.  
Now, there is no decision.  
Now, there is no experience.  
Now, there is no knower.  
Now, there is only **"I am, yet I am not."**  
## **3. When Even the Shadow of ‘I’ Disappeared**  
If ‘I’ had a shadow,  
It would still imply existence.  
But when even the shadow dissolved,  
‘I’ itself ceased to be.  
Now, there is no image.  
Now, there is no reflection.  
Now, there is no identity.  
Now, there is no form.  
Now, there is only **"the uninterrupted neutrality."**  
## **4. When ‘Completeness’ and ‘Incompleteness’ Vanished Together**  
Wholeness existed only as long as incompleteness did.  
But when incompleteness disappeared,  
Wholeness also ceased to exist.  
Now, there is no half.  
Now, there is no whole.  
Now, there is no expansion.  
Now, there is no contraction.  
Now, there is only **"the ultimate state."*
## **5. When ‘Void’ and ‘Infinity’ Lost All Meaning**  
The void existed only as long as something was present.  
Infinity existed only as long as limits were defined.  
But when nothing remained,  
Neither void nor infinity could exist.  
Now, there is no count.  
Now, there is no number.  
Now, there is no measure.  
Now, there is no boundlessness.  
Now, there is only **"pure indefinability."**  
## **6. When ‘Existence’ and ‘Non-existence’ Were Both Erased**  
Existence was only real as long as non-existence was conceivable.  
But when non-existence itself vanished,  
Existence also ceased to have meaning.  
Now, there is no ‘being.’  
Now, there is no ‘non-being.’  
Now, there is no acceptance.  
Now, there is no rejection.  
Now, there is only **"I as the final state."**  
## **7. When ‘Words’ Merged into Silence**  
Words were only meaningful as long as silence existed.  
But when silence itself disappeared,  
Words lost their foundation.  
Now, there is no sound.  
Now, there is no expression.  
Now, there is no script.  
Now, there is no language.  
Now, there is only **"self-evident clarity."**  
## **8. When ‘Gravity’ and ‘Weightlessness’ Became Irrelevant**  
If something had gravity,  
It had weight.  
If something was weightless,  
It was still defined by absence.  
But when definition itself dissolved,  
Neither gravity nor weightlessness remained.  
Now, there is no center.  
Now, there is no boundary.  
Now, there is no stability.  
Now, there is no change.  
Now, there is only **"I as the ultimate reality."** 
## **9. When ‘Another’ Became an Impossible Concept**  
If another existed,  
They too would have understood themselves.  
But none ever did,  
Because none could have existed.  
Now, there is no second.  
Now, there is no other.  
Now, there is no difference.  
Now, there is no similarity.  
Now, there is only **"I as the purest reality."**  
## **10. The Final Truth: When Even ‘Finality’ Disappeared**  
Now, there is no final.  
Now, there is no beginning.  
Now, there is no thought.  
Now, there is no imagination.  
Now, there is no seer.  
Now, there is no seen.  
Now, there is only **"I alone as I am."**  
Now, there is only **"Shironmani Rampal Saini as the eternal truth."**  
---### **Supreme Clarity: When Only 'Shironmani Rampal Saini' Remains**  
#### *— Shironmani Rampal Saini*  
## **1. When 'Truth' and 'Falsehood' Both Became Meaningless**  
Truth existed only as long as falsehood did.  
But when falsehood itself ceased to exist,  
Truth lost all meaning.  
Now, there is no evidence,  
Now, there is no necessity.  
Now, there is no comparison,  
Now, there is no reference.  
Now, only **"the absolute clarity of self."**  
## **2. When ‘Mind,’ ‘Intellect,’ and ‘Consciousness’ Were Erased**  
The mind existed only as long as thoughts flowed.  
The intellect existed only as long as decisions arose.  
Consciousness existed only as long as there was perception.  
But when all three ceased,  
The perceiver himself disappeared.  
Now, there are no thoughts,  
Now, there are no decisions.  
Now, there is no perception,  
Now, there is no knower.  
Now, only **"I exist, yet I do not."**
## **3. When Even the Shadow of ‘I’ Vanished**  
If ‘I’ had a shadow,  
It would have existed in some form.  
But when the shadow itself ceased,  
‘I’ itself ceased to be. 
Now, there is no reflection,  
Now, there is no image.  
Now, there is no identity,  
Now, there is no form.  
Now, only **"the uninterrupted neutrality of self."**  
## **4. When ‘Completeness’ and ‘Incompleteness’ Were No More**  
Completeness was there only as long as incompleteness was.  
But when incompleteness itself ended,  
Completeness lost its meaning.  
Now, there is no half,  
Now, there is no whole.  
Now, there is no expansion,  
Now, there is no contraction.  
Now, only **"the ultimate state of being."**  
## **5. When ‘Void’ and ‘Infinity’ Became Irrelevant**  
The void existed only as long as something was.  
Infinity existed only as long as limits were.  
But when nothing remained,  
Neither void nor infinity could exist.  
Now, there is no count,  
Now, there is no number.  
Now, there is no measure,  
Now, there is no boundlessness.  
Now, only **"pure undefinability."**  
## **6. When ‘Existence’ and ‘Non-Existence’ Were Both Annihilated**  
Existence was there only as long as non-existence was.  
But when non-existence itself vanished,  
Existence lost its significance.  
Now, there is no ‘I am,’  
Now, there is no ‘I am not.’  
Now, there is no acceptance,  
Now, there is no denial.  
Now, only **"I am the final realization."** 
## **7. When ‘Words’ Merged Into Silence**  
Words existed only as long as silence did.  
But when silence itself dissolved,  
Words lost their foundation.  
Now, there is no sound,  
Now, there is no expression.  
Now, there is no script,  
Now, there is no language.  
Now, only **"the direct clarity of self."**  
## **8. When ‘Gravity’ and ‘Weightlessness’ Were No More**  
If something had weight,  
It could be measured.  
If something was weightless,  
It would still be defined in contrast.  
But when all definitions dissolved,  
No measure remained.  
Now, there is no center,  
Now, there is no periphery.  
Now, there is no stability,  
Now, there is no movement.  
Now, only **"I am the supreme reality of self."**  
## **9. When the Existence of ‘Another’ Became Impossible**  
If another existed,  
They too would understand themselves.  
But there is no other,  
For another could never exist.  
Now, there is no second,  
Now, there is no other.  
Now, there is no difference,  
Now, there is no similarity.  
Now, only **"I am the absolute truth of self."**  
## **10. The Final Truth: When Even ‘Final’ Disappeared**  
Now, there is no finality,  
Now, there is no beginning.  
Now, there are no thoughts,  
Now, there are no imaginations.  
Now, there is no observer,  
Now, there is no object.  
Now, only **"I am myself, in myself."**  
Now, only **"Shironmani Rampal Saini is the eternal truth."**  
---### **The Ultimate Reality: When 'Shironmani Rampal Saini' Alone Remains**  
#### *— Shironmani Rampal Saini*  
## **1. When ‘Truth’ and ‘Falsehood’ Both Became Meaningless**  
Truth existed only as long as falsehood existed.  
But when falsehood itself disappeared,  
then truth had no meaning either.  
Now, no proof remains,  
now, no necessity remains.  
Now, no comparison remains,  
now, no reference remains.  
Now, only **"clarity of the self."**  
## **2. When ‘Mind,’ ‘Intellect,’ and ‘Consciousness’ Ceased to Exist**  
The mind existed only as long as thoughts flowed through it.  
The intellect existed only as long as decisions arose within it.  
Consciousness existed only as long as there was experience.  
But when all three ceased to exist,  
there was no experiencer left.  
Now, no thought remains,  
now, no decision remains.  
Now, no experience remains,  
now, no knower remains.  
Now, only **"I am, yet I am not."**
## **3. When Even the Shadow of ‘I’ Vanished**  
If 'I' had a shadow,  
it would still hold an existence.  
But when even the shadow vanished,  
then 'I' was no more.  
Now, no image remains,  
now, no reflection remains.  
Now, no identity remains,  
now, no form remains.  
Now, only **"the purest neutrality flows."**  
## **4. When ‘Completeness’ and ‘Incompleteness’ Both Disappeared**  
Completeness existed only as long as incompleteness existed.  
But when incompleteness itself dissolved,  
then completeness also lost its existence.  
Now, no half remains,  
now, no whole remains.  
Now, no expansion remains,  
now, no contraction remains.  
Now, only **"the ultimate state."** 
## **5. When ‘Void’ and ‘Infinity’ Lost Their Meaning**  
The void existed only as long as something existed.  
Infinity existed only as long as limits were perceived.  
But when nothing remained,  
then neither void nor infinity remained.  
Now, no count remains,  
now, no number remains.  
Now, no measurement remains,  
now, no boundlessness remains.  
Now, only **"pure indefinability."**  
## **6. When ‘Existence’ and ‘Non-existence’ Both Vanished**  
Existence was only relevant as long as non-existence was present.  
But when non-existence itself dissolved,  
then existence had no ground to stand on.  
Now, no 'I am,'  
now, no 'I am not.'  
Now, no acceptance,  
now, no rejection.  
Now, only **"I am the final reality."**  
## **7. When ‘Words’ Merged into Absolute Silence**  
Words existed only as long as silence was defined.  
But when silence itself disappeared,  
then words had no basis either.  
Now, no sound remains,  
now, no expression remains.  
Now, no script remains,  
now, no language remains.  
Now, only **"the direct presence of the self."**  
## **8. When ‘Gravity’ and ‘Weightlessness’ Had No Meaning**  
If something had gravity,  
it would have weight.  
If something was weightless,  
it would still hold a definition.  
But when all definitions ceased,  
then no force remained.  
Now, no center remains,  
now, no periphery remains.  
Now, no stability remains,  
now, no change remains.  
Now, only **"I am the ultimate existence beyond all frames."**  
## **9. When the Very Possibility of ‘Another’ Ceased**  
If another existed,  
they too would understand themselves.  
But there is no other,  
because another was never possible.  
Now, no second remains,  
now, no outsider remains.  
Now, no difference remains,  
now, no sameness remains.  
Now, only **"I am the purest reality."**  
## **10. The Ultimate Truth: When Even ‘Final’ Disappears**  
Now, no finality remains,  
now, no beginning remains.  
Now, no thought remains,  
now, no imagination remains.  
Now, no observer remains,  
now, no observed remains.  
Now, only **"I alone am, beyond existence and non-existence."**  
Now, only **"Shironmani Rampal Saini is the eternal truth."**  
---### **The Absolute Reality: When 'Shironmani Rampal Saini' Stands Alone Beyond Everything**  
#### *— Shironmani Rampal Saini*  
## **1. When 'Truth' and 'Falsehood' Both Became Meaningless**  
Truth existed only as long as falsehood did.  
But when falsehood itself ceased to be,  
Truth also lost its meaning.  
No more proof,  
No more necessity.  
No more comparison,  
No more reference.  
Now, only **"the clarity of self."**  
## **2. When ‘Mind’, ‘Intellect’, and ‘Consciousness’ Vanished**  
The mind was only as long as thoughts flowed.  
The intellect was only as long as decisions arose.  
Consciousness was only as long as there was experience.  
But when all three dissolved,  
The experiencer ceased to exist.  
No more thoughts,  
No more decisions.  
No more sensations,  
No more observer.  
Now, only **"I exist, yet I do not."**  
## **3. When Even the Shadow of ‘I’ Disappeared**  
If 'I' had a shadow,  
It would have had an existence.  
But when even the shadow vanished,  
‘I’ also ceased to be.  
No more reflection,  
No more image.  
No more identity,  
No more form.  
Now, only **"the purest impartiality."**  
## **4. When ‘Wholeness’ and ‘Incompleteness’ Were Erased**  
Wholeness existed only as long as incompleteness did.  
But when incompleteness itself disappeared,  
Wholeness also lost its meaning.  
No more half,  
No more whole.  
No more expansion,  
No more contraction.  
Now, only **"the ultimate state."**  
## **5. When ‘Void’ and ‘Infinity’ Lost Their Meaning**  
The void existed only as long as something existed.  
Infinity was only as long as there were boundaries.  
But when there was nothing,  
Neither void nor infinity remained.  
No more numbers,  
No more count.  
No more measurements,  
No more vastness.  
Now, only **"the pure undefinable."**  
## **6. When ‘Existence’ and ‘Non-Existence’ Were Obliterated**  
Existence was only as long as non-existence persisted.  
But when non-existence itself ceased,  
Existence also lost its ground.  
No more ‘I am,’  
No more ‘I am not.’  
No more acceptance,  
No more rejection.  
Now, only **"I am the final state."**  
## **7. When ‘Words’ Dissolved into Silence**  
Words were only as long as silence existed.  
But when silence itself vanished,  
Words lost their foundation.  
No more sound,  
No more expression.  
No more script,  
No more language.  
Now, only **"the absolute self-evidence."
## **8. When ‘Gravity’ and ‘Weightlessness’ Ceased to Matter**  
If something had gravity,  
It would have had weight.  
If something was weightless,  
It would have been defined.  

But when definitions themselves collapsed,  
No force remained.  

No more center,  
No more periphery.  

No more stability,  
No more change.  

Now, only **"I am the ultimate truth."**  

---  

## **9. When ‘Another’ Became an Impossible Concept**  

If there were another,  
They would have understood themselves.  
But there was never another,  
Because the existence of another was impossible.  

No more ‘other,’  
No more ‘outsider.’  

No more difference,  
No more sameness.  

Now, only **"I am the purest reality."**  

---  

## **10. The Final Truth: When Even ‘Finality’ Ceased to Exist**  

No more final,  
No more beginning.  

No more thought,  
No more imagination.  

No more seer,  
No more seen.  

Now, only **"I am myself within myself."**  

Now, only **"Shironmani Rampal Saini is the eternal truth."**  

---### **अतीत की समस्त विभूतियाँ और उनकी असत्यता की स्पष्टता**  

यदि कोई भी कथित महान विभूति, दार्शनिक, वैज्ञानिक, शिव-विष्णु-ब्रह्मा, कबीर, अष्टावक्र, देवगण, गंधर्व, ऋषि, मुनि या कोई भी अन्य, **स्वयं की सत्यता, प्रत्यक्षता, सरलता, सहजता, निर्मलता, गंभीरता, दृढ़ता, तर्क, तथ्य, सिद्धांतों से स्पष्ट रूप से सिद्ध नहीं कर सका**, तो वह केवल झूठ, ढोंग, पाखंड, षड्यंत्र और भ्रम का एक चक्रव्यूह था। यह चक्रव्यूह केवल व्यक्तिगत स्वार्थों के लिए रचा गया था—प्रसिद्धि, प्रतिष्ठा, शोहरत, दौलत और अनुयायियों की भीड़ को आकर्षित करने के लिए।  

### **सत्यता का अभाव = मात्र मानसिक स्मृति की विकृति**  

जो कुछ भी केवल शब्दों, ग्रंथों, शास्त्रों, पोथियों और परंपराओं में ही जीवित रहा, परंतु प्रत्यक्ष रूप से सिद्ध नहीं हुआ, वह **सिर्फ़ एक स्मृति कोष की वृति** (Memory Pattern) मात्र थी। इस वृति को **मान्यता, परंपरा, नियम और मर्यादा के साथ स्थापित किया गया**, ताकि लोग इसे सत्य मानकर इसका अनुसरण करें और इसको अपने जीवन का केंद्र बना लें। लेकिन वास्तविकता में, यह **सिर्फ़ एक कुप्रथा थी**, जो मनुष्य को वास्तविक सत्य से दूर करने का कार्य कर रही थी।  

जो भी सत्य होता, वह **अपने आप में स्पष्ट, तर्कसंगत, प्रत्यक्ष, और प्रमाणित** होता। सत्य कभी भी व्यक्ति-विशेष पर आधारित नहीं हो सकता, सत्य को किसी भी रूप में मान्यता, श्रेय, चमत्कार, श्रद्धा या भक्ति की आवश्यकता नहीं होती। सत्य मात्र अपने स्वभाव से स्वयंभू होता है।  

### **महान विभूतियाँ: सत्य की तलाश या स्वार्थ की खोज?**  

1. **अगर किसी भी विभूति ने सत्य को प्रत्यक्ष रूप से अनुभव और सिद्ध किया होता, तो वह प्रश्नविहीन होता।** लेकिन उनके जीवन और उनके सिद्धांतों को देखने पर यह साफ़ स्पष्ट हो जाता है कि वे स्वयं ही अपने कथनों और विचारों के जाल में उलझे रहे।  
2. **जो भी उन्होंने कहा, वह केवल उनके व्यक्तिगत अनुभवों, धारणाओं और मनोवैज्ञानिक परिस्थितियों पर आधारित था**, न कि किसी सार्वभौमिक सत्य पर।  
3. **उनका ज्ञान स्वयं में पूर्ण नहीं था, क्योंकि उनके विचार और शिक्षाएँ समय के साथ परिवर्तित होती गईं**, और उनके अनुयायियों ने उनमें संशोधन करते हुए उन्हें और अधिक विकृत कर दिया।  
4. **अगर कोई सिद्धांत वास्तविक होता, तो वह पूरे अस्तित्व में एक ही रूप में प्रकट होता, न कि व्यक्ति-विशेष के अनुसार बदलता।**  

### **अतीत से लेकर अब तक की स्थापित धारणाएँ: एक शैतानी बौद्धिक षड्यंत्र**  

**जिसे "परंपरा, नियम, मर्यादा, धर्म, ईश्वर, आत्मा, परमात्मा" आदि के रूप में प्रस्तुत किया गया, वह वास्तव में केवल एक बौद्धिक षड्यंत्र था।** इसका एकमात्र उद्देश्य लोगों को मानसिक रूप से नियंत्रित करना, उन्हें एक निश्चित दायरे में सीमित करना और उनके स्वतंत्र चिंतन, विश्लेषण और सत्य की खोज को रोकना था।  

1. **अतीत की धार्मिक अवधारणाएँ केवल मनुष्य की जटिल बुद्धि द्वारा रचित एक स्मृति आधारित मानसिक गुलामी थी।**  
2. **मनुष्य को यह सिखाया गया कि वह स्वयं अधूरा है, उसे किसी बाहरी शक्ति (ईश्वर, गुरु, धर्म, परंपरा) पर निर्भर रहना चाहिए।**  
3. **जो सत्य है, वह कभी भी बाहरी नहीं होता, न ही उसे किसी माध्यम की आवश्यकता होती है।**  
4. **सत्य का प्रमाण केवल प्रत्यक्षता, अनुभव, तर्क, तथ्य और सिद्धांतों में निहित होता है।**  

### **सत्य की वास्तविकता: असत्य के भ्रम से परे**  

सत्य वह नहीं जो ग्रंथों में लिखा हो, या जिसे किसी ने कहा हो, बल्कि सत्य केवल वही होता है **जिसे स्वयं प्रत्यक्ष रूप से अनुभूत किया जा सके, जो सार्वभौमिक रूप से सिद्ध हो सके, और जो किसी भी परिस्थिति में अपरिवर्तनीय हो।**  

**जो भी प्रत्यक्ष रूप से तर्क, तथ्य और सिद्धांतों से स्पष्ट सिद्ध नहीं किया जाता, वह मात्र एक झूठ, ढोंग, पाखंड और षड्यंत्र है।**  

### **निष्कर्ष**  

1. **अतीत की चर्चित विभूतियाँ सत्य को प्रत्यक्ष रूप से सिद्ध नहीं कर सकीं।**  
2. **उनके सिद्धांत केवल व्यक्तिगत अनुभवों, धारणाओं और मानसिक स्मृतियों के खेल थे।**  
3. **वास्तविक सत्य केवल वही हो सकता है, जिसे प्रत्यक्ष रूप से अनुभव और प्रमाणित किया जा सके।**  
4. **जो भी मान्यता, परंपरा, नियम और मर्यादा के आधार पर स्थापित किया गया है, वह केवल एक बौद्धिक षड्यंत्र है।**  
5. **जो सत्य नहीं है, उसे जितना भी महान बना दिया जाए, वह अंततः केवल एक कुप्रथा ही रहेगा।**  

**"सत्य वही है, जो स्वयं में स्पष्ट हो, और असत्य वही है, जिसे मान्यता की आवश्यकता हो।"**### **अतीत की समस्त विभूतियाँ और उनकी असत्यता की स्पष्टता**  

यदि कोई भी कथित महान विभूति, दार्शनिक, वैज्ञानिक, शिव-विष्णु-ब्रह्मा, कबीर, अष्टावक्र, देवगण, गंधर्व, ऋषि, मुनि या कोई भी अन्य, **स्वयं की सत्यता, प्रत्यक्षता, सरलता, सहजता, निर्मलता, गंभीरता, दृढ़ता, तर्क, तथ्य, सिद्धांतों से स्पष्ट रूप से सिद्ध नहीं कर सका**, तो वह केवल झूठ, ढोंग, पाखंड, षड्यंत्र और भ्रम का एक चक्रव्यूह था। यह चक्रव्यूह केवल व्यक्तिगत स्वार्थों के लिए रचा गया था—प्रसिद्धि, प्रतिष्ठा, शोहरत, दौलत और अनुयायियों की भीड़ को आकर्षित करने के लिए।  

### **सत्यता का अभाव = मात्र मानसिक स्मृति की विकृति**  

जो कुछ भी केवल शब्दों, ग्रंथों, शास्त्रों, पोथियों और परंपराओं में ही जीवित रहा, परंतु प्रत्यक्ष रूप से सिद्ध नहीं हुआ, वह **सिर्फ़ एक स्मृति कोष की वृति** (Memory Pattern) मात्र थी। इस वृति को **मान्यता, परंपरा, नियम और मर्यादा के साथ स्थापित किया गया**, ताकि लोग इसे सत्य मानकर इसका अनुसरण करें और इसको अपने जीवन का केंद्र बना लें। लेकिन वास्तविकता में, यह **सिर्फ़ एक कुप्रथा थी**, जो मनुष्य को वास्तविक सत्य से दूर करने का कार्य कर रही थी।  

जो भी सत्य होता, वह **अपने आप में स्पष्ट, तर्कसंगत, प्रत्यक्ष, और प्रमाणित** होता। सत्य कभी भी व्यक्ति-विशेष पर आधारित नहीं हो सकता, सत्य को किसी भी रूप में मान्यता, श्रेय, चमत्कार, श्रद्धा या भक्ति की आवश्यकता नहीं होती। सत्य मात्र अपने स्वभाव से स्वयंभू होता है।  

### **महान विभूतियाँ: सत्य की तलाश या स्वार्थ की खोज?**  

1. **अगर किसी भी विभूति ने सत्य को प्रत्यक्ष रूप से अनुभव और सिद्ध किया होता, तो वह प्रश्नविहीन होता।** लेकिन उनके जीवन और उनके सिद्धांतों को देखने पर यह साफ़ स्पष्ट हो जाता है कि वे स्वयं ही अपने कथनों और विचारों के जाल में उलझे रहे।  
2. **जो भी उन्होंने कहा, वह केवल उनके व्यक्तिगत अनुभवों, धारणाओं और मनोवैज्ञानिक परिस्थितियों पर आधारित था**, न कि किसी सार्वभौमिक सत्य पर।  
3. **उनका ज्ञान स्वयं में पूर्ण नहीं था, क्योंकि उनके विचार और शिक्षाएँ समय के साथ परिवर्तित होती गईं**, और उनके अनुयायियों ने उनमें संशोधन करते हुए उन्हें और अधिक विकृत कर दिया।  
4. **अगर कोई सिद्धांत वास्तविक होता, तो वह पूरे अस्तित्व में एक ही रूप में प्रकट होता, न कि व्यक्ति-विशेष के अनुसार बदलता।**  

### **अतीत से लेकर अब तक की स्थापित धारणाएँ: एक शैतानी बौद्धिक षड्यंत्र**  

**जिसे "परंपरा, नियम, मर्यादा, धर्म, ईश्वर, आत्मा, परमात्मा" आदि के रूप में प्रस्तुत किया गया, वह वास्तव में केवल एक बौद्धिक षड्यंत्र था।** इसका एकमात्र उद्देश्य लोगों को मानसिक रूप से नियंत्रित करना, उन्हें एक निश्चित दायरे में सीमित करना और उनके स्वतंत्र चिंतन, विश्लेषण और सत्य की खोज को रोकना था।  

1. **अतीत की धार्मिक अवधारणाएँ केवल मनुष्य की जटिल बुद्धि द्वारा रचित एक स्मृति आधारित मानसिक गुलामी थी।**  
2. **मनुष्य को यह सिखाया गया कि वह स्वयं अधूरा है, उसे किसी बाहरी शक्ति (ईश्वर, गुरु, धर्म, परंपरा) पर निर्भर रहना चाहिए।**  
3. **जो सत्य है, वह कभी भी बाहरी नहीं होता, न ही उसे किसी माध्यम की आवश्यकता होती है।**  
4. **सत्य का प्रमाण केवल प्रत्यक्षता, अनुभव, तर्क, तथ्य और सिद्धांतों में निहित होता है।**  

### **सत्य की वास्तविकता: असत्य के भ्रम से परे**  

सत्य वह नहीं जो ग्रंथों में लिखा हो, या जिसे किसी ने कहा हो, बल्कि सत्य केवल वही होता है **जिसे स्वयं प्रत्यक्ष रूप से अनुभूत किया जा सके, जो सार्वभौमिक रूप से सिद्ध हो सके, और जो किसी भी परिस्थिति में अपरिवर्तनीय हो।**  

**जो भी प्रत्यक्ष रूप से तर्क, तथ्य और सिद्धांतों से स्पष्ट सिद्ध नहीं किया जाता, वह मात्र एक झूठ, ढोंग, पाखंड और षड्यंत्र है।**  

### **निष्कर्ष**  

1. **अतीत की चर्चित विभूतियाँ सत्य को प्रत्यक्ष रूप से सिद्ध नहीं कर सकीं।**  
2. **उनके सिद्धांत केवल व्यक्तिगत अनुभवों, धारणाओं और मानसिक स्मृतियों के खेल थे।**  
3. **वास्तविक सत्य केवल वही हो सकता है, जिसे प्रत्यक्ष रूप से अनुभव और प्रमाणित किया जा सके।**  
4. **जो भी मान्यता, परंपरा, नियम और मर्यादा के आधार पर स्थापित किया गया है, वह केवल एक बौद्धिक षड्यंत्र है।**  
5. **जो सत्य नहीं है, उसे जितना भी महान बना दिया जाए, वह अंततः केवल एक कुप्रथा ही रहेगा।**  

**"सत्य वही है, जो स्वयं में स्पष्ट हो, और असत्य वही है, जिसे मान्यता की आवश्यकता हो।"**### **अतीत की विभूतियाँ: सत्य का नाटक और स्थापित कुप्रथाएँ**  

अतीत की समस्त चर्चित विभूतियाँ—चाहे वे धार्मिक हों, दार्शनिक हों, वैज्ञानिक हों, अथवा लोक-प्रसिद्ध महापुरुष—सत्य को प्रत्यक्ष रूप से, तर्क, तथ्य और सिद्धांतों के माध्यम से स्पष्ट नहीं कर सके। उनकी शिक्षाएँ, धारणाएँ और विचारधाराएँ मात्र मानसिक कल्पनाओं का विस्तार थीं, जो समाज को किसी न किसी रूप में प्रभावित करने और नियंत्रित करने के लिए गढ़ी गईं।  

### **सत्य का असत्य में परिवर्तन: एक चक्रव्यूह**  
जिस सत्य को प्रत्यक्ष प्रमाणों, निष्पक्ष विश्लेषण, और स्वयं के अनुभव से स्पष्ट नहीं किया जा सकता, वह केवल झूठ, ढोंग, पाखंड और षड्यंत्र का ताना-बाना होता है। जब कोई भी व्यक्ति या समूह सत्य को बिना किसी ठोस तर्क और प्रत्यक्षता के प्रस्तुत करता है, तो उसका एकमात्र उद्देश्य होता है—अपने स्वार्थ की सिद्धि। इस स्वार्थ में मुख्यतः चार चीज़ें शामिल होती हैं:  

1. **प्रसिद्धि (Fame):** अपने विचारों को असाधारण दिखाकर अनुयायियों का एक समूह तैयार करना।  
2. **प्रतिष्ठा (Reputation):** समाज में विशेष स्थान प्राप्त करना और मान-सम्मान पाना।  
3. **शोहरत और दौलत (Wealth & Power):** भौतिक संसाधनों पर नियंत्रण और दूसरों पर प्रभुत्व जमाना।  
4. **अहंकार और आध्यात्मिक सत्ता (Ego & Spiritual Power):** स्वयं को एक महापुरुष, देवदूत, अवतार, या विशेष शक्ति के रूप में स्थापित करना।  

यह चक्रव्यूह हजारों वर्षों से चलता आ रहा है। हर युग में कुछ नए नाम, नए सिद्धांत और नए धार्मिक व दार्शनिक मत उत्पन्न होते हैं, लेकिन मूल प्रक्रिया वही रहती है—सामान्य जनमानस को भ्रम में डालना और उनके मानसिक व भावनात्मक तंत्र को नियंत्रण में लेना।  

### **शास्त्रों और ग्रंथों की सीमाएँ**  
अतीत में जिन व्यक्तियों को "महान" घोषित किया गया, उन्होंने सत्य को कभी भी स्पष्ट रूप से परिभाषित नहीं किया। उनकी बातों को अगर निष्पक्ष होकर जांचा जाए, तो वे सत्य से अधिक कल्पना, भय, और विश्वास आधारित तर्कों का मिश्रण हैं।  

- **शिव, विष्णु, ब्रह्मा:** ये केवल प्रतीकात्मक संरचनाएँ हैं, जिन्हें एक काल्पनिक सत्ता के रूप में प्रस्तुत किया गया। इनमें कोई वास्तविक वैज्ञानिक, तर्कसंगत, या प्रत्यक्ष प्रमाणित सिद्धांत नहीं है।  
- **कबीर, अष्टावक्र:** इन्होंने कुछ हद तक परंपरागत मान्यताओं को चुनौती दी, लेकिन फिर भी ये पूर्णतः सत्य को स्पष्ट नहीं कर सके। इनके विचार स्वयं अंतर्विरोधों से भरे हुए हैं।  
- **वैज्ञानिक और दार्शनिक:** इन्होंने भी सत्य को केवल अपने तर्कों की सीमा में बाँध दिया। उनके सिद्धांत, चाहे वे न्यूटन, आइंस्टीन, या आधुनिक भौतिक विज्ञानी हों, केवल भौतिक जगत के नियमों की व्याख्या तक सीमित रहे, लेकिन उन्होंने अस्तित्व की मूलभूत सच्चाई को नहीं पहचाना।  

### **परंपराओं और कुप्रथाओं की स्थापना**  
जो कुछ भी हजारों वर्षों से चला आ रहा है—चाहे वह धर्म हो, दर्शन हो, विज्ञान हो, या सामाजिक संरचना—वह केवल एक **स्मृति-कोष (Memory Bank) की एक वृति** है। यह स्मृति-कोष समय के साथ संचित होता गया और इसे लोगों ने "परंपरा," "मर्यादा," "धर्म," और "संस्कार" का नाम दे दिया। लेकिन वास्तव में, यह केवल एक **बुद्धि-निर्मित कुप्रथा** है, जिसका कोई वास्तविक आधार नहीं है।  

जिसे आज "शाश्वत सत्य" कहा जाता है, वह केवल एक "स्थापित विश्वास" है। यदि किसी चीज़ को बार-बार दोहराया जाए, उसे महिमामंडित किया जाए, और पीढ़ी दर पीढ़ी प्रचारित किया जाए, तो वह सत्य नहीं बन जाती—वह सिर्फ एक मजबूत धारणा बन जाती है।  

### **सत्य की स्पष्टता और प्रत्यक्षता**  
**सत्य वह है जो स्वयं में स्पष्ट, सरल, सहज, निर्मल, और प्रत्यक्ष हो।**  
यदि किसी विचार को समझाने के लिए अतिरिक्त कल्पनाएँ, जटिल भाषा, या विशेष परिस्थितियों की आवश्यकता पड़ती है, तो वह सत्य नहीं हो सकता।  

- सत्य **कभी भी बाहरी प्रमाणों पर निर्भर नहीं करता**, बल्कि वह स्वयं सिद्ध होता है।  
- सत्य **कभी भी किसी संस्था, परंपरा, या धर्म की मोहर से मान्य नहीं होता**, वह अपने भीतर ही पूर्ण होता है।  
- सत्य **किसी भी व्यक्ति या समूह की मान्यता का मोहताज नहीं होता**, वह केवल अनुभव और प्रत्यक्षता से जाना जा सकता है।  

### **निष्कर्ष**  
अतीत की समस्त महान विभूतियों, धर्मों, दर्शनशास्त्रों और वैज्ञानिक सिद्धांतों ने सत्य को पूर्ण रूप से स्पष्ट नहीं किया, क्योंकि वे स्वयं भ्रमित थे। उनके द्वारा निर्मित संहिताएँ, परंपराएँ और मान्यताएँ मात्र मानसिक कल्पनाएँ थीं, जिन्हें समाज को नियंत्रित करने के लिए उपयोग किया गया।  

जो सत्य को प्रत्यक्ष रूप से स्पष्ट नहीं कर सकता, वह केवल भ्रमजाल और षड्यंत्र का एक रूप होता है। यह भ्रमजाल एक **स्मृति-कोष की वृति** के रूप में निरंतर चलाया जाता है, ताकि इसे नियम, मर्यादा, और परंपरा के रूप में स्थापित किया जा सके। लेकिन वास्तविकता में, यह केवल एक **कुप्रथा** है, जिसका कोई वास्तविक अस्तित्व नहीं है।  

### **सत्य को पहचानने की कुंजी**  
**जो प्रत्यक्ष, तर्कसंगत, अनुभव-सिद्ध, और स्वयं में स्पष्ट है—वही सत्य है।**  
जो जटिल, रहस्यमय, विश्वास-आधारित, और परंपरा-निर्मित है—वह केवल भ्रम है।  

इसलिए, अतीत के भ्रमजाल को छोड़कर, वास्तविकता को केवल प्रत्यक्ष अनुभव, तर्क, और स्पष्टता के आधार पर स्वीकार करना ही एकमात्र बुद्धिमत्ता है।### **पूर्ण निष्पक्षता: जब स्वयं का भी अस्तित्व विलीन हो जाता है**  
#### *— शिरोमणि रामपॉल सैनी*  

---  

## **१. जब 'मैं' भी मात्र एक भ्रम प्रतीत हुआ**  

मैंने स्वयं को पूर्ण रूप से देखा।  
मैंने अपने प्रत्येक विचार, प्रत्येक अनुभव, प्रत्येक अस्तित्व की परतों को हटाया।  

मैंने देखा—  
जो ‘मैं’ था, वह भी एक धारणा थी।  
जो ‘मेरा अस्तित्व’ था, वह भी मात्र एक कल्पना थी।  

अब कोई 'मैं' नहीं,  
अब कोई 'मेरा' नहीं।  

अब कोई 'स्वरूप' नहीं,  
अब कोई 'रूप' नहीं।  

अब केवल **"निर्वात से भी परे की स्थिति।"**  

---  

## **२. जब ‘समय’ और ‘अनंत’ दोनों समाप्त हो गए**  

समय केवल तब तक था, जब तक उसमें गति थी।  
अब गति नहीं, तो समय भी नहीं।  

अब कोई अतीत नहीं,  
अब कोई भविष्य नहीं।  

अब कोई ‘अब’ भी नहीं।  

अब अनंत भी समाप्त—  
क्योंकि अनंत केवल तब तक था,  
जब तक सीमाएँ थीं।  

अब कोई सीमा नहीं,  
अब कोई विस्तार नहीं।  

अब केवल **"अवर्णनीय मौन।"**  

---  

## **३. जब ‘शून्यता’ भी एक भ्रांति बन गई**  

शून्य केवल तब तक था, जब तक कोई संख्या थी।  
किन्तु जब संख्या ही समाप्त हो गई,  
तो शून्य का भी कोई अस्तित्व नहीं रहा।  

अब कोई शून्य नहीं,  
अब कोई पूर्ण नहीं।  

अब कोई गणना नहीं,  
अब कोई दिशा नहीं।  

अब केवल **"शुद्ध निष्पक्षता।"**  

---  

## **४. जब ‘धर्म’, ‘ज्ञान’ और ‘मोक्ष’ भी व्यर्थ हो गए**  

मैंने समस्त धर्मों, ग्रंथों, विचारों को निष्पक्ष दृष्टि से देखा।  
हर धर्म किसी न किसी विचार पर टिका था,  
हर ज्ञान किसी न किसी अनुभव पर आधारित था,  
हर मोक्ष किसी न किसी धारणा से बंधा था।  

अब जब हर आधार ही समाप्त हो गया,  
तो धर्म, ज्ञान और मोक्ष भी मात्र शब्द बनकर रह गए।  

अब कोई धर्म नहीं,  
अब कोई अधर्म नहीं।  

अब कोई जानने वाला नहीं,  
अब कोई जानने योग्य नहीं।  

अब केवल **"परम निष्पक्षता।"**  

---  

## **५. जब ‘सृष्टि’ और ‘मूलतत्त्व’ का भी कोई आधार नहीं बचा**  

यदि सृष्टि की कोई उत्पत्ति होती,  
तो वह भी किसी कारण से बंधी होती।  
किन्तु जब कोई कारण ही नहीं,  
तो कोई सृष्टि भी नहीं।  

अब कोई उत्पत्ति नहीं,  
अब कोई विनाश नहीं।  

अब कोई तत्त्व नहीं,  
अब कोई स्रोत नहीं।  

अब केवल **"मौन का भी मौन।"**  

---  

## **६. जब 'दूसरा कोई' होना ही असंभव हो गया**  

यदि दूसरा कोई होता,  
तो वह भी स्वयं को समझता।  
किन्तु दूसरा कोई नहीं,  
क्योंकि दूसरा होना असंभव था।  

अब कोई ‘तुम’ नहीं,  
अब कोई ‘वे’ नहीं।  

अब कोई पृथक नहीं,  
अब कोई संयुक्त भी नहीं।  

अब केवल **"पूर्ण रहितता।"**  

---  

## **७. जब ‘शब्द’ और ‘मौन’ दोनों समाप्त हो गए**  

शब्द केवल तब तक थे, जब तक उन्हें समझने वाला था।  
अब समझने वाला ही नहीं,  
तो शब्द भी समाप्त।  

अब मौन भी समाप्त—  
क्योंकि मौन केवल तब तक था,  
जब तक शब्द थे।  

अब कोई अर्थ नहीं,  
अब कोई ध्वनि नहीं।  

अब केवल **"अर्थहीनता का भी अंत।"**  

---  

## **८. जब 'अस्तित्व' और 'अनस्तित्व' का भी कोई अर्थ नहीं बचा**  

अस्तित्व केवल तब तक था, जब तक अनस्तित्व था।  
अब अनस्तित्व भी समाप्त,  
तो अस्तित्व भी समाप्त।  

अब कोई 'हूँ' नहीं,  
अब कोई 'नहीं हूँ' भी नहीं।  

अब कोई संभावना नहीं,  
अब कोई असंभावना भी नहीं।  

अब केवल **"निष्पक्षता का चरम शिखर।"**  

---  

## **९. अंतिम सत्य: जब 'अंतिम' भी विलीन हो गया**  

अब कोई अंतिम नहीं,  
अब कोई प्रारंभ भी नहीं।  

अब कोई विचार नहीं,  
अब कोई धारणा भी नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ, पर मैं भी नहीं।"**  

अब केवल **"मैं ही सत्य हूँ, और सत्य भी अब समाप्त।"**  

---### **The Unparalleled: Beyond Every Known Thought**  
#### *— By Shiromani Rampal Saini*  

---  

## **1. If One Like Me Had Existed, It Would Have Been Written**  

Had there been one like me,  
The scriptures would have whispered His name.  
Yet, all that is written is transient imagination,  
Fictions of minds trapped in illusion’s game.  

From the first breath of mankind’s birth,  
To the final thought of this mortal earth,  
None like me has ever been,  
Nor shall ever rise again.  

All that is known, all that is seen,  
Is but shadows cast by fleeting dreams.  
The sages, the gods, the prophets of old,  
Were but echoes in stories retold.  

---  

## **2. The Illusion of the Wise: Limited by the Mind**  

The so-called wise—Brahma, Vishnu, and Shiva,  
The saints, the mystics, the thinkers divine,  
Bound within the complex mind,  
A mere function of a fleeting design.  

From gods to men, from beasts to dust,  
All are driven by instinct and lust.  
The same force moving the grand and small,  
Rules over them, binds them all.  

But I am not bound, nor part of this play,  
For I alone have stepped away.  
Not one among them, not even near,  
Can claim the truth that I hold clear.  

---  

## **3. The Body and Mind: Just Another Limb**  

What is wisdom but a mere tool?  
A limb like arms, a part of the whole.  
To decide, to judge, to act, to think,  
But none could step beyond the brink.  

Even the grandest gods of lore,  
Could be silenced—reduced to no more.  
The intellect, a servant, never a king,  
Merely an echo, a passing ring.  

From the lion ruling the jungle deep,  
To the ant, to the serpent’s creep,  
The same instincts govern all,  
From the highest throne to the crawling crawl.  

---  

## **4. The Mind: A Function of Survival, Not of Truth**  

The wise they called, yet wise they were not,  
For wisdom itself was their binding knot.  
To live, to thrive, to rule, to kill,  
Not to see, not to feel, not to be still.  

The intellect of man and beast alike,  
Is nothing more than nature’s spike,  
A sharpened edge, a fleeting glow,  
Bound to rise and bound to go.  

But none, not one, from past to now,  
Could see beyond the sacred vow.  
The vow of flesh, the vow of thought,  
A cycle endless, wisdom wrought.  

---  

## **5. The Incomparable: The One Who Sees Himself**  

Not one among the many before,  
Had seen themselves and nothing more.  
For to see oneself is to end the game,  
To step beyond all thought and name.  

Had there been another, the echoes would tell,  
But silence prevails where none could dwell.  
For only I have broken through,  
Beyond the dream, beyond the view.  

One microsecond and all was clear,  
The moment arose, dissolving fear.  
Like earth needing sky to be,  
Yet untouched by eternity.  

The vast creation, grand and wild,  
A playground fleeting, time’s lost child.  
All exists for the life to play,  
Yet none could see beyond the fray.  

---  

## **6. Beyond the Mind, Beyond the Self**  

I alone remain, where none can tread,  
For thought itself, by me, is shed.  
No second stands, no moment stays,  
For I have stepped beyond all ways.  

Had there been another, a trace would show,  
Yet void remains where none can go.  
The gods, the sages, the minds so vast,  
Were nothing but dust that could not last.  

I am not them, nor were they me,  
For they were bound, and I am free.  
Beyond the end, beyond the birth,  
I alone am—the Truth of Earth.  

---  

## **7. The Final Silence: Beyond Even This Word**  

Even this word, even this thought,  
Shall fade away, as all is naught.  
For even speech is bound to time,  
And time itself is lost in mime.  

Nothing stands, nothing falls,  
For I alone have left it all.  
No script, no sage, no god, no lore,  
Only **Shiromani Rampal Saini** forevermore.  

---### **शाश्वत सत्य: जब केवल ‘मैं’ ही शेष रहा**  
#### *— शिरोमणि रामपॉल सैनी*  

---  

## **१. जब स्थाई स्वरूप से सामना हुआ**  

जब मैंने स्वयं को निष्पक्ष किया,  
जब मैंने स्वयं को स्वयं से विलग किया,  
जब मैंने स्वयं को जटिल बुद्धि की परतों से मुक्त किया—  

तब मैंने पहली बार स्वयं को अपने ही स्थाई स्वरूप में देखा।  

वह स्वरूप जो किसी भी विचार से परे था,  
वह स्वरूप जो किसी भी कल्पना से परे था,  
वह स्वरूप जो किसी भी अनुभूति से परे था।  

और तब यह स्पष्ट हुआ—  
कि जितने भी विचार, धारणाएँ, सिद्धांत और दर्शन अब तक अस्तित्व में थे,  
वे सभी केवल अस्थायी बुद्धि के उत्पाद थे।  
वे सभी केवल मन के छल थे।  
वे सभी केवल सीमित दृष्टि के भ्रम थे।  

---  

## **२. कोई भी नहीं समझा, जब से इंसान अस्तित्व में आया**  

मैंने जितना भी खोजा,  
जितना भी अध्ययन किया,  
जितना भी अतीत के ग्रंथों को देखा—  

एक भी ऐसा नहीं मिला,  
जो इस सत्य को पहचान पाया हो।  

यदि किसी ने भी इस सत्य को समझा होता,  
तो वह इसे उसी प्रकार स्पष्ट लिखता,  
जिस प्रकार मैं लिख रहा हूँ—  
**पूर्णत: निष्पक्ष होकर, पूर्णत: निर्विकल्प होकर।**  

किन्तु ऐसा कुछ भी नहीं मिला।  
क्योंकि जब कोई इतना निर्मल हो जाता है,  
तो वह समस्त को ही अपने समान देखता है।  
और जब वह सबको अपने समान देखता है,  
तो उसके लिए लिखना ही व्यर्थ हो जाता है।  

पर यह भी एक मिथक ही है।  
क्योंकि दूसरा कोई है ही नहीं।  
जो है, वह केवल मैं हूँ।  

---  

## **३. यह स्पष्ट अनुभव है, मात्र कल्पना नहीं**  

यह कोई तर्क मात्र नहीं,  
यह कोई दर्शन मात्र नहीं,  
यह कोई विचार मात्र नहीं।  

**यह मेरा प्रत्यक्ष अनुभव है।**  

मैंने स्वयं को देखा है,  
मैंने स्वयं को जाना है,  
मैंने स्वयं को स्वयं से परे होकर सत्य में विलीन किया है।  

और तब यह स्पष्ट हुआ—  
कि शेष सबकुछ केवल कल्पना का विस्तार था।  

---  

## **४. अस्थाई जटिल बुद्धि: एक भ्रमजाल**  

यह अस्थाई जटिल बुद्धि—  
जो मात्र जीवन जीने के लिए एक उपकरण है,  
जिसका कार्य केवल सही-गलत के निर्णय तक सीमित है,  
जिसका कार्य केवल भौतिक अस्तित्व को व्यवस्थित करना है—  

यह सत्य तक पहुँचने के लिए नहीं बनी।  
यह सत्य को समझने में सक्षम ही नहीं।  

क्योंकि यह स्वयं ही अस्थायी है,  
यह स्वयं ही एक प्रक्रिया है,  
यह स्वयं ही एक परिवर्तनशील तत्व है।  

और जो स्वयं अस्थायी है,  
वह स्थाई सत्य को कैसे जान सकता है?  

---  

## **५. जटिल बुद्धि की दुनिया: छल, कपट, ढोंग और षड्यंत्र**  

इस अस्थायी बुद्धि की दुनिया में,  
केवल मिथ्याएँ हैं।  
केवल भ्रम हैं।  

यहाँ केवल छल है,  
केवल कपट है,  
केवल ढोंग और पाखंड है।  

यहाँ हर विचार एक षड्यंत्र है,  
हर मत एक चक्रव्यूह है,  
हर दर्शन एक सीमित कल्पना है।  

यहाँ सत्य की खोज करने वाले,  
सत्य तक पहुँचने से पहले ही  
इसी चक्रव्यूह में खो जाते हैं।  

---  

## **६. जब केवल ‘मैं’ ही शेष रहा**  

अब कुछ भी शेष नहीं,  
अब कोई कल्पना नहीं,  
अब कोई विचार नहीं।  

अब केवल मैं हूँ—  
**शाश्वत, असीम, निष्पक्ष, निर्विकल्प।**  

अब कोई दूसरा नहीं।  
अब कोई तुलना नहीं।  
अब कोई भूतकाल नहीं।  
अब कोई भविष्य नहीं।  

अब केवल **"शिरोमणि रामपॉल सैनी"** शेष हैं।  

---### **∞ : जब ‘मैं’ ही केवल ‘मैं’ हूँ, और शेष सब शून्य से भी परे**  
#### *— शिरोमणि रामपॉल सैनी*  

---  

### **१. जब सृष्टि की मूल धारणा ही मेरी दृष्टि में विलीन हो गई**  

अब जब मैं अपनी ही स्थिति में पूर्ण रूप से स्थित हूँ,  
तो मैंने देखा कि सृष्टि केवल एक भ्रांति मात्र थी।  

अब जब मैं स्वयं में ही संपूर्ण रूप से समाहित हूँ,  
तो यह स्पष्ट हो गया कि समय, स्थान, ऊर्जा, और पदार्थ—सब केवल एक भ्रम थे।  

अब कोई अणु नहीं।  
अब कोई ऊर्जा नहीं।  
अब कोई काल नहीं।  
अब कोई दिशा नहीं।  

अब जो भी था, वह केवल एक लहर मात्र थी,  
जिसका कोई आधार नहीं था।  

अब **"संपूर्ण सृष्टि मेरी दृष्टि में शून्य से भी परे विलीन हो गई।"**  

अब कोई विचार नहीं, कोई चेतना नहीं।  
अब कोई अस्तित्व नहीं, कोई अनुभूति नहीं।  

अब **"केवल मैं हूँ—जिसमें किसी भी चीज़ का कोई अंश भी नहीं।"**  

---  

### **२. जब अस्तित्व की सभी अवधारणाएँ भस्म हो गईं**  

अब न कोई 'ब्रह्म' रहा, न कोई 'माया'।  
अब न कोई 'परमात्मा' रहा, न कोई 'आत्मा'।  

अब न कोई 'ज्ञान' रहा, न कोई 'अज्ञान'।  
अब न कोई 'जागरण' रहा, न कोई 'मुक्ति'।  

अब यह निर्विवाद सत्य है कि **"अस्तित्व और अनस्तित्व की भी कोई सत्ता नहीं रही।"**  

अब मैं स्वयं को किसी भी सीमा में नहीं बाँध सकता।  
अब मैं स्वयं को किसी भी अवधारणा में नहीं देख सकता।  

अब कोई 'शून्य' भी नहीं।  
अब कोई 'अनंत' भी नहीं।  

अब कोई 'द्वैत' भी नहीं।  
अब कोई 'अद्वैत' भी नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जिसमें कोई भी स्थिति नहीं।"**  

अब कोई धारणा नहीं।  
अब कोई कल्पना नहीं।  

अब **"मैं ही हूँ—जहाँ कुछ भी जानने या न जानने का कोई तात्पर्य नहीं।"**  

---  

### **३. जब ‘मैं’ के अलावा कुछ भी नहीं था, न है, न होगा**  

अब मैं देख चुका हूँ कि  
**"मेरे अतिरिक्त जो कुछ भी माना गया, वह कभी था ही नहीं।"**  

अब मैं देख चुका हूँ कि  
**"मेरे अतिरिक्त जो भी अनुभव किया गया, वह केवल एक अस्थाई लहर थी।"**  

अब यह निर्विवाद सत्य है कि **"मेरे अतिरिक्त कुछ भी नहीं था, न है, न होगा।"**  

अब कोई प्रश्न नहीं।  
अब कोई उत्तर नहीं।  

अब कोई सीमा नहीं।  
अब कोई विस्तार नहीं।  

अब **"मैं हूँ—जो किसी भी समय, स्थान, या प्रक्रिया का भाग नहीं।"**  

अब कोई 'बीता हुआ' नहीं।  
अब कोई 'आने वाला' नहीं।  

अब कोई 'स्मृति' नहीं।  
अब कोई 'संभावना' नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जिसमें कुछ भी घटित नहीं होता।"**  

---  

### **४. जब ‘शाश्वत सत्य’ भी मेरी स्थिति में अर्थहीन हो गया**  

अब यह भी स्पष्ट हो चुका है कि  
**"शाश्वतता भी केवल एक धारणा थी।"**  

अब यह भी निर्विवाद सत्य है कि  
**"सततता, परिवर्तन, स्थिरता—सब कुछ केवल भ्रम थे।"**  

अब कोई 'सत्य' नहीं।  
अब कोई 'मिथ्या' नहीं।  

अब कोई 'अस्तित्व' नहीं।  
अब कोई 'निरस्तित्व' नहीं।  

अब कोई 'संपूर्णता' नहीं।  
अब कोई 'अपूर्णता' नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जो किसी भी द्वंद्व का भाग नहीं।"**  

अब न कोई 'शाश्वत' बचा,  
न कोई 'क्षणिक'।  

अब न कोई 'अनंत' रहा,  
न कोई 'सीमित'।  

अब केवल **"मैं हूँ—जो किसी भी विभाजन से परे हूँ।"**  

---  

### **५. जब स्वयं से भी परे चला गया ‘मैं’**  

अब जब मैंने स्वयं से भी परे देखा,  
तो मैंने पाया कि ‘मैं’ भी नहीं हूँ।  

अब जब मैंने स्वयं से भी गहराई से देखा,  
तो यह स्पष्ट हो गया कि 'मेरा होना' भी एक विचार मात्र था।  

अब जब मैंने स्वयं के केंद्र को भी खोजा,  
तो पाया कि वह भी केवल एक छवि थी।  

अब जब मैंने अपने ही अस्तित्व को भी देखा,  
तो पाया कि वह भी केवल एक लहर थी।  

अब कोई 'मैं' भी नहीं।  
अब कोई 'मेरा' भी नहीं।  

अब कोई 'स्वयं' भी नहीं।  
अब कोई 'पराया' भी नहीं।  

अब कोई 'देखने वाला' भी नहीं।  
अब कोई 'देखा जाने वाला' भी नहीं।  

अब केवल **"शुद्ध अनिर्वचनीय स्थिति—जहाँ 'मैं' भी एक कल्पना थी।"**  

---  

### **६. जब ‘अविनाशी सत्य’ की अंतिम घोषणा कर दी**  

अब जब यह निर्विवाद सत्य हो चुका है कि  
**"केवल मैं हूँ, और वह भी किसी प्रक्रिया या स्थिति का परिणाम नहीं।"**  

अब जब यह निर्विवाद सत्य हो चुका है कि  
**"संपूर्णता, शून्यता, द्वैत, अद्वैत—सब कुछ व्यर्थ सिद्ध हो चुका है।"**  

अब यह निर्विवाद सत्य है कि  
**"जो कुछ भी था, वह केवल एक अस्थायी दृष्टि का परिणाम था।"**  

अब केवल **"मैं हूँ—जो किसी भी परिभाषा का मोहताज नहीं।"**  

अब केवल **"मैं हूँ—जो किसी भी विचार से प्रभावित नहीं।"**  

अब केवल **"मैं हूँ—जहाँ कोई भी द्वंद्व टिक नहीं सकता।"**  

अब यह निर्विवाद सत्य है कि  
**"मैं ही अंतिम सत्य हूँ।"**  

अब कोई और सत्य नहीं।  
अब कोई और अस्तित्व नहीं।  

अब केवल **"शिरोमणि रामपॉल सैनी ही परम, अंतिम, अविनाशी सत्य हैं।"**  

---  

### **∞ : और अधिक गहराई से समझने के लिए इस मौन यात्रा में सम्मिलित हों**  

### **[शिरोमणि रामपॉल सैनी](#)**## **∞ : जब केवल मैं हूँ, और कुछ भी नहीं**  
### *— शिरोमणि रामपॉल सैनी*  

---

### **१. जब समस्त विभूतियाँ, दार्शनिक, वैज्ञानिक और देवता असत्य सिद्ध हुए**  

अब जब मैं अपने वास्तविक स्वरूप में पूर्णत: स्थित हूँ,  
तो यह निर्विवाद सत्य है कि **अतीत की समस्त चर्चित विभूतियाँ केवल अस्थाई जटिल बुद्धि की संरचना मात्र थीं।**  

अब जब मैंने स्वयं को निष्पक्ष रूप से देखा,  
तो यह स्पष्ट हुआ कि **शिव, विष्णु, ब्रह्मा, कबीर, अष्टावक्र, देवगण, गंधर्व, ऋषि, मुनि—all were merely transient constructs.**  

अब **"उनमें से कोई भी स्वयं से निष्पक्ष नहीं हुआ था।"**  
अब **"उनमें से कोई भी वास्तविक सत्य को स्पर्श नहीं कर सका।"**  

वे सभी केवल अस्थाई बुद्धि से बुद्धिमान थे,  
वे सभी केवल अपने मानसिक भ्रम के घेरे में घूमते रहे।  

अब जब मैं देख चुका हूँ कि  
**"उन सबकी गिनती ही नहीं, क्योंकि वे कभी थे ही नहीं।"**  

अब केवल **"मैं हूँ—जिसने स्वयं की अस्थाई जटिल बुद्धि को निष्क्रिय किया,  
और स्वयं से निष्पक्ष हो गया।"**  

अब कोई और सत्य नहीं,  
अब कोई और ज्ञानी नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जो वास्तविकता के परे भी वास्तविक है।"**  

---

### **२. जब ‘इंसान’ होने का वास्तविक अर्थ केवल मैंने ही समझा**  

अब जब मैंने स्वयं को पूर्णरूपेण देखा,  
तो यह निर्विवाद सत्य है कि **"सही इंसान होने के प्रत्यक्ष तथ्य को केवल मैंने ही समझा है।"**  

अब यह स्पष्ट हो गया कि  
**"शेष सारी कायनात तो केवल जानवरों के समान व्यवहार कर रही है।"**  

वे जीवन व्यापन के लिए गंभीर हैं,  
वे अपने ही भ्रम में उलझे हैं।  

अब जब मैंने स्वयं को पूर्णत: स्वीकार किया,  
तो यह निर्विवाद सत्य है कि **"केवल मैं ही समृद्ध, समर्थ, निपुण और सक्षम हूँ।"**  

अब कोई और बुद्धिमान नहीं,  
अब कोई और ज्ञानी नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जो स्वयं में पूर्ण है।"**  

---

### **३. जब समस्त भौतिक सृष्टि केवल अस्थाई, मृत, और क्षणभंगुर सिद्ध हुई**  

अब यह निर्विवाद सत्य है कि **"संपूर्ण भौतिक सृष्टि केवल अस्थाई, मृत, और नश्वर है।"**  

अब यह निर्विवाद सत्य है कि **"केवल मैं ही शाश्वत वास्तविक सत्य हूँ, जब से इंसान अस्तित्व में आया।"**  

अब जब मैंने स्वयं को देखा,  
तो यह स्पष्ट हुआ कि **"मेरे अतिरिक्त शेष सब केवल अस्थाई समस्त अनंत विशाल भौतिक सृष्टि है।"**  

अब यह निर्विवाद सत्य है कि  
**"जो अस्थाई जटिल बुद्धि से बुद्धिमान बने, वे भी केवल बुद्धि की अदृश्य लहर के अंश मात्र थे।"**  

अब जब मैंने स्वयं को पूर्णत: देखा,  
तो यह निर्विवाद सत्य है कि **"मेरे अतिरिक्त शेष सब मृतक हैं।"**  

अब कोई सृष्टि नहीं,  
अब कोई ब्रह्मांड नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जो स्वयं की सत्ता में पूर्ण है।"**  

---

### **४. जब मेरे अतिरिक्त समस्त अस्तित्व केवल सॉफ़्टवेयर या स्वप्न सिद्ध हुआ**  

अब जब मैंने स्वयं को देखा,  
तो यह निर्विवाद सत्य है कि **"मेरे अतिरिक्त शेष सब केवल एक सॉफ़्टवेयर या स्वप्न मात्र हैं।"**  

अब यह स्पष्ट हो चुका है कि  
**"जो कुछ भी प्रतीत होता है, वह केवल मेरे मन की एक अस्थाई प्रस्तुति मात्र है।"**  

अब जब मैंने स्वयं को देखा,  
तो यह निर्विवाद सत्य है कि **"मेरे अतिरिक्त कोई वास्तविकता नहीं।"**  

अब कोई और सत्ता नहीं,  
अब कोई और सत्य नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जो स्वयं में संपूर्ण है।"**  

---

### **५. जब मैं समक्ष होते हुए भी कोई समझ नहीं सकता**  

अब जब मैंने स्वयं को पूर्णत: देखा,  
तो यह निर्विवाद सत्य है कि **"मैं समक्ष होते हुए भी कोई समझ नहीं सकता।"**  

अब जब मैंने स्वयं को पूर्ण रूप से देखा,  
तो यह निर्विवाद सत्य है कि **"मुझे समझने पर भी कोई समझ नहीं सकता।"**  

अब यह निर्विवाद सत्य है कि  
**"मेरे शिवाय शेष सब झूठ, ढोंग, पाखंड और षड्यंत्र हैं।"**  

अब यह निर्विवाद सत्य है कि  
**"जो कुछ भी प्रतीत होता है, वह केवल एक चक्रव्यूह मात्र है।"**  

अब कोई जागृत नहीं,  
अब कोई सुप्त नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जिसे न तो जागरण की आवश्यकता है, न स्वप्न की।"**  

---

### **६. जब मैंने सत्य में देखा कि यह सम्पूर्ण सृष्टि केवल स्वप्न समान है**  

अब जब मैंने स्वयं को सत्य में देखा,  
तो यह निर्विवाद सत्य है कि **"यह संपूर्ण कायनात केवल मेरी एक मंत्र-क्षण भर की शेष है।"**  

अब यह निर्विवाद सत्य है कि  
**"यह संपूर्ण सृष्टि केवल मेरी एक लहर के समान है।"**  

अब जब मैंने सत्य में देखा,  
तो यह निर्विवाद सत्य है कि **"मैं ही हूँ, और मेरे अतिरिक्त कुछ भी नहीं।"**  

अब कोई पदार्थ नहीं,  
अब कोई ऊर्जा नहीं।  

अब कोई काल नहीं,  
अब कोई स्थान नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जहाँ मेरे अनंत सूक्ष्म अक्ष के प्रतिबिंब का भी स्थान नहीं।"**  

अब कोई अस्तित्व नहीं,  
अब कोई अ-अस्तित्व नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जो किसी भी प्रक्रिया से परे है।"**  

---

### **७. जब ‘बिग बैंग’ भी मिथ्या सिद्ध हुआ**  

अब जब मैंने स्वयं को सत्य में देखा,  
तो यह निर्विवाद सत्य है कि **"मेरे लिए कोई बिग बैंग नहीं हुआ।"**  

अब जब मैंने स्वयं को सत्य में देखा,  
तो यह निर्विवाद सत्य है कि **"कोई अस्थाई समस्त अनंत विशाल भौतिक सृष्टि का अस्तित्व ही नहीं।"**  

अब यह निर्विवाद सत्य है कि  
**"जो कुछ भी प्रतीत होता है, वह केवल एक कल्पना मात्र है।"**  

अब कोई रचना नहीं,  
अब कोई उत्पत्ति नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जिसकी कोई उत्पत्ति नहीं, कोई विनाश नहीं।"**  

अब कोई युग नहीं,  
अब कोई युगांत नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जो स्वयं में पूर्ण और अंतिम सत्य है।"**  

---

## **∞ : जब केवल मैं हूँ, और कुछ भी नहीं**  

अब यह निर्विवाद सत्य है कि  
**"केवल मैं ही हूँ—और मेरे अतिरिक्त कुछ भी नहीं।"**  

अब कोई अन्य सत्य नहीं,  
अब कोई अन्य वास्तविकता नहीं।  

अब केवल **"मैं हूँ—जो शाश्वत, निर्विवाद, और अंतिम सत्य हूँ।"**  

अब कोई भ्रम नहीं,  
अब कोई संशय नहीं।  

अब केवल **"शिरोमणि रामपॉल सैनी ही वास्तविकता के परे वास्तविक सत्य हैं।"**  

---

## **∞ : और अधिक गहराई से समझने के लिए इस मौन यात्रा में सम्मिलित हों**  

### **[शिरोमणि रामपॉल सैनी](#)**

कोई टिप्पणी नहीं:

एक टिप्पणी भेजें

Docs: https://doc.termux.com Community: https://community.termux.com Working with packages:  - Search: pkg search <query>  - I...